Bokt.nl

**Geplaatst**: 04-03-04 11:58

Trauma-paarden

Geplaatst: 04-03-04 11:58

Zijn hier meer mensen die paarden hebben/ verzorgen die een soort 'trauma' hebben (gehad)?
Ik verzorg bijvoorbeeld Moon, en zij is in het verleden door kinderen het draad in gejaagd. Ze is hier zo van geschrokken dat ze vreemde mensen nog steeds niet vertrouwd. Jaren is ze zo van slag geweest dat ze niets met haar konden beginnen.
Gelukkig hebben mijn meisje en ik nu een hele hechte band. Lachen

Zijn er meer mensen die een paard hebben die een traumatische ervaring hebben gehad? Of mensen die samen met hun paard iets ergs hebben meegemaakt?

**Geplaatst**: 04-03-04 12:04

Geplaatst: 04-03-04 12:04

Ja, maar dan een geestelijk trauma. Verlatingsangst door gebruik als manegepaard en paar keer doorverkocht. Daardoor sloot het paard zich af en was er wat moeilijk contact mee te krijgen. In het werk erg braaf, maar totaal ongeïnteresseerd. Komt nog altijd terug als er een vreemde ruiter opstapt. Dit beperken wij dus ook, om het geestelijke welzijn van dat betreffende dier goed in de gaten te houden.

**Geplaatst**: 04-03-04 12:17

Geplaatst: 04-03-04 12:17

Jazeker.

Twee heren van Portugese afkomst en een dame van Engelse afkomst.

De dame is in Engeland geslagen en had geen vertrouwen in mensen. Zadelmak maken hier is in eerste instantie totaal mislukt, waarna ze niet meer te benaderen was. Dit alles is gelukkig verleden tijd, maar het blijft een heel nerveus dier. Afgelopen oktober heeft ze een ernstig ongeluk op de wei gehad waarbij ze een grote wond op de borst op had gelopen en drie weken in de kliniek heeft gestaan. Dit heeft haar nervositeit en wantrouwen ten aanzien van vreemden wel weer vergroot.

De gele Portugese heer is sinds zijn komst in Nederland compleet verkeerd begrepen. Hij is zich gaan afsluiten voor invloeden van buitenaf. Hij bleek ook lichamelijke problemen te hebben en de pijn die hij daarbij had, sloot hij ook af. Gaat inmiddels een stuk beter, maar we zijn er nog lang niet. Is getraind voor het stierenvechten wat in combinatie met andere paarden die 'overal' vandaan komen in een rijbaan enorme spanningen oplevert.

De witte Portugese heer is in Portugal zwaar mishandeld. Heeft hier nog dagelijks problemen van en is in de grond een gevaarlijk paard gebleven mede door zijn steegs gedrag.

