Soms zijn paarden zo komisch…vanmiddag liet ik Pablo even los in de binnenbak. Jan, de stalhulp, was bezig overtollig zand uit de hoeken te scheppen en dit zand met een kruiwagen door de bak te verdelen. Hier en daar lagen in de bak hopen zand die hij nog moest wegharken.

Zodra ik Pablo losliet, liep hij zelfverzekerd naar een hoop toe en ging daar met zijn voorbenen door heen maaien totdat de hoop plat was. Vervolgens stapte hij als een goed afgerichte assistent naar de volgende hoop en herhaalde het ritueel.

Toen vond hij dat hij wel genoeg had geholpen en ging lekker even rollen (het zand even aanrollen). Daarna liep hij naar de kruiwagen toe om even goed met zijn neus door het zand te wroeten.
Nadat het zand rondom was gekeurd en ook de bezem was afgesnuffeld keek meneer met een bruine zand-neus triomfantelijk om zich heen, zich zeer bewust van het feit dat hij de volle aandacht had van Jan en mij. Hij maakt een sprongetje in de lucht, geeft een bok en sjeest in galop naar de andere kant van de bak.

Aan de overkant van de bak remde hij met een mooie sliding en draait zich meteen om om te zien of wij het ook hebben gezien. Een lekkere bries erbij en Pablo sloot zijn one-man show af.