Bokt.nl

**Geplaatst**: 27-03-04 15:26

Geplaatst: 27-03-04 15:26

Dat je je bewust bent van je ''zwakheden'' is tevens een enorme sterkte! Alles wat je van jezelf eerlijk onder ogen kunt zien, kan je ook veranderen. Genoeg mensen die hun ogen sluiten voor fouten waarvoor zij misschien wel verantwoordelijk zijn! Dat je bij jezelf stilstaat maakt je al een hele eerlijke ruiter! OK dan!

**Geplaatst**: 27-03-04 18:37

Geplaatst: 27-03-04 18:37

marel daar sluit ik me helemaal bij aan.

het blijft altijd moeilijk,maar inderdaad rustig blijven,en als ik er dan geen plezier meer in heb dan stap ik af en zet ze op stal.
en denk dan morgen is er weer een dag.
je kunt niet verwachten dat een paard altijd alles meteen begrijpt,of wil doen wat wij willen,dus als er een dag bij zit dat het niet gaat,oke lekker op de wei,even paard zijn.
iedere dag hetzelfde wordt mischien voor de paarden ook wel eens saai.
mijn instructeur die nu ons paard twee keer in de week rijd,vind ik eigenlijk te grof,maar hij zegt dat dat moet,ben blij als we straks een ander paard hebben,daar hoeft hij dus echt niet op.
ik houd ook niet zo van dat gemeen doen.
maar ja veel mensen snappen dat niet
karin

**Geplaatst**: 28-03-04 11:53

Geplaatst: 28-03-04 11:53

Zo begrijpelijk je stukje..
Ik stap bijna nooit boos af.. Ik probeer altijd goed af te sluiten al is het moment nog zo klein geweest. Ik zet hem altijd liefdevol op stal.. Tot.........van de week.. Woensdag kon Sandor 1 ding.. en dat was onder mijn kont uitrennen..Ik ben een uur bezig geweest uiteindelijk zadel eraf en aan de slinger gegooit en lang laten galoperen.. Achteraf.. Heb ik ook altijd het gevoel van had ik dit wel moeten doen. Had ik wel zo boos moeten worden.. Ligt het niet aan jezelf... En meestal moet ik mezelf gelijk geven met het laatste en dan is er spijt.....

**Geplaatst**: 28-03-04 13:29

Geplaatst: 28-03-04 13:29

zo herkenbaar allemaal... Ik heb het zo nu en dan ook dan komt de rook uit m'n oren en bijna altijd is het een misverstand. Ik probeer dan wat anders te gaan doen. Of als het puur klieren is roepen hou op met dit geklier en de oefening afmaken. Ik merk dat de communicatie steeds beter gaat, geloof dat we na 2 jaar onze draai gevonden hebben. Ik heb gister voor het eerst sinds tijden wat gesprongen wat ik niet meer durfde met haar omdat ze meestal zo heet werd. Ze was goed te rijden en het vertrouwen wordt over en weer steeds beter.

**Geplaatst**: 28-03-04 16:45

Geplaatst: 28-03-04 16:45

Tja ik kan ook weleens enorm boos worden als het niet gaat. Niet op Jildau en ook niet op mezelf, maar om de situatie. Machteloosheid denk ik. Op zo'n moment stop ik, het lukt dan toch allemaal niet meer. Maar achteraf voel ik me vaak schuldig, omdat ik absoluut geen woest persoon ben zeg maar en mezelf op zo'n moment niet meer terug herken....nou ja het hoort er allemaal bij he Lachen

**Geplaatst**: 29-03-04 23:31

Geplaatst: 29-03-04 23:31

Dit verhaal komt ook mij bekend voor..... Tot vervelens toe op Levita gescholden, en het hielp helemaal niets. Nu weet ik gelukkig wel beter, gewoon rustig blijven en denken wat ik beter moet doen. In alle gevallen zijn het namelijk mijn hulpen die niet goed door kwamen en ligt het simpelweg aan mij.

Sinds we van iemand anders les hebben gaat het stukken beter. We snappen elkaar goed en ik leer tijdens de les hoe ik sommige dingen beter moet oplossen.

Tijdens de wedstrijden heb ik nu ook wel afgeleerd minder gestresst te doen en minder snel boos te worden. Door gewoon wat simpeler de proeven te rijden en het niet allemaal te mooi te willen doen.

**Geplaatst**: 30-03-04 02:47

Geplaatst: 30-03-04 02:47

Dimple, geweldige topic OK dan!

