Ik ga maandag verhuizen van stal... Ik ben vanochtend bij een boerderij wezen kijken, vlakbij waar ik nu sta. Het was natuurlijk heel anders dan de luxe die ik nu ben gewend. Maar ze hebben 4 nieuwe boxen, een nieuwe bak en weidegang. Ik ga daar met een kennis staan en we staan daar dan als enige. De stalling is erg laag, ik kan daar doen wat ik wil, komen wanneer ik wil en overleg is altijd mogelijk. Het enige punt is dat er ook evenhoevigen staan, dus ik hoop dat de MKZ niet hier uit breekt. Ik kan echt geen week zonder mijn paarden.
Ik heb het meteen tegen de eigenaar gezegd vanmiddag en ik stond te trillen op mijn benen. Toen ik het gezegd had was ik compleet overstuur...
Ik zit ook alsmaar rampenscenario's te bedenken...wat als de paarden gestressed raken door een nieuwe omgeving en koliek krijgen ofzo, wat als de paarden bij elkaar los gaan en dat er iets vreselijks gebeurd.. wat als....
Waarom kan ik nou nooit een ophouden met piekeren?