Bokt.nl

**Geplaatst**: 19-06-23 22:36

Re: [VOLG] De belevenissen van IJslander Jóna

Geplaatst: 19-06-23 22:36

mooie vorderingen

**Geplaatst**: 25-06-23 13:25

Re: [VOLG] De belevenissen van IJslander Jóna

Geplaatst: 25-06-23 13:25

Ik stapte op mijn IJslander altijd met een krukje op, zwaaide mijn been heel rustig over het zadel en met een heel klein hupje zat ik dan goed zonder dat ik de rug belast. Als ik dan in het zadel zat, rommelde ik nog wat met de beugels en dan kreeg paard een brokje, daarna mocht hij aan stappen. Met een paar weken had hij dat helemaal door en was het opstappen zoveel relaxter voor beide.

**Geplaatst**: 25-06-23 14:30

Geplaatst: 25-06-23 14:30

Froemel schreef:
Ik vind dat je goed en eerlijk bezig bent en ook goed van je dat je het uit handen durft te geven.

Ja, dat vind ik ook!

Ik heb nu pas deze topic ontdekt, erg leuk om het nu te gaan volgen!

**Geplaatst door de TopicStarter** : 26-06-23 02:14

Geplaatst door de TopicStarter : 26-06-23 02:14

maras schreef:
Ik stapte op mijn IJslander altijd met een krukje op, zwaaide mijn been heel rustig over het zadel en met een heel klein hupje zat ik dan goed zonder dat ik de rug belast. Als ik dan in het zadel zat, rommelde ik nog wat met de beugels en dan kreeg paard een brokje, daarna mocht hij aan stappen. Met een paar weken had hij dat helemaal door en was het opstappen zoveel relaxter voor beide.

Dus niet met 1 voet in de beugel? L. deed het ook op die manier. Heeft het geholpen om hem voldoende te desensibiliseren om daarna wel gewoon te kunnen opstappen? En hoe deed je het afstappen?

Afbeelding

We hebben eindelijk ons materiaal gevonden. Ik prefereer een hoge neusriem, waarop Jona duidelijk en beslist NEEN zei. Paar IJslanderhoofdstellen kunnen passen, te groot. Uiteindelijk dit HH Anatomic hoofdstelletje gevonden, maat pony past op het 2de kortste gaatje

She's sexy and she knows it

Afbeelding

**Geplaatst**: 26-06-23 04:00

Geplaatst: 26-06-23 04:00

Zie je topic pas net.

Wat fijn dat je der toch kan aanhouden voor nu!
Volgensmij heb je echt een goud paardje die alleen gewoon nog dingen moet leren maar wel wilt en het zeker ook wel kan

Vind IJslanders altijd zo lief en ondeugend eruit zien, love it

Ik stap ten alle tijden met krukje oid op (soms zelfs de trampoline als ik geen krukje in de buurt heb _O-

).
Dit doe ik voornamelijk voor de rug van het paard + je maakt het voor jezelf ook een stuk makkelijker!

Onze jonge merrie heb ik geleerd inparkeren, echt een geweldige uitkomst overal.

Ik denk met de doorzettingsvermogen die je laat zien, de wil om met haar door te gaan en uiteraard tijd zeker wel goed komt met jullie

**Geplaatst**: 26-06-23 08:20

Re: [VOLG] De belevenissen van IJslander Jóna

Geplaatst: 26-06-23 08:20

Als antwoord op je vraag ; nee niet met 1 voet in de beugel maar vanaf het krukje heel rustig 1 been erover en dan zitten met een klein hulpje. Daarna heb ik nooit meer zonder krukje opgestapt, dat gaat meestal toch gepaard met wat gesleur aan het zadel/ rug en dat lijkt me op den duur niet goed voor de rug.
Veel plezier met je nieuwe hoofdstel, staat haar goed!

**Geplaatst**: 26-06-23 08:29

Re: [VOLG] De belevenissen van IJslander Jóna

Geplaatst: 26-06-23 08:29

Ik stap hier ook steeds op met een krukje, 2 van de ijslanders kennen dit al en hebben nu geleerd om te parkeren ernaast, idem met de 3 jarige waar we dit jaar langzaamaan met opleren gaan beginnen , de eerste 3 keren heb ik erop gezeten zonder zadel en net zoals bij de rest met een krukje, makkelijker voor hun en voor mij.

**Geplaatst door de TopicStarter** : 26-06-23 14:03

Re: [VOLG] De belevenissen van IJslander Jóna

Geplaatst door de TopicStarter : 26-06-23 14:03

@ Iedereen: ik wil in de toekomst ook zeker altijd met een krukje opstappen hoor. Het is veel beter voor de rug, dat kan niemand ontkennen.

