Mijn rode kanjer kwam bij me vlak na het verliezen van mijn witte hengst, mijn droompaard. Een gat in mijn hart, helemaal geen zin om nieuwe paarden te kijken, maar op zijn rug voelde het meteen goed, als thuiskomen.
Zijn naam vond ik niet passend en werd ook niet actief gebruikt, dus ik heb hem Faro genoemd.
Faro betekent vuurtoren, en voor mij mijn licht in het donker op dat moment, mijn stabiele rots, mijn baken.
Mijn zwartje kwam als kleine harige frummel bij me. Zaf, of eigenlijk Zafiro heet Zafiro omdat hij een stel kruintjes heeft in de vorm van een diamantje, en precies in die kruintjes een heel kleine kol.