Dus ik was al een beetje huiverig..
Maargoed, dat ging allemaal goed (hij begon wel inderdaad weer uit zichzelf achterwaarts te gaan zodra ik enkel wilde halthouden)
Toen proefje oefenen, en we moeten nu wat meer op druk rijden en wat meer verzamelen. Vooral in de overgangen vind ie dat lastig. Toen moest ik afwenden op de BE lijn en voor X stappen, op X halthouden. Dat ging goed, maar de overgang halt-draf ging veel te moeilijk, daar moest meer vaart achter. Dus ik hou halt, wacht een paar tellen, en druk mn been aan dat ie meteen in draf moest en ook nog eens in de wending... en ja hoor, meneer kromt zn rug, reageert niet meer op mn been, en daar gingen we weer rechtop de lucht in. Ik voelde het weer aankomen en kon goed op mn beugels steunen en mn armen naar voren om de nek brengen, en toen ie landde kreeg ik hem meteen weer in z'n vooruit, gelukkig.
Dus dit keer heb ik hem uit weten te zitten en was ik hem voor!! Gelukkig. Dit is de 6e keer in vier jaar dat ie steigert bij mij en de eerste keer dat ik er niet achter afgleed. Dus ik ben zo trots!
Maargoed, het is op zich niet leuk, volgens mn instructrice komt ie dan in verzet omdat ie het én voorwaarts, én rond blijven, én buigen gewoon erg moeilijk vind. Tsja, we moeten er toch ooit mee beginnen. Dus ik ga het gewoon veel oefenen (eerst met weinig druk en dan wat opvoeren) en ik ga eens kijken of meneer een spierknoop heeft ofzo dat ie daar alst van heeft. Maar hij had geloof ik snel door dat steigeren niks hielp, dus dat is al iets