Voor nu ben ik nog enigszins huiverig omdat ik weet dat ze (een paar meter) durft te rennen als ze schrikt. Vanop de grond spring ik er dan gewoon weer af, om eerst weer de ontspanning op te zoeken. Ik heb er zelf schrik voor dat als ik dat doe met krukje, ik mijn benen breek. Om de een of andere reden ben ik geen vrienden met die dingen en hoe groot/zwaar/stevig/stabiel ze ook zijn, ze vallen altijd om op de meest onhandige momenten. Geen idee hoe ik het voor elkaar krijg :')

Inparkeren doet ze trouwens met het grootste enthousiasme

Ze kent het al zo goed dat ze al klaarstaat voor ik op het krukje ben geklommen :')

**Geplaatst door de TopicStarter** : 11-07-23 23:31

Geplaatst door de TopicStarter : 11-07-23 23:31

Ondertussen een paar weken verder. Er is veel gebeurd.

Sexy Jona wordt steeds knapper in haar zomerpels

Ik zag het opstijggedeelte toch niet zo zitten dus heb een professional naar stal gehaald daarvoor. Dat was een heel goede keuze. Extra gewerkt aan rammelende onderdelen terwijl de trainster ernaast liep. Daarna gaan hangen. Zoals verwacht, was Jona pleite maar de trainster kon het houden en een goede ervaring geven. Het opstappen ging al snel goed.

Ze is ondertussen 3x geweest. Vandaag mocht ik het eens proberen. Opstapje gebruikt, even over het zadel hangen met 1 voet in de beugel, daarna zachtjes gaan zitten.

Wat ben ik trots, de eerste keer op mijn kleine puppy

Paar keer op/afgestapt, met bijbehorend geklungel, mijn been wilde niet ver genoeg omhoog en belandde op haar kont. Gaf ze helemaal niks om. Omdat het bij L. geklapt is op het bewegen met ruiter zijn we hier erg voorzichtig mee. We hebben een paar keer een paar pasjes gevraagd. Door het zo, letterlijk, stap voor stap te doen, bleef Jona open staan, kwam ze uit haar freeze modus maar voor ze in de flightmodus kwam, hadden we haar al gestopt. Lekker kroelen. Op het einde deed ze ZELF uit eigen wil een paar pasjes naar de trainster toe (ze deed enkele stappen achteruit om deze foto te kunnen nemen). Helemaal top en een zeer goed moment om te stoppen!

Afbeelding

Trotse paardenmama hier

**Geplaatst**: 12-07-23 00:13

Re: [VOLG] De belevenissen van IJslander Jóna

Geplaatst: 12-07-23 00:13

Oh super. Goede oplossing zo.

**Geplaatst**: 12-07-23 11:27

Re: [VOLG] De belevenissen van IJslander Jóna

Geplaatst: 12-07-23 11:27

Ah wat fijn om te lezen! Zo blij voor jullie dat het zo fijn is gegaan met die kleine-grote stappen! Goed bezig!

**Geplaatst**: 13-07-23 18:49

Re: [VOLG] De belevenissen van IJslander Jóna

Geplaatst: 13-07-23 18:49

Aah wat fijn!!

**Geplaatst door de TopicStarter** : 14-07-23 18:11

Re: [VOLG] De belevenissen van IJslander Jóna

Geplaatst door de TopicStarter : 14-07-23 18:11

Het is ook echt wel tricky soms. Ze is vreselijk slim en pakt alles altijd zéér snel op. Doordat nieuwe dingen zo vlot verbeteren, is het verleidelijk om te snel te willen gaan, want het gaat goed. En dan komt bij Jona (terecht) een "error". Het is een balans vinden tussen wel dingen blijven aanleren en verbeteren, maar in een tempo waarbij ze zich comfortabel blijft voelen. Dat gaat steeds beter gelukkig.

Vandaag weer verder gegaan onder het zadel met de trainster erbij. Wat heb ik toch een toppony

Wel 3 hele rondjes gestapt

Zónder vluchtpogingen. Geen stap verkeerd gezet! Dit was de tweede keer erop, ze doet het echt fantastisch!
Ze voelt ook best wel safe aan.

Deze keer ook eens opgestapt zonder krukje (ook een paar keer met), daar geeft ze helemaal niks meer om. Ondanks dat ik niet de handigste ben en elke keer per ongeluk over haar kont strijk met mijn been... Eigenlijk is ze gewoon superbraaf!

