gisteren was het eindelijk zover: de sinterklaasoptocht. Nou, ik mag zeggen dat het allemaal best meeviel. Het was superdruk (de laatste keer dat ik er was, was 20 jaar geleden en toen was het veel rustiger) en de mensen stonden tussen de dranghekken. Lois en z'n maatje (een flinke zwarte tuiger-hengst) hadden de dag van hun leven: alle aandacht, veel kindertjes met veel snoepjes in hun handjes . Mijn vreetzak heeft dus ook flink lopen showen om aandacht te krijgen en aandacht=eten voor hem. Hij heeft gelukkig niemand beroofd en had zeer veel interesse in de gebakkraam. Het paard van de sint had een pesthumeur en heeft dan ook heel wat trappen uitgedeeld en het fjordje van een piet is afgevoerd nadat ie z'n begeleider in de hand had gebeten. We liepen mooi voor aap in ons Land van Ooit pakje, maar het was een fantastische dag. We zijn al uitgenodigd voor volgend jaar. Enne, de foto's volgen nog als het rolletje vol is.
Niets zo charmant als een paard in her land.