Het was de instructrice van de lange teugels. Dat werkt dus veel beter bij Isolda. De eerste 20 minuten/ half uur redelijk lang, ontspannen en rond. En daarna beetje bij beetje bijpakken, totdat ze te zwaar word, dan moet ik weer ietsje laten vieren. Ik moet zo het punt zien te pakken te krijgen waar ze goed loopt. Deze instructrice zegt dat ze dan steeds beter "korter" kan lopen. Ik kan haar niet in een keer aantrekken en dat bleek dus!
Het laatste kwartier zat ik al bijna op de teugellengte waar ik vorige week mee moest rijden. Nog niet helemaal, want dat begon ze tegen te werken. Dat is ook logisch imo, ze heeft die spieren immers helemaal nog niet.....
Ik kan me helemaal indenken in de dressuurfreaks. Toch zou ik gek worden om 5x in de week in de bak te "hobbelen", ik blijf een buitenrijder.
Een buiten-op-het-strand-in-de-duinen-dressuur-ruiter. Dat wordt een nieuw woord in de paardesport. Kunnen we ook mooi gebruiken voor galgje!