Voor mij is het herkenbaar maar ik denk voor iedereen. Het is de kunst van de ruiter in mijn beleving om ook de controle over je zelf beheersing te houden. Boos worden maakt het alleen maar erger.

Ik probeer altijd maar rustig te blijven zitten en hem weer ontspannen te krijgen. Mijn paard is nogal heet. Boos worden werkt bij haar absoluut averechts en ook hardhandig met je benen of de teugels omgaan accepteert mevrouw niet. Dan lanceert ze mij.
Terecht denk ik. Je werkt samen dus dan moet er ook wederzijds respect zijn en blijven. Wat natuurlijk niet wegneemt dat de ruiter altijd baas is. Maar dat moet van nature zal ik maar zeggen al duidelijk zijn en blijven.
Een natuurlijk overwicht. Op het moment dat de samenwerking hapert blijft voor mij de vraag, wat er nu eigenlijk gebeurt. Negen van de tien keer kom ik erachter dat ik het zelf niet goed heb gedaan en het paard slechts reageert. Ik denk overigens dat de meeste storingen in de samenwerkingen liggen bij de ruiter en niet bij het paard. Door je ook nog eens te misdragen, zet je jezelf in mijn ogen geweldig voor schut ten opzichte van je paard maar ook ten opzichte van je paard. Gelukkig heb ik een paard die mij daar direct op wijst terwijl er nog niets gaande is. Erg confronterend is dat wel, moet ik zeggen maar ik leer er nog steeds erg veel van.

Ik denk dus ook dat je rustig moet blijven en beheerst. Afstraffen is niet erg zolang je het maar met respect doet en zonder frustratie. Paarden verdienen dat gewoon, vind ik. Mijn ervaring is dan ook dat paarden blijven meewerken en niet gaan tegenwerken

En dat is toch maar mooi meegenomen OK dan!

**Geplaatst door de TopicStarter** : 30-03-04 10:13

Geplaatst door de TopicStarter : 30-03-04 10:13

Gister had Nic niet zoveel zin. Wel om buiten te zijn, maar niet om te werken. We hebben dus een beetje gefree wheeld door de bak. Hij vond het heerlijk. Ik weet zeker dat het anders op strijd was uitgelopen.

Nic kan wel drammen, maar zal ons dus niet op de plek zetten wanneer we dingen doen doen die niet kunnen.
Hij wordt wel driftig, maar zal niet bokken, stijgeren of gevaarlijk gaan doen om te laten weten dat hij het er niet mee eens is.
Daar schuilt een nog groter gevaar in. In feite kunnen we hem elke dag ongenadeloos op zijn lazer geven zonder dat hij ons afstraft voor ons gedrag.
We moeten dus heel erg stil staan bij hoe we met hem omgaan. Hij is ontzettend gevoelig en wil alles voor je doen! Veel te lief dus! (maar ook heel sterk Haha!

)

Ben trots op ons mannetje!

**Geplaatst**: 30-03-04 10:59

Geplaatst: 30-03-04 10:59

Ik vind dit een heel goed topic en als ik om me heen kijk dan begrijp ik heel goed wat je bedoeld.

Zelf ben ik nog nooit boos geweest op mijn pony of mijn paard en het zou echt niet in mij opkomen om mijn paard te slaan of in haar mond te trekken als ze niet luisterd, ik kan dat gewoonweg niet Schijnheilig

En als ik zelf een keer niet zo lekker in mijn vel zit, dan stap ik er niet eens op, of ik ga een buitenritje maken.

**Geplaatst**: 30-03-04 11:01

Geplaatst: 30-03-04 11:01

Tja ik heb ook al geleerd dat ruzie maken met Roxette niet helpt. Wordt ze alleen maar koppiger van. Als ik in de gelegenheid ben dan begin ik met haar te cavaletti te lopen en te springen meestal helpt dit haar over haar staakbuien heen en als zelfs dit niet helpt stap ik af en begin de dag nadien opnieuw ofwel ga ik haar longeren.

**Geplaatst door de TopicStarter** : 31-03-04 09:14

Geplaatst door de TopicStarter : 31-03-04 09:14

Ivrea, het klinkt me zeker wel bekend in de oren. Maar je moet je afvragen of een rustiger paard nog wel bij je past.

Ik heb ook een drukke tante gehad en was er heilig van overtuigd dat het volgende paard een rustiger paard zou worden. Nou, die had ik dus ook......... SAAAAAAAAAAAAIIII!! Ik vond er niks aan.