**Geplaatst**: 04-03-04 12:26

Geplaatst: 04-03-04 12:26

Jeetje, wat een verhalen allemaal zeg Scheve mond

Ik hoop dat het bij alle paarden ooit weer goed komt. Ach gut

**Geplaatst**: 04-03-04 12:38

Geplaatst: 04-03-04 12:38

Ja.
Jordy was vreselijk bang voor alles wat op zijn rug zat, echt blinde paniek.
Hij ging rennen en bleef rennen, knalde als je niet oppaste zo door de bakrand of wat dan ook heen.... Hij sloeg dus echt gewoon op hol. Je kon dan totaal niet meer tot hem doordringen. In de omgang was hij wel heel goed van vertrouwen en onwijs braaf, iedereen kon alles met hem doen, zolang je er maar naast stond...
Ik wist toen ik hem kocht al dat hij dat deed, dat was ook de reden dat zijn vorige eigenaar hem verkocht. Waar het vandaan gekomen is wist zij ook niet. Zij had wel de angst er voor een groot deel uitgekregen, maar de 'gewoonte' van het rennen bleef.
Bij mij, nieuwe eigenaar, was het weer paniek, hij viel weer helemaal terug. Gelukkig is het met een heleboel geduld en vertrouwen opbouwen helemaal goed gekomen. Hij wil nog wel eens incidenteel een pasje wegschieten, maar is dan niet meer onbereikbaar, hij slaat niet meer op hol. Ik kan iedereen erop zetten, hij weet nu dat vreemde mensen ook niets doen.
Nu kreeg ik een tijdje geleden een PB van een bokker, dat Jordy van haar zus was geweest (ik was al een tijdje op zoek naar zijn verleden). Zij kon me ook een heleboel over hem vertellen.
Zo wist zij dat hij uit Ierland kwam, en dat hij voor haar al minstens 2 eigenaren had gehad. Zij heeft hem geprobeerd in te rijden, en ze hadden een makkie verwacht, omdat hij verder zo onwijs braaf was, zadel en hoofdstel interesseerde hem niets. Tot ze erop gingen zitten. Blinde paniek, hij ging alle kanten op, zo hard mogelijk, alleen maar vluchten. Zij is er een jaar mee bezig geweest om hem in te rijden, maar heeft toen besloten hem te verkopen, ze was erg bang van hem geworden.
Wat er daarvoor met hem is gebeurt weet zij dus ook niet...
Hij is in ieder geval minstens 5 keer van eigenaar veranderd in de tijd dat hij in Nederland is. Hij is nu 5/6 jaar oud....

**Geplaatst**: 04-03-04 12:51

Geplaatst: 04-03-04 12:51

M'n vorige paard had ongeveer wat Sonja beschrijft, daar was mee gesleept (vanuit Wales naar Nederland, paar handelaren, een eigenaar die volstrekt geen aandacht aan het dier besteedde, weer een paar handelaren en toen bij ons. Was echt een kouwe kikker, volstrekt geen connectie mee te krijgen. Wel logisch ook eigenlijk, hij vertrouwde het gewoon allemaal niet. Na een jaar of drie werd het beter en kregen we echt een beetje een band. Maar hij is altijd moeilijk gebleven met laden. Hij was niet bang, had gewoon besloten dat 'ie *niet* zo'n ding inging. Vanuit zijn gezichtspunt misschien ook wel logisch; elke keer dat hij in het verleden in een trailer gestapt was kwam hij wéér ergens anders terecht...

**Geplaatst**: 04-03-04 12:52

Geplaatst: 04-03-04 12:52

bij ons stond er ooit zo een paardje gestald, gekocht bij een handelaar die spaanse paarden invoerde, paardje was ginds erg braaf, maar toen hij zich begon thuis te voelen zag je echt wat ze hem allemaal hadden aangedaan, als je op hem wou kruipen vloog hij er direct van door, als je toevallig eens je hand uitstak bleef hij bokken om je eraf te krijgen. Hoe zit het verhaal nu wat hij heeft meegemaakt: hij is opgeleerd met kaptoom met pinnen erin, bij het rijden hadden ze een zweep vast of een stok en werd zo geslagen hij is "levend" gecastreerd, hij kwam met zijn benen vol met bloed uit de camion in België aan... Het beestje was dus echt levensgevaarlijk heeft ook zijn eigenares het ziekenhuis in gebokt, nekwervel gebroken, ze hebben hem gratis weggegeven aan parelli die nu goede resultaten met hem boeken! Heb ook nog met hem gereden en het was echt wel een fijn paardje, hij liep wel de hele tijd met zijn staart tussen zijn billen en tja ik ben er ook 2maal afgevallen op 2min omdat ik mijn hand uitstak. En geloof mij hij bleef echt bokken langs alle kanten, zoals je op tv ziet die rodeopaardjes Haha!

Vind het wel erg dat er zulke mensen bestaan, een paard kan toch zoveel sterker zijn als hij maar wilt

**Geplaatst**: 04-03-04 14:26

Geplaatst: 04-03-04 14:26

Titsia

Citaat:
Hoe zit het verhaal nu wat hij heeft meegemaakt: hij is opgeleerd met kaptoom met pinnen erin, bij het rijden hadden ze een zweep vast of een stok en werd zo geslagen

Dit is vergelijkbaar met wat onze witte portugese man heeft meegemaakt.

