Toch gaat die schat naar Bogachka toe met mij,ik wilde haar tegenhouden want ik had al een verzorgster geregeld,maar toch gaat ze met haar zieke lijf naar Bogachka toe.Ik heb uitgemest voor zover ik kon,en mijn moeder heeft me geholpen terwijl ik dat niet eens wou hebben.Ze ligt nu te slapen op de bank
Door haar hoge bloeddruk (van alle probs de afgelopen jaren) loopt ze weer onder behandeling in het ziekenhuis,ze word door allerlei scans gehaalt en is al 3x gedotterd (=aderen groter maken)...De artsen gaan proberen de operatie,die als alles niet lukt,toch wel over nagedacht wordt,
met een overlevingskans van 25% niet te doen.Maar als het zo door gaat en er word niets aan gedaan,ligt ze over 2 jaar aan de nierdyaliese
Ik weet niet wat ik ervan moet denken...ben soms zo verdrietig,moet vaak al bijna huilen als ik haar nu zo zie,en ik probeer haar niet kwaad te maken.Laatst maakte ik een grapje waar ze uitbarste,heel boos werd,en toen weer haar excuses aanbood.Ze zegt dat ze het effe niet meer kon trekken
Ze wil niet met iemand praten (psychiater) en wil never nooit ge-opereerd worden (logisch)...Ik probeer haar aan zo weinig mogelijk dingen te laten denken,maarja...als mijn vader haar een brief schrijft met dat ze hem nog 5000 gulden schuldt moet betalen (terwijl dat niet waar is) heeft ze wel wat om over na te denken...Hebben jullie geen tips? 
