Effy schreef:Met alle respect voor je mening (al komt het hier over als een verwijt en zie ik nergens 'ik vind' staan), maar omdat ik mijn paard geen weidegang kan bieden verdien ik het niet om er een te hebben? Zoals ik al zei, niet iedereen woont op het platteland. Het overgrote deel van Nederland woont nog steeds in de stad, en ja, ruimte is daar nou eenmaal schaars.
En ik heb de ruimte en het geld om mijn paard een zo goed mogelijk leven in helaas een box van 3 bij 3 te geven. Moet ik het, omdat zij niet op de wei kan dan maar laten? Of moet ik omwille van haar dan maar verhuizen?
Jij, met je opmerking 'zulke mensen' schildert mij en een heleboel anderen met mij nu af als één of ander barbaars persoon, en als er iets is dat ik haat aan mensen is het wel kortzichtigheid, iets waar jij ontzettend veel last van schijnt te hebben.
Misschien is het moeilijk voor je, maar plaats jezelf eens in mijn situatie. Stel jij rijd al jaren op een manege en wil ook ontzettend graag een eigen paard, maar helaas, je woont in de stad en weidegang is bijna nergens te krijgen of je betaalt er een gigantisch bedrag voor. Blijf je dan doormodderen op manegepaarden? Terwijl je wel het geld hebt om je grootste droom te verwezelijken, al is het niet op een optimale manier?! Knappe kop als je hier 'ja' op antwoordt.
Of laten we van iets ergers uitgaan: je vader wordt morgen ontslagen en jullie kunnen het allemaal niet zo breed meer nemen. Je paard verliest helaas zijn/haar mogelijkheid tot weidegang. Doe je hem/haar dan weg? Als jij hierop in alle eerlijkheid 'ja' kan antwoorden respecteer ik je zeer. Alhoewel een beetje respect voor mijn situatie ook wel op z'n plaats is vind ik.
En voor iedereen die het zielig vind dat mijn paard 22 uur per dag op stal staat (als het niet minder is), ik geloof niet dat mijn paard er heel erg mee zit. Ze is eraan gewend en ze weet niet beter. De enige die er echt mee zit ben ik en zijn de mensen met zo'n mening als die van santerra. En tsja, dit is nou eenmaal iets waar ik op het moment geen ene mallemoer aan kan doen. Maar hierdoor laat ik zeker niet mijn droom een droom.
Je hebt een droom, je neemt een paard en die moet voldoen en zich voegen naar jouw eisen/wensen !
Draai het eens om, hoe zou jij het vinden als je net als je paard moest leven, je krijgt dan misschien wel je eten en knuffels op de eigenaar zijn tijd, maar je zal nooit eens kunnen doen wat je wilt, nooit eens lekker kunnen gek doen een dag (met andere mensen)
Vul zelf de rest maar in....
(Dit ligt wel anders als het tijdelijk is)
Je eerste vraag zeg ik ja op, heb jaren gewacht met een paarden tot ik wist dat ik ze een paard waardig leven kon geven.
De tweede vraag: Ik ben niet afhankelijk van m'n ouders.
Maar ik zou het vreselijk moeilijk vinden, depresief worden, ik zou zoveel mogelijk werk zoeken, en alles proberen om het toch voor elkaar te krijgen. En anders als ik zeker weet dat ze goed terecht zou komen, waar ze het beter zou hebben als dan bij mij, en een goed baasje zou krijgen, zou ik dat voor haar over hebben.
Als je in zo'n situatie zit heb ik heus wel respect voor je, maar doe dan wel het beste voor je paard.