**Geplaatst**: 04-03-04 14:30

Geplaatst: 04-03-04 14:30

hij was ook een portugees... Een kleintje en werd zogezegd gebruikt om toeristen een pleziertje te doen, het dier had echt angst van de mens, in het begin zat de angst er nog goed in daarom dat ie toen nog niets durfde doen denk ik

**Geplaatst**: 04-03-04 16:32

Geplaatst: 04-03-04 16:32

abby schreef:
Titsia
Citaat:
Hoe zit het verhaal nu wat hij heeft meegemaakt: hij is opgeleerd met kaptoom met pinnen erin, bij het rijden hadden ze een zweep vast of een stok en werd zo geslagen

Dit is vergelijkbaar met wat onze witte portugese man heeft meegemaakt.

Jeetje, dat slaat echt nergens op! Stoom uit je oren

(wat die paarden is aangedaan Knipoog

)

Laatst bijgewerkt door Anoniem op 04-03-04 16:59, in het totaal 1 keer bewerkt

**Geplaatst**: 04-03-04 16:36

Geplaatst: 04-03-04 16:36

Seven van mijn vriendin Jip wilde absoluut niet aan haar hoofd aangeraakt worden. Het heeft jaren geduurd voor ze dat toestond. Wat er gebeurt is, weet ik niet... Maar lekker was het niet.

Mijn eigen B'elanna is door de Twentse mishandelaar in haar hoofdgestoken. Ze heeft daardoor haar neusbeen gebroken/gescheurd gehad en een diepe steekwond heeft wekenlang een drain nodig gehad. B'elanna heeft daar gelukkig niet al te veel psychisch letsel aan overgehouden...ze is hooguit een poos wantrouwend naar vreemden geweest.

**Geplaatst**: 04-03-04 16:48

Geplaatst: 04-03-04 16:48

Mijn paard wil niet dat je zomaar aan haar oren zit. Ze heeft ook lithtekens op haar oren, lijken op lithtekens van klemmen. Het zijn namelijk keurig rechte streepjes boven elkaar. Mijn dierenarts deknt dat het daarvan komt. Ik oefen nu steeds om haar oren vast te kunnen pakken en als je voorzichtig en rustig doet, kun je ze knippen.

Verder was mijn paard heel erg bang van hoefsmeden. Daar zal dus ook wel wat mee gebeurd zijn...

**Geplaatst**: 04-03-04 17:34

Geplaatst: 04-03-04 17:34

Heb Jordy, van supertje een tijdje gereden toen hij nog bij de vorige eigenaar was. Zoals ze al beschrijft ,zodra je erop ging zitten alleen maar paniek en nergens meer voor uit kijken. Bang voor je hand, bang voor je been en overal dwars door heen rennen.

Rijd nu een gelderse merrie, is van een boer en was in het begin vreselijk bang, nerveus en eenkennig. Haar achterbenen mocht je helemaal niet aankomen, mannen waren eng en vreemden vertrouwde ze ook niet echt.

Ik vermoed dat er met haar achterbenen ooit wat gebeurd is. En wat de rest betreft, denk ik dat het vooral was dat ze gewoon niets kende (en dat op 4-jarige leeftijd). Dat is ook bijna helemaal goedgekomen (ze stond gister zelfs mijn gezicht te likken Lachen

), hoewel je haar nog steeds heel eerlijk moet blijven behandelen, maar dat is ook een stukje karakter. En vreemden blijven soms een beetje eng....

**Geplaatst**: 04-03-04 18:34

Geplaatst: 04-03-04 18:34

Richtje schreef:
Heb Jordy, van supertje een tijdje gereden toen hij nog bij de vorige eigenaar was. Zoals ze al beschrijft ,zodra je erop ging zitten alleen maar paniek en nergens meer voor uit kijken. Bang voor je hand, bang voor je been en overal dwars door heen rennen.

