Een heeeele tijd geleden heb ik eens een berichtje geplaatst op bokt, over dat ik bang was om te rijden. Paarden konden aan de hand heel veel doen, maar erop
Nou heb ik een paar maanden geleden een keertje buiten gereden op de oude pony van xXDaphneXx, dat vond ik al heel wat van mezelf. Hij was een paar keer omgedraaid maar ik vond het helemaal niet eng..ooh wat was ik trots toen.
2 weken geleden vroeg de eigenaar van stal of ik zin had om mee te gaan rijden omdat Muriel (Twinkie) erge last had van haar oog. Tuurlijk wilde ik mee, dus ik op King, en mooi naar buiten, echt heeeerlijk gereden..En natuurlijk was ik weer trots, weer een stukje angst overwonnen..
Vorige week vroeg Daphne of ik zin had om te rijden, dus ik daar 's avonds heen (eerlijk is eerlijk, wel een beetje met knikkende knietjes), had ze nog bedacht dat ik wel even ging springen, ben er eerst wel 100 keer langsgereden (voor mijn gevoel)...en toen toch maar eroverheen, ik ben begonnen op 30cm, voor veel mensen waarschijnlijk een peuleschil, maar het was zo'n overwinning...ik KAN het wel
Uiteindelijk ben ik over 80cm heengegaan (dat hoorde ik gelukkig pas toen ik erover was ), maar het hielp ook heel erg dat King gewoon rustig bleef en netjes sprong (Lieve King )
Gister heb ik op de nieuwe pony van een vriendin gereden die ik zowaar heb aangepakt omdat ie zo dwars was, en heb helemaal geen angst gevoeld...
En vandaag ga ik op mijn stage rijden, en niet op de makkelijkste pony...
Voor sommige mensen stelt dit misschien niet zoveel voor maar voor mij is het echt een hele overwinning en ik wilde het toch even kwijt...
Laat vanavond wel weten of ik het heb overleefd...
kleine muisjes hebben kleine wensjes,
beschuitjes met gestampte mensjes!