Ik merk nu echt heel hard dat haar vertrouwen in mij ontzettend gegroeid is. Heel blij mee

**Geplaatst**: 16-07-23 23:19

Re: [VOLG] De belevenissen van IJslander Jóna

Geplaatst: 16-07-23 23:19

Wat ben jij knap bezig! Op Facebook al eens iets voorbij zien komen van haar. En toen ze te koop stond zelf ook getwijfeld om te gaan kijken. Ik hoop dat deze lijn zo voort zet.. zo zie je maar weer wat geduld, vertrouwen en veeeel doorzettingsvermogen kan doen. Veel succes met deze knappe dame.

**Geplaatst**: 17-07-23 12:12

Geplaatst: 17-07-23 12:12

Wat een ontzettend fijn topic

Kwam het gisteravond tegen en heb alles doorgelezen. Super zoals jij met je paard bezig bent. En je merrie heeft veel geluk gehad dat ze terecht is gekomen bij iemand die de tijd neemt en die aanvoelt wanneer het te veel wordt.

Bij mijn IJslander (die er niet meer is) steeg ik ook altijd met een krukje of opstapje op. Hij was maar 1,34 meter (en ik 1.82). Ook al is je paard klein, het is nog steeds beter voor de rug.

In het verleden heb ik een lijnteelt-op-Rauðdreki paard gereden, jouw merrie doet mij herinneren aan dat paard qua gedrag. Maar ik las ook dat er geen Rauðdreki in haar afstamming zit. Doet er ook niet toe, een vergelijkbare aanpak werkt zo te lezen goed +:)+

**Geplaatst door de TopicStarter** : 31-07-23 12:28

Geplaatst door de TopicStarter : 31-07-23 12:28

Spijtig genoeg is het verhaal met Jona ten einde gekomen

Vorige week woensdag schrok ze (geen idee waarvan) en ben ik gevallen.

Het was goed mis. Ik ben heel hard geland op links en kon meteen mijn linkerbeen niet meer bewegen. Mijn vriend heeft me omgedraaid zodat ik niet meer met heel mijn gewicht op links lag, maar dat hielp niet. Ambulance gebeld, tijdens het wachten heeft mijn vriend Jona afgezadeld en op de paddock gezet.

Toen de ambulance er was, lag ik ondertussen met momenten al te brullen van de pijn. Been schoot ook continu in de kramp. Ze kregen me met geen mogelijkheid gedraaid, elke beweging deed zo gruwelijk veel pijn... Uiteindelijk hebben ze de MUG laten komen en me met een dubbele dosis ketamine platgespoten vooraleer ze me op de brancard kregen.

Op naar Spoed. Dat was voor mij een traumatische ervaring... Ik gebruik dat woord niet snel voor mezelf, heb in mijn 30 jaar gelukkig nog nooit iets meegemaakt dat in de buurt komt. Tot dat avondje Spoed dus. Elke minieme beweging deed zo gruwelijk veel pijn en ze moesten me 4x van bed/tafel veranderen om foto's te kunnen nemen. Ik heb gegild, gehuild, geschreeuwd, gesmeekt om te stoppen, nog meer gegild van de pijn...
Toen de Spoedartsen de foto's bekeken, vertrok hun gezicht met een blik van "oeioei". Als ik nog getwijfeld had, was dat nu wel weg, zo'n blik op het gezicht van een arts die wel wat gewend is, zegt genoeg...

En ja hoor, de orthopeed kwam. Het verdict: gecompliceerde breuk in de bovenkant van het dijbeen. Ik moet echt met een hele harde klap terecht zijn gekomen volgens hem, want een fractuur op die plaats is zeldzaam. En dan heb ik nog geluk gehad: als het 3 cm hoger had gezeten, had ik een heupprothese gemoeten. Nu kon het nog met een gammanagel. Ze zouden nu een tractiebehandeling uitvoeren en morgen meteen onder het mes.

De tractiebehandeling bleek erop neer te komen dat ze mijn been zo hard uiteen zouden trekken dat de breuk vrij lag. Hoe pijnlijk dat was kan en wil ik niet beschrijven. Laten we het erop houden dat ik volgens mij heel de afdeling bij elkaar gegild heb en geen stem meer overhield nadien... Toen het been rechtlag, ging er 2,5kg aan gewichtjes aan en mocht ik naar de kamer. We waren ondertussen 3 uur en 6 zware pijnstillers verder.

