Zo leuk als mijn weekeind was, zo kl*te..
Geplaatst: 02-05-04 18:06
is de rest van mijn weekeind geweest
Dit hele gezellige weekeind bij Pim em Marijke ( marijkestommy ) geweest ( waarvoor nog dank Marijke, het was onwijs gezellig !! )
Kom ik vanmiddag thuis.. Gaat de telefoon.. Opa.. Of mijn moeder thuis is? Nee, helaas.. Moet ik vragen of ze terug belt?? Nee.. hij belt wel mobiel. Dus ik vraag wat er is?
Oma ligt in het ziekenhuis. Daar is ze vanmorgen door een ambulance heen gebracht. Ze voelde zich niet lekker en het leek de huisarts beter als ze erheen werd gebracht. Wat ze heeft? Ze dachten aan een hartinfarct.
Je begrijpt dat ik daar dus helemaal stuk van ben. En nog steeds, ik maak me heel ernstig zorgen. Mijn moeder gebeld, verteld wat er aan de hand is. En zij is mijn opa gaan bellen en heeft afgesproken dat ze met mijn vader samen zou gaan. Mijn moeder heeft toen gezegd dat ik gewoon maar naar Winnie moest gaan, dat brengt je op andere gedachten en dan kom je bij van de schrik.
Niets is minder waar, mijn dag werd nog erger..
Ik ging buitenrijden met 2 stalgenoten. 1 ervan wist wat er aan de hand is.. Helaas ben ik een emotioneel type en toen Winnie dus weer strontvervelend werd bij een brug heb ik tegen hem gebruld en ben ik voor het eerst misschien wel te hard tegen hem geweest.
Heb ik hem halverwege de brug, draaien de twee dames achter mij ineens om om de brug weer af te lopen. Nou is Winnie gelukkig heel erg makkelijk als hij eenmaal ergens voorbij is, maar het blijft een kuddedier!! Tot overmaat van ramp komt er ook nog eens een motor aan, die gelukkig ging staan wachten aan het einde van de brug. Dus ik rij maar door, terwijl de rest dus achterblijft. Ik nog roepen: Dames rij nou door, dit is gevaarlijk!! Godzijdank is er verder niets gebeurd, maar goed..
Hun steken de brug over en ik zeg: Volgende keer moeten jullie niet wachten, maar gewoon doorrijden, het is levensgevaarlijk om er een over de brug te laten gaan en de rest aan de andere kant te laten staan!! ( of zie ik dat helemaal verkeerd? ) Voor hetzelfde geld raakt er een in paniek en gebeuren er ongelukken.. En als ik was teruggegaan had ik Winnie er met geen mogelijkheid meer overheen gekregen.. Als je gaat staan meuten voor een brug dan weten paarden dat er wat is, gewoon doorrijden dus..
En toen gebeurde het.. Mijn stalgenootje waar ik altijd super mee op kan schieten ( en die het dus ook wist van mijn oma ) begint ineens te schreeuwen dat ik mijn k*tknol toch over de brug had gekregen en dat ik mijn grote kankerm*il moest houden en dat ik moest oppleuren..
Dus ik heb geschreeuwd dat ik wel alleen ging rijden en dat ze het voortaan kon bekijken. En ben inderdaad met Winnie teruggereden.. ( heb trouwens Winnie heel erg bedankt dat hij alleen terug ging, had het vreselijk gevonden als hij het niet gedaan had )
Later op stal uiteraard gezegd dat ik het woord kanker niet in gescheld wil horen. Als er een ding is wat ik vreselijk vind ( en ordinair ook trouwens ) dan is het dat wel..
En toen bleek dus dat het paard van de 3e persoon in kwestie over de zeik is gegaan toen Winnie wegliep.. Dat idee had ik ook al dat dat had kunnen gebeuren, maar de persoon die erop zat had dat gewoon achter mij aan moeten komen. Of ze hadden me moeten roepen.. Maar nee, daar had de ander teveel trots voor.. Dus ze kozen er ook nog eens voor om zelf meer risico te nemen..
En nu mogen ze het allemaal bekijken van mij.. Ik begin dat ondelinge geouweh*er toch echt meer als zat te worden.. Iedere week is het feest.. Ik denk zelfs maar dat ik op zoek ga naar een ander plekje als dt zo door blijft gaan, je word er toch strontziek van..
