een zonnetje's humeur met een flinke onweerswolk

Moderators: balance, C_arola, Sica, Neonlight

Antwoord op onderwerpPlaats een reactie
 
 
#Ymke#

Berichten: 13943
Geregistreerd: 09-01-01
Woonplaats: In het brabantse land

een zonnetje's humeur met een flinke onweerswolk

Link naar dit bericht Geplaatst door de TopicStarter: 28-12-01 19:49

Vandaag heb ik weer op Havanna gereden. Gisteren ook al op haar gereden in de les, de hele tijd bokken, echt niet normaal. Vandaag heel erg geoefend op mijn zit omdat ik de neiging heb om mezelf op te rekken en inplaats van op me kont rechtop te zitten ( snappen jullie nog). Vandaag liep ze op een gegeven moment lekker verzameld en zelfs kleine zijgangetjes pakte ze lekker op. Galoperen kan ze nog niet goed omdat ze de verzameling nog niet heeft, dus eerst lekker in ontspanning rijden. een keer wilde ik wegdraven op de lange zijde en ik voelde haar al opproppen en ja hoor Bokbokbokbok. Gelukkig bokt de niet zo hoog dus het was redelijk uit te zitten. Wat een bommetje. Haha!
Heel vrolijk afgezadeld en toen brammie doen.
Was echt een gigantische schok. Hij liep weer kreupel, strompelde echt een beetje. Toen heb ik hem aan de longeerlijn gestapt (wel rechtuit) en hij werd even gek, bolde zich op en begon als een gek te bokken. Opeens zakte ie door zijn been en schouder en viel bijna. Hij durfde meteen niks raars meer te doen. Rollen ging wel gewoon toen had hij nergens last van. Hij keek mij heel zielig aan alsof ik er wat aankon doen dat hij bijna op zijn neus ging. Na een half uur gestapt te hebben heb ik zijn schouder nog gemasseerd met Cole's Liniment. Het voelde echt heet aan voordat ik ging masseren, gelukkig koelde het iets af na de massage. Daarna lekker geknuffeld en een flinke emmer wortels door zijn stal gegooit * veel plezier met zoeken* }> .

Maak me nog steeds zorgen. De dierenarts kan wel zo leuk zeggen dat hij gewoon wat verrekt heeft, maar het ziet er ernstig uit. Ik heb me voor genomen dat als hij na het weekend nog steeds niet goed loopt ik naar de kliniek ga en dan moeten ze maar foto's maken. Voel me zo schuldig, terwijl ik er niks aan kon doen. Dat paard vloog zo onverwachts langs ons en ik kon toch geen kant op. Na dat vrolijke dagje heb ik nu een humeur als een onweerswolk. Hoop zo dat de kliniek zegt dat het een kwestie van stappen en rust is en dan het gewoon even licht gekneusd is. Maar wat als..... misschien denk ik wel de somber, maar voel me gewoon even zo.

Verdrietig Lovers [/i]

Where Life begins and Love never ends <3
6-5-2015 papa en mama geworden van Hanne


Antwoord op onderwerpPlaats een reactie

Wie is er online

Gebruikers op dit forum: femkepien, Laarvv, Laj1 en 128 bezoekers