Geplaatst 
..Vannochtend ben ik voor het eerst naar het bos gegaan op Nagoya (tot nu toe had ik alleen gewandeld in `t bos met d`r). Ik ging samen met Loek, hij zat op z`n arabje Lightning. We zouden een klein rondje maken met vooral stap en misschien een kort drafje, als alles goed ging.
Nou, `t ging supergoed
.. Nagoya was vrolijk, maar ontzettend braaf 
. Tijdens een kort drafje was ze ook erg lief 
. Auto`s, fietsers, wandelaars, het was allemaal geen probleem 
. Na 15-20 minuten kwamen we weer op stal aan en toen begon de ellende
. Nagoya was best moe van `t ritje en liep erg langzaam de stal binnen. Toen ze eenmaal op stal stond, liep ze helemaal niet meer. Ik had wat zemelen in haar voerbak gedaan en ze strekte haar hals helemaal om erbij te komen, maar verzette geen stap. Na een half uurtje zette ik Lightning en Caja op wei en normaal gesproken zou Nagoya dan al klaar staan om ook op wei te gaan. Als ik een beetje aan haar duwde stapte ze wel met haar voorbenen, maar met haar achterbenen bleef ze staan. Ze at wel flink van haar hooi en ook de zemelen, met wat vit. E & selenium, had ze binnen no-time op (toen ze eenmaal bij de voerbak was). Ook keek ze vrolijk als ik haar riep en was ze niet gevoelig bij aan haar spieren, als ik erop drukte. Ze liep echter nog steeds nauwelijks door haar stal en verplaatste haar achterbenen zo min mogelijk. Ik vond het maar niks en toen ze na een uurtje nog zo stond heb ik haar temp. Opgemeten, deze was 39,4 (!), foute boel dus meteen de da gebeld.
De da kon pas 2 uurtje later komen, mocht het echter slechter gaan met Nagoya, dan moest ik meteen bellen en dan zou de da eerder komen. Dit was gelukkig niet nodig en het ging zelfs steeds beter met Nagoya. Ze liep weer een beetje door de stal en haar temp. was vlak voor de da kwam, gedaald naar 38. De da heeft Nagoya even nagekeken en het viel gelukkig allemaal mee (de da dacht na `t telefoontje dat ze spierbevangen was). Ik moest Nagoya heel even aan de longe laten stappen en draven, hierbij liep ze als een treintje. Ze was nog steeds vrolijk en alert en niet gevoelig op haar spieren. Nagoya heeft een koortsremmende en pijnstillende pasta gekregen en morgen moet ik even bellen hoe het met d`r gaat.
Ik ben echt ontzettend blij dat het meeviel. Nu ben ik doodmoe van de spanning
. Ik voelde me helemaal rot 
, omdat ik bang was dat het mijn schuld was. Volgens de da was dit absoluut niet zo, ik had haar niet overvraagd tijdens de buitenrit. Waarschijnlijk was het een combinatie tussen het wisselvallige weer en misschien een dipje in haar weerstand.Nu maar hopen dat het morgen nog steeds goed met m`n meisje gaat
... 
!!