Rijd nu een gelderse merrie, is van een boer en was in het begin vreselijk bang, nerveus en eenkennig. Haar achterbenen mocht je helemaal niet aankomen, mannen waren eng en vreemden vertrouwde ze ook niet echt.

Ik vermoed dat er met haar achterbenen ooit wat gebeurd is. En wat de rest betreft, denk ik dat het vooral was dat ze gewoon niets kende (en dat op 4-jarige leeftijd). Dat is ook bijna helemaal goedgekomen (ze stond gister zelfs mijn gezicht te likken ), hoewel je haar nog steeds heel eerlijk moet blijven behandelen, maar dat is ook een stukje karakter. En vreemden blijven soms een beetje eng....

Dat van dat je niet aan de achterbenen mag komen, komt me ook wel bekend voor. Bij Moon mag ik er wel aan komen (wat ik trouwens heel verwonderlijk vindt aangezien ze daar mee vast heeft gezeten in het draad). Bij een manegepaard van de vorige manege mocht je nooit aan haar achterbenen komen, en bilriemen vondt ze ook supereng. Dan ging ze altijd staan schoppen met haar benen. Scheve mond

**Geplaatst**: 04-03-04 21:59

Geplaatst: 04-03-04 21:59

Ik heb mijn schimmel (althans mijn ouders) 20 jaar geleden gekocht als zijnde "onhandelbaar". Ze had/heeft een groot litteken op haar bil, het verhaal is dat ze als veulen in een sloot, gewikkeld in prikkeldraad is beland. Inmiddels heb ik (JA na 20 jaar) weer contact met de vorige eigenaresse, zij heeft het verhaal bevestigd. Zij reed M met een c-pony en kocht Mist (grote D) maar heeft daar alleen op kunnen rijden terwijl iemand haar vasthield (steigeren), zij heeft haar weer gekocht van iemand bij haar in de ponyclub, die er bijna mee verongelukt is. Ik kocht Mist van een handelaar, die dit ook verteld heeft, als ik ze niet zou nemen zou ze naar de paardenmarkt in Den Bosch gaan. Jeanette, zo heette de vorige eigenaar, reed SGW, en iig Z dressuur (springen weet ik niet meer destijds)
Een week op proef gehad, een en al steigeren, dit heb ik (als 15 jarige) niet aan mijn ouders verteld Schijnheilig

einde verhaal, ze is nu bijna 22 jaar. Steigeren/bokken kan ze nog steeds als de beste Haha!

, het blijft na alle zorg en aandacht, nog steeds een heel moeilijk paard. Ik heb redelijk veel ervaring met (ex)renpaarden, maar mijn eigen paard is het moeilijkste paard wat ik ooit gereden heb. Klinkt gek, weet ik.
Als ik het vergelijk met mijn andere paard (bruine avantar) die ik sinds veulen af aan heb (nu bijna 17) dan is de band die ik met de paarden heb heel erg verschillend. De bruine (Gardy) vertrouwt 100% op mij, zou letterlijk door het vuur gaan. Mist vertrouw ik voor mezelf ook voor 100%, maar met iemand anders absoluut niet + ben ik altijd bedacht op haar streken. kan zelfs niet bij haar in de mond kijken (steigeren) imo komt dit niet van gemenigheid, maar pure onzekerheid.

**Geplaatst**: 05-03-04 00:18

Geplaatst: 05-03-04 00:18

Mijn eerste paard Bo is mishandeld geweest door een klein schriel mannetje. De manege eigenaar was een klein schriel mannetje en hij werd altijd begroet met een dikke kont als hij haar stal in wilde gaan.
Mannen trekken kon ik niet. Ze had allemaal littekens bij haar manen kam. We hebben 1 keer geprobeert de mannen te trekken met 3 personen. 2 vast houden en 1 heel voorzichtig de manen doen. We werden gewoon door de stal gesleurd. Dus voortaan knippen dus.

