Een poosje geleden belden 3 meisjes in paardrijkleding aan bij mijn vriendin, ze waren op zoek naar verzorgpony's.
Mijn vriendin vond het wat sneu ze meteen weg te sturen dus heeft ze eerst maar eens meegenomen naar de piddies.
Wat met elkaar gepraat en vriendin heeft wat dingen gevraagd ( ervaring, hoelang rijden etc )
Er waren er 2 van 11 jaar en eentje van 9 jaar.
Ze heeft ze gezegd het met haar ouders en de eigenaresse van Bas te overleggen ( ik dus
) en verzocht ze een week daarop maar weer terug te komen.Ik vond het prima om een keer te kijken of het wat was en ook de ouders van mn vriendin vonden het goed, mits we er wel bij bleven en een aantal regeltjes opstelden.
Een week later kwamen de 3 meisjes in zomerkleertjes ( korte broekjes, sandaaltjes en slippertjes
) aanzetten.Zo'n eerste indruk is toch altijd belangrijk en dat bleek ook nu weer.
Ik kwam de stal binnen en ze stonden al met mn vriendin bij Edwine te poetsen.
Komt er een uk op me af : "Ik weet lekker hoe jij heeeeeet" ( ohjee, lekkkerrr
)Even later : "Ik weet lekker hoe oud jij beeeeenttt"
Goed, we hadden al gauw door wie wie was.
Het meidje van 9 had de grootste mond, een irritant grote mond.
Bas deed wat moeilijk tegen mij vanwege het scheer en luizengedoe de vorige dag, hij draaide z'n hoofd weg toen ik hem pakken wou.
2 seconden later heeft dat kleine kind hem bij het halster : "Kijk eens, ik heb hem, hij deed me niets ik mocht hem zo pakken, goed he" ( ik had meteen zoiets van: Dat lukt je nu, dat lukt je geen tweede keer)
Ik zou bas longeren en het kleine meidje vroeg of zij Bas naar de bak mocht brengen, dat mocht van mij, dus ze nam Bas voor me uit mee naar de bak.
Ik zag meteen al dat dat niet goed ging, ze liep half voor hem en had hem kort vast, die hoefjes van bas kwamen zo dicht bij di slippertjes dat ik banmg was dat er zo een schreeuw zou komen.
Ze dacht dat ze meteen al mocht longeren maar ik heb toch maar even laten zien dat dat niet geheel geschikt was ( Bas explodeerde lichtelijk
)Meidje 2 was 11 jaar maar ongelovelijk bang, sprong bij het bewegen van een paardenoor al opzij : "Ieehhh!"
Heel iel meisje, liet helemaal over zich heen lopen door het meisje met grote waffel.
Meisje 3 zagen we meteen: Die moeten we hebben, was een wat verlegen meisje, mooi stevig en groot. Was niet vervelend, zei niet veel , maar kon goed met de paarden overweg, je zag gewoon dat ze wat meer ervaring had ( reed langer op de manege dan de andere 2 )
Toen ik Bas na het longeren had afgespoten zei ik dat ze hem wel even mochten uistappen aan de hand om de bak.
Ik zei dat ze zelf maar moesten uitvechten wie wat deed, maar at het wel eerlijk verdeeld moest zijn.
Daa begon het gezeur al, het meidje met grotw waffel vroeg meteen weer of zij Bas mocht stappen, ik had hem al aan het bange meisje gegeven dus zei dat ze later wel even mocht.
Het bange meisje stapte nog geen 2 minuten of die kleine stond al weer bij haar : Ja en nou wil ik nog even stappen want we gaan zo naar huis en ik heb nog helemaal niet veel met hem gelopen... ( terwijl ze hem naar de bak mocht brengen maar oke )
Tegen mij begon ze ineens : Ja, hun moeten zo naar huis want ze hebben paardrijles, maar ik nog niet hoooor... ( kortom, ik blijf nog wel even
)Ik heb het grote meisje Bas op stal laten zetten en daar was de kleine niet blij mee:"Maar ik heb nog helemaal niet veel gedaan, ik wou hem zo graag op stal zetten!! "
Mijn vriendin en ik hadden het al lang bekeken, we wilden ze niet alledrie elke week, die met die grote mond was erg vervelend en zorgde voor ruzie in de groep, die bange moet je nog heel veel tijd in steken wil je die een beetje zelfstandig haar gang kunnen laten gaan.
Die grote verlegene, wie wilden we wel hebben...
Maar ja hoe zeg je dat fatsoenlijk zonder dat ze ruzie krijgen of verdrietig worden..
Het meidje met grote waffel kwam op me af: "Zeg sanneke, wanneer ben jij hier, want dan kan ik zorgen dat ik er dan ook ben"
ik: "euh... nou dat verschilt per dag, dat kan ik zo niet zeggen"
We hebben ze aan het einde gevraagd hoe ze het vonden gaan.
"Heel goed" riepen ze alledrie in koor.
Toen kwamen wij: "Nou... eigenlijk vonden wij zelf dat het niet allemaal soepel verliep, we hebben het idee dat het met z'n drietjes niet gaat werken, er zijn 2 pony's en 3 meisjes, dan is er altijd eentje die erachteraan hobbelt'
Daarbij hebben we de 2 die we niet wilden vertelt dat ze eerst nog maar wat langer naar de manege moesten en goed moesten opletten daar, nog wat meer leren. Omdat onze pony's toch ook wel een gebruiksaanwijzing hebben, het zijn geen rasechte kinderknuffels. ( al leert bas snel
)We hebben het ene goede meisje gevraagd of die nog wel in haar eentje wilde komen en natuurlijk wou ze dat wel.
Tegen de andere meisjes ( die inmiddels rood en stil waren geworden
) hebben we gezegd dat ze best eens mee mochten komen maar nog niet elke week. Dat vonden ze wel fijn.Zo, lang verhaal, het leek haast wel een sollicitatie.
Maar ja we moesten toch wat, we hadden geen zin in elke week 3 meiden waar je steeds op letten moet, ze waren echt in staat aan die pony's te gaan lopen rukken en trekken : ik wil, nee ikke!
Het ene meisje is leuk, kent behalve rijden niet veel ( enkel 1 keer in de week lesje manege ) maar wil wel leren en is ook nog wat te vertellen zoals wij het graag willen.
Ze heeft al op Edwine gereden, aan de longe en los, zelfs in galop.Ze kon aardig goed rijden voor een meisdje met haar rijervaring( 2 jaar )had een nette en stevige zit.
Longeren had ze nog nooit gedaan maar nu inmiddels wel dus.
Haar vader is langs geweest om te kijken wie we waren en wie de pony's waren, hij wilde wel dat we er altijd bij waren als ze kwam en dat willen wij zelf ook.
Het lijkt ons tot nu toe een leuke meid.Van mij mag ze als ze durft, Bas inrijden( met mijn hulp natuurlijk ).
Ik heb geregeld dat de hoefsmid woensdagmiddag Bas komt bekappen als ze er is, dat heeft ze ook nog nooit gezien.
Dus we hebben nu een verzorgstertje, heel gek, we hebben jaren alles zelf gedaan,vroeger was ik degene met verzorgpony's en nu huppelt er zo'n meidje bij ons rond