Hele nacht om de 2u controle en een nieuwe pijnstiller. In de voormiddag werd ik geopereerd. De operatie duurde 2,5 u. Het wakker worden uit de narcose was daarna een drama. Blijkbaar gebruiken ze 2 middeltjes: iets om te slapen en iets om je spieren te verlammen. Normaal is dat tegelijk uitgewerkt. Bij mij dus niet, ik werd al wakker terwijl mijn lichaam nog verlamd was. Mijn onderbewustzijn is daar heel erg van geschrokken en sloeg in paniek. Hartslag ging uit zijn dak, monitoren piepten de boel bijeen. Van dat stuk heb ik niets meegekregen. Wat ik wel meekreeg is dat mijn lichaam helemaal strak kwam te staan, wat met een net geopereerd been resulteerde in opnieuw extreem veel pijn... Gelukkig lag de pijnstilling al klaar en na een dubbele dosis morfine was ik helemaal high en pijnvrij.

De orthopeed heeft dit ineen geknutseld. De pin loopt van mijn knie tot mijn heup.

Afbeelding

Nog 2-3 dagen veel pijn gehad, daarna pijnstillers afgebouwd. Ging beter dan verwacht. Gewerkt met de kinesist en de ergotherapeut tot ik zonder hulp naar toilet kon en daarna mocht ik naar huis. Dinsdag ben ik weer thuisgekomen.

Voor de komende 4 weken nog een absoluut steunverbod. Erg lastig want ik heb totaal geen evenwicht. Krukken waren dan ook geen optie, daar viel ik meteen mee. We hebben een looprekje aangeschaft en dat is doenbaar.
Woensdag/donderdag gaan de nietjes eruit, over 4 weken controle-echo en gesprek met de chirurg. Hopelijk mag ik dan weer opbouwen met belasten.

De revalidatie gaat lang duren. Minimaal 6 maanden in het allerbeste scenario. Helaas zit ik ook nog met mijn aangeboren ziekte, en die houdt goed botherstel tegen. Dus het is nu voor iedereen gokken hoe snel het herstelt en of het wel volledig herstelt... De kans dat ik nooit meer ga kunnen rijden, is zeer zeker aanwezig. Bovendien zit de schrik er nu goed in, ik betwijfel of ik ooit nog wel op een paard wil/durf opstappen...

Dus ik heb Jona te koop gezet. De advertentie:

Afbeelding

Ik wilde absoluut niet liegen over het feit dat er nu al 2 mensen vliegles hebben gehad. Ik kreeg een geïnteresseerde die haar als weidemaatje wilde voor een Welsh. Tijdens het gesprek opnieuw benadrukt dat het echt geen paard is om zelf te doen mocht ze toch ooit willen beleren. Met klem aangeraden om echt naar de allerbeste trainers te gaan dan. Meer kan ik niet doen.

Het ga je goed Jona! Hopelijk mag je op je nieuwe plek nog lang en gelukkig leven!

Voor mij is het einde paardenhobby. Ik ben nu ook al mijn spullen aan het verkopen. Dat gaat vlotter dan verwacht, enkel het zadel nog. Voordeel van weinig spullen hebben :')

**Geplaatst**: 31-07-23 13:03

Geplaatst: 31-07-23 13:03

Jemig! Wat naar dat je zo veel pijn hebt (gehad), en dat je zo'n schrik hebt gekregen en natuurlijk ook dat je nu je hobby die je zo hard nodig hebt kwijt bent. Heel veel sterkte!

Ik hoop dat je weer goed herstelt, weer goed zult kunnen lopen en indien mogelijk pijnvrij.

**Geplaatst**: 31-07-23 13:33

Re: [VOLG] De belevenissen van IJslander Jóna

Geplaatst: 31-07-23 13:33

Poeh dat is niet zomaar een val geweest dan, wat mega heftig :(:)

heel veel beterschap en sterkte. Mijn duimen draaien voor Jona dat ze een fijn plekje vindt

**Geplaatst**: 31-07-23 13:43

Geplaatst: 31-07-23 13:43

Ik lees je verhaal met kippenvel. Wat moet jij een pijn hebben (gehad). Heel veel beterschap gewenst en sterkte met de verkoop van Jona. Ik hoop dat ze een baasje gaat treffen die haar gaat begrijpen en niet de handel ingaat.

**Geplaatst**: 31-07-23 13:52

Re: [VOLG] De belevenissen van IJslander Jóna

Geplaatst: 31-07-23 13:52

Brr inderdaad kippenvel na het lezen van je verhaal. Wat ontzettend heftig en naar zeg. Heel erg ook dat je nu je hobby echt kwijt bent, maar ik snap zeer zeker heel erg goed. Ik duim dat Jona snel een goed ander huis vind en wens jou heel veel beterschap met het herstel en de revalidatie.

