Ik was nog aan het twijfelen of ik zou gaan rijden, aangezien ik donderdag op vakantie ga en mijn moeder zei: Doe maar voorzichtig, straks kan je vakantie niet doorgaan. Maar natuurlijk denk je dan: Dat overkomt mij niet
.En ik had wel zin om even te rijden, het was lekker weer, dus ik Tinka opgezadeld, wat gereden enz. Ik had mijn cap op, maar wilde hem eerst afdoen, omdat het zo warm was. Maar omdat er veel van die dazen waren en Tinka daar wel eens gek van wordt, dacht ik: Laat de cap maar op...
Dus ik was klaar met rijden, loop het erf af richtig de stal, en moet je zo'n stukje over van die stenen, heel ongelijk enz. En opeens schrikt Tinka, maakt ze een paar megabokken en ik was er niet echt op voorbereidt... dus ik werd gelanceerd (er schoot nog door mijn hoofd: nee de vakantie
) en ik landde zo enooorm pijnlijk op mijn rug! Ik kreeg geen lucht meer, dat was zo eng, je wilt ademen, maar het lukt gewoon niet. Er kwam zo'n man me helpen, die zei dat ik moest blijven liggen (ik lag op mn rug) en toen kon ik weer een beetje ademen. Mijn zusje belde gelijk 112 (das handig, zo'n mobieltje in je jaszak) en ik was echt in paniek. Mijn rug deed zo'n ongelooflijke pijn, ik was echt bang dat er wat gebroken was... Er kan zoveel gebeuren...Na een paar minuten (was voor mij een eeuwigheid) kwam de ambulance. Ik kreeg zo'n nekding om en moest op de brancard (werd goed vastgesnoerd en toen richting het ziekenhuis... Daar aangekomen werden er foto's van mijn rug gemaakt en gelukkig bleek dat ik alleen mijn linker ribben gekneusd had en verder wat blauwe plekken en schrammen. Dus met flink was pijnstillers, warme douches en rustig aandoen moet het overgaan... maar ik heb echt enorme pijn...
En achteraf... Ik vind het wel een beetje rot, ik moest sowieso in september stoppen met het verzorgen van Tinka, omdat ik stage ga lopen in Eindhoven en dan geen tijd meer voor haar heb. En ik vind dit een beetje een rottig eind... Ik verzorg haar al een tijd, heb geholpen met inrijden van haar, samen veel leuke momenten gehad, en dan is dit ineens het eind. En ik laat niet echt merken dat het me wat doet, maar ik was net naar Afscheid van Marco aan het luisteren en toen moest ik toch wel even janken... Hoe lastig ze ook kon zijn, ze was (en is) toch mijn schatje.
Maargoed, donderdag ga ik dus op vakantie... Met de pijnstillers
en dan maar hopen dat de vakantie nog nog gezellig wordt. Het was sowieso een relaxvakantie (lekker aan het strand liggen enz) samen met mijn vriendje, dus dat rustig aandoen zal wel lukken. Maargoed, ik wilde het verhaal gewoon even kwijt. Trouwens als ik mijn cap niet had opgehad, was het misschien nog erger geweest dus mensjes... Denk aan die cap, voor je het weet lig je ernaast!En nu op vakantie....
***
