Bokt.nl

**Geplaatst**: 26-04-04 11:26

Geplaatst: 26-04-04 11:26

hey meid, hoe is het nu dan met je?

**Geplaatst**: 26-04-04 15:01

Geplaatst: 26-04-04 15:01

Als je denkt dat een nieuw paard de leegte in je leven kan invullen moet je dat doen. Er zullen mensen zijn die er van zullen staan te kijken, er zal worden gepraat, maar iedereen heeft zijn eigen manier om met verdriet om te gaan. Ik zal je er niet om be- en veroordelen, Vicky zal altijd een bijzondere plaats in je leven innemen. Maar dat betekend niet dat er geen ruimte is voor een tweede paard.

Ik hoop dat je snel de ideale match tegenkomt.

**Geplaatst**: 07-05-04 19:12

Geplaatst: 07-05-04 19:12

veel sterkte Ach gut

En misschien dat het helpt als je een nieuw paardje koopt dat die je er weer boven op kan helpen. Ach gut

**Geplaatst**: 07-05-04 22:53

Geplaatst: 07-05-04 22:53

Ik liep al jaren met de gedachte, "wat als mijn grote vriend er straks niet meer is". Jaren geleden kon ik daar soms best wel emotioneel over worden, maar ja, we hebben enkele "paarden van de dag".
Ik was dan ook al enkele jaren bezig met de gedachte 1 van onze merries te laten dekken (toch te groot risico) of een jong paardje er bij te zoeken.
Toen mijn grote vriend afgelopen december stierf, had ik daar vrede mee, ik had mij immers al jaren voorbereid (en toch kwam het onverwacht), hij werd bijna 32, terwijl hij al 10 jaar eerder was opgegeven door de DA.

Ik kon het niet laten om op internet te zoeken naar een paardje in zijn kleur, en zoals ook mijn allereerste pony was. Toen ik het paardje zag, sliep ik er niet meer van....Hij moest en zou mijn nieuwe maatje worden....slechts 1 maand later stond hij dan bij mij op stal!

Mijn grote vriend vergeet ik nooit, maar ik ben blij dat ik toch mijn nieuwe makkertje na jaren zoeken heb gevonden.

Heel veel sterkte, zowel met het verwerken als met jouw keuze!

**Geplaatst**: 07-05-04 23:17

Geplaatst: 07-05-04 23:17

Nog gecondoleerd.
Hoelang is het geleden dat Vicky is overleden?
Op het moment voel je je heel ***, maar echt, het krijgt een plekje. Dan doet het niet meer zo'n pijn als je aan Vicky terugdenkt. Het duurt wel even voor het zover is, maar ooit krijgt het een plekje en wen je eraan dat Vicky er niet meer is.
Bij mij hielp het wel om weer te gaan rijden. Ik had me voorgenomen om te stoppen met paardrijden, omdat ik mezelf wilde behoeden voor zoveel verdriet. Maar op een gegeven moment begon ik het contact met paarden en het rijden zelf zo te missen, dat ik een dubbel gemis voelde. Natuurlijk in de eerste plaats Indy, maar daarna het paardrijden. Ik ben zo'n 3 weken na het overlijden van Indy weer gaan rijden, en het voelde heel goed.
Dus als jij denkt dat je er aan toebent, moet je het gewoon doen. Dan ben je dat stukje gemis alweer kwijt.

Sterkte!!

**Geplaatst**: 08-05-04 08:11

Geplaatst: 08-05-04 08:11

Ik vind het echt zzo vreselijk voor je, ik vind het ook zo knap hoe jij je er doorheen slaat. Ik heb ook altijd gezegt als een van mijn twe paarden overlijd door wat dan ook, dan zou ik de ander nooit verkopen maar daar zal ik er dan altijd voor zijn. Kijk heb ik er maar een vind ik het een ander verhaal

Maar nogmaals veel\ sterkte