Geplaatst 
Hij heeft een heel goed huisje nu met veel andere paardjes lekker op de wei en zo, en voor de kar... Maar die stal is zo leeg.... Toen hij net weg was, was het gewoon, alsof hij er nog was. Zo raar, negen jaar lang, hij was gewoon een deel van mijn leven dat je nooit denkt te kunnen verliezen. Ik realisseerde me ook niet dat hij weg was. Steeds keek ik uit het raam, maar dan zie ik strootjes opwaaien in de wind, en een pluk wit haar op het gaas. Meer is er niet.
Ze moeten heel mooi geworden zijn, Spikey teddybeertje tegen roodgekleurde vrieslucht. (Was flink koud) 