Heb nu weer een druktemakertje, maar dan een ruin. Superlief, maar wel een beetje nerveus met rijden soms. Maar geen rare bokkesprongen of zo. Bokken en stijgeren vind ik niet prettig

**Geplaatst**: 31-03-04 09:53

Geplaatst: 31-03-04 09:53

Echt heel herkenbaar. Héééél lang geleden strafte ik ook en als ik daar nu aan terug denk schaam ik me dood, maar vraag mij tegelijkertijd ook af waarom niemand destijds ingreep om mij een lesje te leren...

Ik ben heel perfectionistisch en heb sterk de neiging het paard te corrigeren voordat hij wat fout doet, in plaats van hem de fout de laten maken en dan te corrigeren omdat hij dan pas kan leren. Altijd goed om daar bij stil te staan en je dat te realiseren.

Vaak bedenk ik mij maar dat ik ook niet elke dag even hard werk en even veel zin heb, dat mag ik dus ook niet van m'n paardje verwachten. Ik heb wel eens een arabier bijgereden en die had op een mooie zonnige vrijdag showzin, dus hoofd erop, staart erop, rug weg en maar paraderen. En ik? Ik kon er gelukkig de humor van inzien en heb er met een big smile het beste van gemaakt Haha!

=^.,.^=

**Geplaatst**: 31-03-04 13:12

Geplaatst: 31-03-04 13:12

Wat kan jij dit mooi verwoorden zeg

Zo voel ik me de laatste dagen nou ook..... boos omdat het niet lijkt te lukken, je denkt dat het allemaal aan het paard ligt, maar dan stapt een ander erop en hij doet het allemaal gewoon .... *zucht*

Vervolgens stap je zelf weer op en hup daar gaat het weer verkeerd.
Je verliest snel je geduld dan en wilt hem het liefst eens goed de waarheid "vertellen" (ondanks dat je weet dat het aan jou ligt)
Het paard doet echt wel zijn best, JIJ bent degene die juist dwars is.

Moeilijk.... tegenwoordig als we in zo'n "dip" zitten rij ik maar iets minder, we schieten er toch niets mee op

Maar gelukkig is er na zo'n (oneerlijk) gevecht altijd weer een paard wat met je wilt knuffelen en je vragend aankijkt zo van: Wat ging er toch verkeerd? Knipoog

**Geplaatst**: 01-04-04 17:10

Geplaatst: 01-04-04 17:10

Dimple schreef:
Ivrea, het klinkt me zeker wel bekend in de oren. Maar je moet je afvragen of een rustiger paard nog wel bij je past.

Ik heb ook een drukke tante gehad en was er heilig van overtuigd dat het volgende paard een rustiger paard zou worden. Nou, die had ik dus ook......... SAAAAAAAAAAAAIIII!! Ik vond er niks aan.

Heb nu weer een druktemakertje, maar dan een ruin. Superlief, maar wel een beetje nerveus met rijden soms. Maar geen rare bokkesprongen of zo. Bokken en stijgeren vind ik niet prettig

dit is me nieuwe profielnaam heb mn profiel ivrea om zeep geholpen, Haha!

maare misschien heb je wel gelijk maar het is niet zo dat ik elke dag ruzie met haar heb, en het is ook niet zo dat ik oneerlijk tegen haar ben ofzo, maar we zijn allebei snel zenuwachtig enzo ik weet niet goed hoe ik het uit moet leggen maar we werken elkaar soms op de zenuwen, het is niet zo dat ik haar dan afstraf ofzo, maar het werkt gewoon niet lekker. en met die fjord heb ik daar geen last van, snappen jullie het nog:D

**Geplaatst**: 01-04-04 17:15

Geplaatst: 01-04-04 17:15

Ik probeer zo eerlijk mogelijk te rijden.
Ik straf hem pas als hij dat verdiend., en beloon hem ook als hij dat verdiend.
Als hij teveel buiten adem is, ga ik even stappen.
Daarvan krijgt je paard respect voor jou, en jij hebt respect voor je paard.

De problemen van ruiter en paard liggen voor 99% bij de ruiter zelf.
Dus kijk zelf eerst even wat jij fout doet, voordat je hem straft.

**Geplaatst door de TopicStarter** : 02-04-04 08:25

Geplaatst door de TopicStarter : 02-04-04 08:25

Dat doe ik dus ook. Gewoon even lange teugel, even stappen en de spanning even weg laten vloeien.

Zoals mijn collega dan zegt 'eeeeennnnnn..........pak die rust' Haha!