Ik heb mijn paard voor mijn plezier. Ik doe echt niet vanalles zodat zij het maar leuk heeft, zo af en toe zijn er toch dingen die wel goed voor ze zijn maar die ze niet (of minder) leuk vinden. Neem dressuren, Lisje vind dat eigenlijk heel saai. Ik vind het gymnastiseren heel belangrijk en dus gaan we af en toe dressuren. Ik moet wel zeggen dat het wel leuk moet blijven, Lisje d'r oren uitknippen omdat ik dat mooi vind heb ik eigenlijk maar opgegeven, dat eindigd standaard in een drama. Buitenritjes vind ze geweldig, samen wandelen is heel gezellig. Dat soort dingen doen we ook heel vaak.
Ik denk dat je je beiden aanpast aan elkaar, daarbij een bepaalde grens niet overschrijdend. Een voorbeeld van wat ik bedoel is Aysa, ik had een jong paardje gekocht, zou zo'n 1m55 worden. Na ong een half jaartje bleek dat ze dat bij lange na niet ging halen en dat ik er nooit op zou kunnen. Moet ik dan mijn paard houden om hem bij mij een zo plezierig mogelijk leven te geven??? Nee, dan kan ik 'm beter verkopen naar iemand die er wel wat mee kan. Ja, ik had 'm voor de kar kunnen zetten, ja ik had er een ruitertje voor kunnen zoeken, maar dat was mijn doel niet en zo'n paard kost aardig wat...
Als je het je paard zo goed mogelijk naar de zin wilt maken moet je hem in een kudde op een open valkte gooien, hengsten en merries door elkaar en afblijven.
www.extendedsteps.nl Sporttherapeut, MLD paard, instructie/coaching. Academische Rijkunst, werken aan de hand, Centered Riding, KNHS jury