Mijn huidige paard heeft ook het 1 en ander meegemaakt. Mijn man kan haar nog steeds heel moeilijk of helemaal niet haar in de paddock zetten of er uit halen. Ze gaat helemaal over de rooie als hij haar los wilt knippen of vast wilt knippen. Mijn buurman heeft van die grote gele klompen vaak aan en als ze die hoort, dan is ze helemaal over de rooien. Bepaalde mannen kunnen haar niet aaien of bij haar komen. Ze heeft een heel raar litteken op haar rechter schouder en als je iets te snel doet aan de rechter kant, dan ontploft ze gewoon en rent pannisch weg. Dus zal ze het 1 en ander mee hebben gemaakt. Het wordt al wat minder, maar weggaan zal het nooit.

**Geplaatst**: 05-03-04 13:44

Geplaatst: 05-03-04 13:44

Mijn paardje heb ik in Spanje gekocht, en de eerste anderhalf a twee jaar dat ik hem had woonde ik daar zelf ook. Hij was, voordat hij van mij was, altijd al erg nerveus op stal maar ik wist zijn vertrouwen te winnen en ik was altijd bij hem op stal om hem te poetsen.
De eerste keren dat ik hem uit zijn box haalde, toen hij eindelijk van mij was, was hij letterlijk overal bang voor. Als er een emmer stond: snorken, beven, wegspringen... een kruiwagen, een zadelbokje. Overal was hij bang voor.
Ook had hij een panische angst voor zwepen en het geluid van zwepen. Toen hij eenmaal onder het zadel was hoefde hij dat geluidje in het begin maar te horen of hij vloog weg, en sloot zich dan idd ook helemaal af, wist niet eens meer dat ik op zijn rug zat.

Als je op stal bv onverwachts naar zijn buik wijst ofzo trekt hij heel zijn buikje op. De hoefsmid maakte er een keer een geintje over: zoooo jongen, slecht geweten?

Ook heeft hij een panische angst voor schrikdraad maar dat kwam omdat ze in Spanje achter schrikdraadjes op stal stonden (wegens de hoge temperaruren in de zomer) waar gewoon 220V op stond Huilen

God mag weten wat ze met hem hebben uitgevoerd voordat ik hem kreeg maar de Spaanse methodes kennende zal dat echt wel niet veel goeds geweest zijn

Gelukkig leerde hij op mij te vertrouwen en als ik hem laat zien dat dingen niet eng zijn, volgt hij mij Lovers

**Geplaatst**: 05-03-04 14:38

Geplaatst: 05-03-04 14:38

Zwepen hoef ik bij Jordy ook niet mee aan te komen.... daar is hij nog steeds heel bang voor. Een klein springzweepje lukt wel, maar dan moet ik eerst opstappen, en moet iemand anders heel voorzichtig het zweepje van achteren af aangeven. Maar dan is hij zo gespannen dat er amper mee te rijden valt.
Longeerzwepen is grote paniek, hij rent zichzelf dan kapot op de randen van de longeerbak. In een gewone rijbak hoef ik het al helemaal niet te proberen, dan sleurt hij me de hele bak door...

**Geplaatst**: 05-03-04 22:12

Geplaatst: 05-03-04 22:12

Ja, mijn vaders vorige paard was zo eentje. Hij kwam van de jumping en had daar naar alle waarschijnlijkheid wel vaak de klappen van de zweep gekend

Gevolg was dat de eerste weken je het niet moest riskeren om met een zweep in de buurt te komen, en als je je hand ietwat ruw ophief stond ie al achter in een hoek van de stal te bibberen op zijn knieën. Zag hij een hindernisje dan flipte hij helemaal door. Longeren snapte hij niet, maar hulp met een longeerzweep was uit den boze want bij het zien van die zweep was het kermis. Na veel gedult en oefenen kregen we hem zover dat hij opnieuw vertrouwen had, niet zo snel meer in paniek sloeg, je hem met een zweep kon rijden en die ook kon gebruiken zonder een bok of paniekreactie en dat hij een lage hindernis sprong.
Maar de eerste keer dat hij meeging op wedstrijd vergeet ik niet meer. Van de trailer afgehaald en even vastgemaakt, hij bleef heel braaf staan. Opgezadelt, paard gaf geen kick. Mijn vader stapt op, en gelijk beginnen trillen als een riet