Sorry trouwens voor het lange verhaal, maar je begrijpt dat ik me echt zwaar kl*te voel..
Dit hele gezellige weekeind bij Pim em Marijke ( marijkestommy ) geweest ( waarvoor nog dank Marijke, het was onwijs gezellig !! )
Kom ik vanmiddag thuis.. Gaat de telefoon.. Opa.. Of mijn moeder thuis is? Nee, helaas.. Moet ik vragen of ze terug belt?? Nee.. hij belt wel mobiel. Dus ik vraag wat er is?
Oma ligt in het ziekenhuis. Daar is ze vanmorgen door een ambulance heen gebracht. Ze voelde zich niet lekker en het leek de huisarts beter als ze erheen werd gebracht. Wat ze heeft? Ze dachten aan een hartinfarct.
Je begrijpt dat ik daar dus helemaal stuk van ben. En nog steeds, ik maak me heel ernstig zorgen. Mijn moeder gebeld, verteld wat er aan de hand is. En zij is mijn opa gaan bellen en heeft afgesproken dat ze met mijn vader samen zou gaan. Mijn moeder heeft toen gezegd dat ik gewoon maar naar Winnie moest gaan, dat brengt je op andere gedachten en dan kom je bij van de schrik.
Niets is minder waar, mijn dag werd nog erger..
Ik ging buitenrijden met 2 stalgenoten. 1 ervan wist wat er aan de hand is.. Helaas ben ik een emotioneel type en toen Winnie dus weer strontvervelend werd bij een brug heb ik tegen hem gebruld en ben ik voor het eerst misschien wel te hard tegen hem geweest.
Heb ik hem halverwege de brug, draaien de twee dames achter mij ineens om om de brug weer af te lopen. Nou is Winnie gelukkig heel erg makkelijk als hij eenmaal ergens voorbij is, maar het blijft een kuddedier!! Tot overmaat van ramp komt er ook nog eens een motor aan, die gelukkig ging staan wachten aan het einde van de brug. Dus ik rij maar door, terwijl de rest dus achterblijft. Ik nog roepen: Dames rij nou door, dit is gevaarlijk!! Godzijdank is er verder niets gebeurd, maar goed..
Hun steken de brug over en ik zeg: Volgende keer moeten jullie niet wachten, maar gewoon doorrijden, het is levensgevaarlijk om er een over de brug te laten gaan en de rest aan de andere kant te laten staan!! ( of zie ik dat helemaal verkeerd? ) Voor hetzelfde geld raakt er een in paniek en gebeuren er ongelukken.. En als ik was teruggegaan had ik Winnie er met geen mogelijkheid meer overheen gekregen.. Als je gaat staan meuten voor een brug dan weten paarden dat er wat is, gewoon doorrijden dus..
En toen gebeurde het.. Mijn stalgenootje waar ik altijd super mee op kan schieten ( en die het dus ook wist van mijn oma ) begint ineens te schreeuwen dat ik mijn k*tknol toch over de brug had gekregen en dat ik mijn grote kankerm*il moest houden en dat ik moest oppleuren..
Dus ik heb geschreeuwd dat ik wel alleen ging rijden en dat ze het voortaan kon bekijken. En ben inderdaad met Winnie teruggereden.. ( heb trouwens Winnie heel erg bedankt dat hij alleen terug ging, had het vreselijk gevonden als hij het niet gedaan had )
Later op stal uiteraard gezegd dat ik het woord kanker niet in gescheld wil horen. Als er een ding is wat ik vreselijk vind ( en ordinair ook trouwens ) dan is het dat wel..
En toen bleek dus dat het paard van de 3e persoon in kwestie over de zeik is gegaan toen Winnie wegliep.. Dat idee had ik ook al dat dat had kunnen gebeuren, maar de persoon die erop zat had dat gewoon achter mij aan moeten komen. Of ze hadden me moeten roepen.. Maar nee, daar had de ander teveel trots voor.. Dus ze kozen er ook nog eens voor om zelf meer risico te nemen..
En nu mogen ze het allemaal bekijken van mij.. Ik begin dat ondelinge geouweh*er toch echt meer als zat te worden.. Iedere week is het feest.. Ik denk zelfs maar dat ik op zoek ga naar een ander plekje als dt zo door blijft gaan, je word er toch strontziek van..
Sorry trouwens voor het lange verhaal, maar je begrijpt dat ik me echt zwaar kl*te voel..