Gisteren kwam ik voor mijn wekelijkse manègeles op Meerdaalhof, en wie tref ik daar volledig verdoofd aan: Azzaro, waar ik normaal elke week op rijd!
De dierenarts was nog niet zo heel lang geleden geweest en had hem twee flinke spuiten gezet. Hij stond er zo bij van: zie mij hier nu zielig staan, geef me dan toch een beetje aandacht, knuffel een beetje met mij!
Na onze les lieten ze hem loslopen in de binnenbak, en hij zag er gelukkig al veel beter uit. Hij zocht iets om mee te spelen, zocht gezelschap en verkende de hele bak. Hij ging zelfs niet meer rollen of liggen. Ook wij in de kantine vond hij heel interessant: zo van: hoe zijn jullie nu daar gekomen, doe het nog eens, dan kom ik mee!
Ik hoop dat het niet terug verslechterd is vorige nacht of vandaag, maar ik zal straks wel eens een smsje of zo sturen naar mijn lesgever, en het aan hem vragen, hij komt er toch iedere dag.
You won't be happy with more until you're happy with what you've got. Angel Blessing