Geplaatst Vanmiddag ging ik dus naar stal om te gaan rijden. Ik had er ontzettend veel zin in, want toen ik Yaan gisteren even kort reed, voelde hij al heel fijn aan. Dus ik begin met hem te knuffelen, lekker poetsen (hij blinkt altijd zo mooi!), en zelfs bij het opzadelen bleef hij nog redelijk staan (hij vindt het onderdeel aansingelen meestal niet zo tof). Dus ik kruip erop, rijd wat voltetjes in stap met een lange hals, probeerde me niets aan te trekken van mijn rug (zit nogal vast en dat doet pijn als je rijdt), en draaf wat. Toen ik hem had losgereden, begon ik met wat scherpere wendingen, zwaarder galopwerk, schakelen, en vooral: scherper aan het been krijgen (is regelmatig een probleempje
). En plotseling begint hij daar te lopen! ONGELOOFLIJK! Hij was ontzettend actief, achterhand eronder, hoofd-halshouding perfect, en maar gaan met die beentjes! Zo trots liep hij daar rond 
! Dat was ergens tussen mijn overgangen stap-draf. Dus ik zet hem aan in draf en denk van: laat ik eens doorzitten. Meestal is dat een heel gedoe, hopse-botse van het zadel tot aan het dak... Maar wat zat ik nu goed! Ik kon zonder enig probleem aan het zadel plakken 
... Heerlijk gevoel! Maar ja, zoals gewoonlijk, wil ik toch nog een stapje verder gaan en ik probeer eens een middendraf op de lange zijde... Njammie, ik voelde hem komen van-achteren-uit en hij liet een hele nette middendraf zien, met een ronde rug zodat ik heerlijk bleef zitten... Wauw, wat een paard... Wat ben ik trots dat hij zo leuk begint te lopen! 
! En die lach gaat echt niet van me gezicht 
!