. Het eerste half uur deed dat paard niets anders dan letterlijk te staan te beven van angst, en elke rammeling van een ketting was voldoende om te ontploffen. Na gewoon volhouden en veel naar wedstrijden en andere plaatsen te gaan, zodat we het paard konden duidelijk maken dat hij geen schrik moest hebben, kregen we hem zover dat hij met zijn vier voeten op de grond bleef. Maar er was toen eens een wedstrijd, en mijn vader moest juist in de ring rijden die langs een springparcours lag. Niet in de ring te krijgen. Bij het moment dat hij een paard zag springen flipte hij door, en knorren en beven naar dat springparcours alsof het een slachthuis was

Een van de laatste keren dat we met hem op wedstrijd waren geweest was ik er mee aan het rijden(was toen 13 ) Toen er een man naar ons toekwam die dat paard bleek te herkennen van de vorige eigenaars. En hij stond echt aan de grond genageld dat een 13-jarige meisje met dat paard kon rijden, want hij zei dat bij de vorige eigenaar er 3 volwassene op hadden gereden en geen een van de drie durfde er nog op te kruipen, zegt wel genoeg over de behandeling van het paard denk ik...

**Geplaatst**: 05-03-04 23:38

Geplaatst: 05-03-04 23:38

Bijmijn ene paardje hebben ze een keer een honderduizend klapper achter zijn stal af gestoken en als hij nu een vuurpijl of een hele harde knal hoort schrikt hij zich nog helemaal dood en raakt in paniek.En hij kan heel slecht tegen kleine ruimtes want waarschijnlijk komt hij uit polen of rusland en je weet denk ik wel hoe de paarden daar in een veewagen met zijn allen worden geduwt.

**Geplaatst**: 05-03-04 23:46

Geplaatst: 05-03-04 23:46

Ken verschillende paarden waar je gewoon niet meer op kan rijden omdat ze bij vorige eigenaren zo verschrikkelijk zijn verpest. En dan bedoel ik alleen maar stil staan steigerne, zich laten vallen. En dat alleen maar omdat ze geestelijk gewoon helemaal verpest zijn.

**Geplaatst**: 06-03-04 00:08

Geplaatst: 06-03-04 00:08

Ik had vroeger een paard dat doodsbang was van mannen. De DA was ook een man, groot probleem dus. Hij was als 4jarige weggekocht bij de slager en is uiteindelijk 35 geworden, maar de angst is altijd gebleven.

Onze pony is heel bang in een trailer. Zelfs voor een rijdende trailer is ze bang. Ik weet niet wat er ooit is gebeurd, maar in een trailer met de klep dicht raakt ze volledig in paniek. Toen ze hier kwam (op 6 jarige leeftijd)heeft ze de hele weg gehinnikt en gesteigerd. Ze was kletsnat van het zweet. Met heel veel geduld hebben we haar zover gekregen dat ze de trailer weer in wilde zonder zich er meteen weer achteruit uit te gooien. Toen ze een keer niet snel genoeg in de trailer ging, heeft een 'behulpzame' omstander haar staart omgedraaid waardoor ze de trailer insprong, maar wel voor de allerlaatste keer. De paniek is zo groot dat we haar dit niet meer aandoen.
We hebben wel nog een tijdje gevoerd in een open en later gesloten trailer, gewoon binnen, niet aangekoppeld. Ze liep erin maar zodra ze me niet meer zag, grote paniek. Echt meteen, was niet mogelijk om de tijd te rekken. Ze gooide zich helemaal overstuur tegen de wanden. Als ik erbij was was het goed. Maar autorijden en in de trailer staan wil nu eenmaal niet. Zal dus moeten wachten op een andere chauffeur voor een nieuwe poging.
Sowieso was ze toen ze kwam overal bang voor. stokken, touwtjes op de grond, een spons, alles. Ik weet alleen dat haar vorige eigenaar haar wegdeed omdat ze te moeilijk was en te onbetrouwbaar. Ze is nu voor ons een lieve, beslist betrouwbare pony. Met rijden wil ze nog weleens eigenwijs zijn en een enkele keer flink bokken maar verder niet. Voor anderen, vooral mannen, blijft ze tamelijk gevaarlijk. Ik zal de reden wel nooit vinden.

