Vandaag was de dag dat de eerste nieuwe lichting naar Irak vertrok. Mijn broertje zat daarbij, dus na een drukke ochtend en een afscheid ging hij de bus in om over 4 maanden (hopelijk) weer veilig thuis te komen. Dus na een stressvolle dag maar ff naar de eigenaresse van de paarden gebeld of ik niet even een ritje mocht maken. Dat mocht gelukkig en toen heb ik heerlijk een uur lang door het bos gereden. Rustig gestapt, gedraafd en een klein eindje gegalloppeerd. Zo'n paardje voelt echt alles aan want toen ik weer half zat te janken en we andere paarden tegenkwamen, liep ze rustig door...zo schattig. wat heerlijk dat je dan gewoon even lekker het bos in kan op een paarderug om al je zorgen te vergeten! Voel me nu ook al stukken beter eigenlijk....