**Geplaatst**: 31-07-23 13:53

Geplaatst: 31-07-23 13:53

Wow sterkte! Ik vind het wel onwijs onverantwoord klinken dat ze je naar huis hebben gestuurd en zou pleiten voor opname in een revalidatiecentrum (met therapiebad), als het kan eentje waar je na die 4 weken ook meteen therapie kunt krijgen (ook als je dan weer thuis woont).

**Geplaatst**: 31-07-23 14:45

Re: [VOLG] De belevenissen van IJslander Jóna

Geplaatst: 31-07-23 14:45

Jeetje wat een heftig verhaal. Heel veel sterkte met het herstellen én de verkoop van Jona!

**Geplaatst**: 31-07-23 15:45

Re: [VOLG] De belevenissen van IJslander Jóna

Geplaatst: 31-07-23 15:45

Heel veel beterschap, wat naar dat je zo lelijk bent gevallen.
En wat heb je moeten afzien tijdens de behandeling. Ik hoop voor je dat je verder goed mag herstellen. Je hebt zo je best gedaan voor je paardje.

Sterkte komende tijd. Y;(

**Geplaatst door de TopicStarter** : 31-07-23 16:12

Geplaatst door de TopicStarter : 31-07-23 16:12

_Christina schreef:
Wow sterkte! Ik vind het wel onwijs onverantwoord klinken dat ze je naar huis hebben gestuurd en zou pleiten voor opname in een revalidatiecentrum (met therapiebad), als het kan eentje waar je na die 4 weken ook meteen therapie kunt krijgen (ook als je dan weer thuis woont).

Daar hebben ze het niet over gehad, maar ik wilde echt graag naar huis. Ze hadden 2 eisen: ik moest mijn knie 90° kunnen buigen én ik moest zelfstandig, zonder enige hulp, naar toilet kunnen. Ik heb zó hard gewerkt met de gegeven oefeningen dat zelfs de kinesist/fysio versteld stond van de vooruitgang :')

Alleen maar om naar huis te kunnen.
Qua fysio en beweeglijkheid been lig ik nog steeds een beetje voor op schema. Ik doe de oefeningen na elk toiletbezoek en kan ondertussen mijn knie al bijna even ver buigen dan normaal. Zittend kan ik het gestrekt krijgen vanaf de grond. Ik krijg het omhoog tot het salontafeltje. Vandaag voor het eerst ook liggend een heel klein stukje kunnen omhoog heffen. Elke dag is er duidelijk progressie

Zodra de kneuzing genezen is, zal het ook gemakkelijker worden. Momenteel ziet het paars/geel, het is goed aan het zakken.
Ik sta thuis uiteraard ook onder toezicht van de fysio.

@Iedereen: ik heb me kennelijk niet goed uitgedrukt, maar Jona heeft al een huisje gevonden. Ze wordt het nieuwe weidemaatje van een Welsh wiens vriendje recent moest ingeslapen worden. De mensen doen ook graag grondwerk, maar verder hoeft ze niks

Ik denk dat dat voor haar ideaal is. Wél aandacht (daar is ze immers gek op!) maar geen druk/verwachtingen.

Ook iedereen heel erg bedankt voor de beterschapswensen! Overmorgen gaan de nietjes eruit (eindelijk, die tape jeukt ontzettend) en over 3,5 week controle. Dan kijken we of ik weer gewicht erop mag zetten en hoe we de revalidatie verder gaan aanpakken.
Het doet geen pijn meer, enkel als ik mijn oefeningen doe. Dat komt van de spieren af, die ook een goede klap hebben gekregen met de val en daarna de operatie. Die moeten terug sterk worden.
Sinds een dag of 3 kan ik ook weer een beetje op mijn goede zij liggen. Dat is voor een zijslaper als ik heel erg fijn. Ik mag absoluut niet op mijn slechte zij draaien tot de controle, maar ben met af en toe een kwartiertje op de goede al héél blij

Bizar hoe kleine dingetjes ongemerkt toch zo waardevol blijken als je het opeens niet meer hebt/kunt...

**Geplaatst**: 31-07-23 16:26

Geplaatst: 31-07-23 16:26

Dat je geen evenwicht hebt, klonk voor mij als reden genoeg om opgenomen te blijven als je absoluut niet mag steunen op het slechte been. Maar als je zelf heel graag naar huis wilde en ze hebben je daarin ondersteund, dan zal het wel goed zijn :(:)

Fijn dat je zo snel al progressie merkt en dat je al onder toezicht van de fysio staat, dan komt het vast goed!