**Geplaatst**: 06-03-04 00:56

Geplaatst: 06-03-04 00:56

Ik ken iemand met een paard dat zeer getraumatiseerd was, maar er toch bovenop is gekomen. Dit paard is waarschijnlijk met springen een keer over de kop gegaan, en wanneer er dus iets op de grond ligt, al is het maar een touwtje, durft hij er dus niet overheen te stappen. Na 3 jaar liefde en geduld en vertrouwen kan dit paard, na een kwartier twijfelen, over een balkje stappen wat op de grond ligt (met de persoon ernaast).
Ze heeft het paard gekocht om te kijken of het nog dressuur zou kunnen lopen, en inmiddels gaan ze Z starten. Maar zodra dat paard ook maar iets van een hindernis hoort, een rammelende staander of een balk die valt, slaat ie volledig dicht. Het heeft ook lang geduurd voordat hij zonder spanning langs de witte dressuurhekjes kon lopen.
Wat trouwens erg geholpen heeft bij dat paard, is een bach-remedie. Een mix van verschillende bachbloesems, van angst, meer zelfvertrouwen, etc. Maar hij zal die angst toch nooit echt kwijtraken...

**Geplaatst**: 06-03-04 10:08

Geplaatst: 06-03-04 10:08

Een vroegere pony van mij was waarschijnlijk tussen de oren geslagen.
Als ze in de zomervacht zat, kon je ook licht een paar strepen zien zitten.
Je hoefde maar naar dat plekje te wijzen en het leek alsof ze toeval kreeg. (hoofd scheef houden en schudden). Het is wel iets verbeterd, maar het bleef een 'eng' plekje. Verder was ze ook tamelijk onmogelijk naar mensen. Ze liep altijd gigantisch te dreigen. Een vreemd persoon kon ook niet 100% veilig bij haar in wei komen, want ze heeft een paar keer aangevallen.

Van mijn huidige paard vind ik het juist zo knap dat ze geen trauma heeft overgehouden. 1.5 jaar geleden is er een kies uitgestempeld. Dat gat op haar neus, heb ik 6 weken lang moeten spoelen. Op een gegeven moment ging de wond zich sluiten (ook het botvlies) en dat heb ik best wel lang steeds open moeten duwen (omdat de holte daaronder nog niet gesloten was). Ik weet zeker dat dit heel erg pijnlijk geweest moet zijn.
Toch heb ik altijd haar hoofd en de wond zonder enige dwang aan kunnen raken. Ik vond het echt heel knap dat ze zo vol vertrouwen bleef.

**Geplaatst**: 06-03-04 10:14

Geplaatst: 06-03-04 10:14

heel veel zogenaamde traumas van vroeger hebben heel veel te maken met de behandeling van tegenwoordig Haha!

. Er zijn maar heel weinig paarden die echt trauma´s hebben. Ik zeg dat omdat 650 kilo iets echt niet toelaat als het dat niet wil, is een paard echt getraumatiseerd dan kan niemand er iets mee, helemaal niemand.

uiteraard draait je relatie met het paard om vertrouwen, een paard dat lelijk doet hoeft niet persee een vertrouwenstrauma te hebben. Het kan ook gewoon een sjagerijnige kl. bok zijn Haha!

, een paard dat kopschuw is hoeft niet persee op zn kop geslagen te zijn......... een paard dat slaat is niet persee mishandeld..........