Ik heb echt vreselijk gelachen met Vollie.. Hij was flink idioot bezig, maar heel braaf 10 m achter Hercules galopperen. Toen we al weer bijna thuis (heel stuk over straat moet je dan nog) waren hebben we nog op een pad lekker gegaloppeerd. Hij wilde er dolgraag langs, dus hij uiteindleijk voorop. Bij hem heb je dus aan zijn bewegingen niet door hoe hard je gaat, ik heb altijd het gevoel dat ik hem nog vooruit moet schoppen! De tranen stonden in mijn ogen en ik hoorde Herc niet meer achter me, dus het ging wel fix hard! Was echt erg leuk... Vooral omdat hij dan gewoon gáát en nergens op let, ik neem hem terug en hij komt terug, maar bomen, kindertjes, fietsertjes ed, het intereseert hem nix. We kwamen de manege eigenaar ook nog tegen, die begon heel hard te lachen toen ik op Vollie keihard voorbij kwam, geen manier enzo.. Ik moest wel lachen, maar vol had zo'n zin! Daarna moesten we dus nog het hele eind over de weg.
Voltrack zag alle abri's weer wegvliegen enzo, maar ik was echt super vrolijk, moest echt heel erg lachen. Uiteindleijk nog langs het fietspad langs een weitje met een heleboel shetten. Die stonden er kennelijk net in (vanochtend stonden er maar een paar) en er was er 1tje echt compleet idioot aan het doen. Voltrack zag dat en voelde zich opeens hengst (?). Hij begon te dansen enzo. Piaffe gedaan, en maar ronken. Ik lag dubbel. Aan de andere kant waren ook nog 2 kwpn-achtige beesten, die ook helemaal maf werden, dus Vol kon zijn lol niet op. Die heeft gewoon de hele tijd gepiaffed. Ik kon hem gelukkig goed terughouden. Mijn vader lag ook helemaal dubbel omdat hij zijn staart recht omhoog had gestoken, koppie erop en maar dansen, en dat geronk, mijn god!
Uiteindelijk mocht hij weer draven, dus fullspeed uitgestrekt verder geraced (in draf, maar Kuul hield hem niet bij). Flink doorgestapt naar huis. Waren er een paar kindjes aan het spelen, hij schrok zich lam en begon weer gek te doen, ik zat er zonder beugels op dus dat was lachen. Maar hij was heel goed te houden, hij deed eigenlijk niet 1x gek... Echt gaaf weer!
Thuis stond hij vast en was ik bezig met zijn mokplekjes en talkpoeder. Hij stond onwijs te klieren, dus zat hij met het touw om zijn nek. Hij schrok zich lam en begon helemaal idioot te doen. Ik heel rustig ho zeggen en handje op zijn halsje leggen. Uiteindleijk werd hij rustig (hij heeft nog nooit wat kapotgetrokken gelukkig, hij wordt weer rustig als je tegen hem praat). Hij stond nog een paar minuten echt helemaal opgewonden en geschrokken te kijken. Ik moest eigenlijk wel lahcen, want het is zo typisch, dat heeft hij nou altijd, en dan is hij ook echt bang, maar verder echt nergens echt bang van...
Ben weer blij!