Geplaatst Het ging zoals gewoonlijk heel normaal, Bas kuierde lekker achter me aan, keek van niets of niemand om en we trokken zelfs af en toe een sprintje! ( voor Bas is dat geen probleem maar voor mij met m'n conditie van -30 is het iets minder
)We waren een tijdje aan het lopen toen er een auto aan kwam, deze reed langzamer en stopte, het raampje ging open.
Ik dacht dat ik de weg moest wijzen, maar nee, de meneer in de auto vroeg iets heel anders....
"Issie ook te koop?"
"Euh nee hij is niet te koop"
"Weet je dat zeker?"
"Ja heel zeker, dat gaat niet door"
"Weet je dan ook nog iets te koop ?"
"Euh, wat zoekt u? Een shetlander? "
"Ja nou wel een mooie grote, iets aparts, wat jij daar in je handen hebt, die zoek ik"
"Nou sorry, maar ik weet zo niets, en deze gaat met mij mee"
Meneer probeerde nog een tijdje door te drammen en te onderhandelen, terwijl Bas naast me stond te suffen.Maar dat ging mooi niet door, hij vroeg me nog of ik hem ook voor de kar had en dat soort dingen en we namen weer afscheid.
Bas en ik liepen weer verder, lekker langs het kanaal, Bas had er de pas lekker in en toen hij aan de overkant iemand op een Fries zag rijden moest hij even laten horen dat hij er ook was, hinniken als een gek met dat kleine bekkie.
Dus al met al niets aan de hand, wij bultje op, binnenpaadje door, lekker gezellig weer op de terugweg.
Boven aan de brug mocht hij van mij even een beetje grazen, er is een hele brede berm.. of berm, een soort lang stuk met bomen en gras en daar mag hij altijd even een happie doen van mij.
Op een gegeven moment komt er ineens een auto van de brug afstormen met een noodvaart, 4 opgeschoten jongens erin, raampjes open, zonnebrilletjes op en biertje in de hand ( ook de bestuurder !!
) Deze begonnen te gillen,toeteren en schreeuwen : HEEE Wijfie!! en weet ik al wat meer.
Door de overgang van brug naar weg ( geeft altijd een klapper en met deze snelheid een behoorlijke ) en het gejoel van die kerels schrok Bas een beetje, een lichaamsschokje en een geirriteerd pootje kwam de lucht in, en toen pas had ik een probleem want van de schrik sloeg hij dus z'n been over het touw en liep een paar passen verder, waardoor het touw strak trok tussen z'n benen...
Daarvan raakte hij een beetje paniekerig en liep wat sneller verder, waardoor het touw nog strakker trok en hij ging draven, ik had het touw vast en liep schuin achter hem maar hij raakte steeds verder in paniek door de druk van het touw dat hij ging galloperen.
Ja en dan kan je er wel achter blijven hangen maar dat heeft geen zin, als een pony zn volle gewicht op dat touw gooit en er vandoor gaat, en ik blijf vast houden wordt hij alleen nog maar gekker.
Dus heb ik op een gegeven moment maar losgelaten, we waren bijna bij stal en ik hoopte dat hij daar heen zou rennen.
Als een idioot crosste hij over de weg, een auto naderde van achteren, ik wou ze stoppen en ging met mijn armen heen en weer, en wees naar Bas, zo van: Wacht even er loopt een pony los.
Maar de 4 meiden in de auto lachten hard en reden knoerterard door, waarschijnlijk hoorden ze bij die **** die zo aan het joelen en jagen waren geweest.
Bas stond op een gegeven moment stil aan de kant van de weg en er kwam een hardloper aan, deze wou hem pakken maar was een beetje onhandig, hij rende op Bas af en stak heel vlug zijn handen uit, waardoor Bas zoiets had van : Bekijk het maar ik peer 'm weer.
Dus Bas weer verder in de cross op weg naar huis.
Ik rende er achteraan zodat ik hem in het oog kon houden, pakken kon ik hem toch niet maar ik kon iig zien waar hij heen ging.
Mijn vriendin was in de bak aan het rijden en ik zag dat ze al de oprit af kwam rijden richting Bas.
Ondertussen stopte er een auto met een ouder echtpaar die vroegen of ik mee wou rijden, natuurlijk wou ik dat, ik was inmiddels buiten adem en moest nog een aardig stuk.
Ik zag vanuit de auto dat Bas al achter mn vriendin met Edwine aanliep de oprit op.
Het echtpaar heeft me afgezet, ik heb ze vriendelijk bedankt en ben de stal ingevlucht.
Bas stond er bij alsof er niets aan de hand was, ademde wel wat snel van het galloperen maar keek meer met zo'n blik van : Where is the food ?!
Natuurlijk was net op dat moment iedereen op de boerderij, ouders van vriendin, broertjes, vriendjes van broertjes etc. Dus ik stond weer mooi voor paal. Vader van vriendin zei : "Moet je ook maar een beest kopen waar je op kan zitten, ernaast lopen is niks"
En verder moest ik dus aanhoren dat ik mn pony niet houden kon en blablabla.
Ik was zo kwaad op die opgeschoten idioten, Bas is verder een hele koele buiten. Als ik 'm nou zelf had laten gaan oke, dan was ik gewoon dom bezig geweest, maar hier kon ik verder weinig aan doen.
En die meiden dan die niet stopten, maar lachend verder reden.
Straks draait die pony ineens om en crosst ie terug, die dieren maken rare sprongen als ze in paniek zijn.
Mn vriendin zag dat Bas er aan kwam maar vond het gek dat ik er niet bij liep, even later zag ze me meters verderop op de weg rennen en is ze maar de oprit afgecrosst om Bas van de weg te plukken
Goed, er is verder niets gebeurd en allemaal goed gekomen, ik mag blij zijn dat er toch nog wat behulpzame mensen waren ( het echtpaar en de hardloper ) en dat het een zeer rustig dorpje is waar Bas staat.
Hier staan de foto's die ik gemaakt heb voordat de situatie een beetje uit de hand liep:
Heftige wandeling, wel mooie foto's
.