Verlies van motivatie, elke keer weer

Moderators: balance, C_arola, Sica, Neonlight

Toevoegen aan eigen berichten
 
 
Janneke2

Berichten: 22794
Geregistreerd: 28-02-13
Woonplaats: Ergens in Drenthe

Link naar dit bericht Geplaatst: 16-08-22 12:21

Rondom trauma vind ik de woorden 'ik' , 'zelf' (als in: je doet het zelf) en slachtoffer rol uiterst problematisch.

Je trauma's zijn geen keuze, en de reactie van (ik noem het maar even) autonome zenuwstelsel
(dat zo heet omdat het buiten je wil om werkt)
ook niet.

Slachtofferschap is reëel, maar geen slachtoffer rol.
Meaning: wonden en ellende horen erbij, maar zijn geen 'rol' of keuze.
En wonden kunnen met wat mazzel en vakvrouwschap genezen.

En hiephoi, anno 2022 hebben we emdr en het is zo moeilijk niet om die saboterendr rotstem te 'targetten'.
In een bepaalde taaltje heet het emdr rechtsom. "Rechtsom" betekent thema's aanpakken, zoals die rotstem - daar zoek je een passend rotbeeld bij, emotie, gevoel in je lichaam, naar idee over jezelf ; en dan 'links rechts links'.
(Emdr linksom is in dit verband aan de hand van nare gebeurtenissen.)

Roodvos

Berichten: 6682
Geregistreerd: 03-04-04
Woonplaats: Op een bult SiO2

Link naar dit bericht Geplaatst: 16-08-22 12:23

Ik ben het ook helemaal eens met Rien.

Toen ik de OP las dacht ik "kan je dat innerlijke stemmetje geen plekje geven". Ik zal proberen te omschrijven wat ik bedoel. Na een aantal valpartijen en andere vervelende dingen heb ik angst om te paardrijden ontwikkeld. Ik wilde nog steeds heel graag rijden en baalde ervan dat die angst mij in de weg zat. Ik heb toen die angst gevisualiseerd als vlinders, en die vlinders stopte ik voor het rijden in een (virtueel) kooitje in mijn buik. Daar mochten ze zitten en fladderen, maar zodra er eentje ontsnapte en boven het middenrif uitkwam werd die direct terug gestopt in het kooitje. Het geval met vlinders is dat die het slecht doen in kooitjes en dan dood gaan. Zo heb ik mijn angst overwonnen.

Het gevoel ontkennen gaat niet werken, het erkennen en een plekje geven werkt wel.

Dus ik dacht, misschien kan je die negatieve innerlijke stem visualiseren en die een plekje toewijzen. Bijvoorbeeld bij een oor. Zodra de stem zich laat horen dirigeer je die direct naar zijn plekje. Daar mag die mopperen, maar mag niet van plek komen. Vanaf daar mag die toekijken hoe jij lekker je ding gaat doen. Zodra die in beweging komt en weer begint te mopperen: hup, als een hond gelijk terug op de plek. Ik stel me zoiets voor dan als Statler en Waldorf uit de Muppet Show, dat zijn ook van die negatieve mopperkonten:
Afbeelding

Of een bankje in het park:
Afbeelding

oji

Berichten: 4265
Geregistreerd: 29-07-09

Link naar dit bericht Geplaatst: 16-08-22 12:26

Earth schreef:
Mmm ik krijg heel veel frustratie van jullie reacties, dus ik ga er even niet meer op in. Even laten bezinken en morgen of overmorgen reageer ik even.

Misschien moet je in plaats van gefrustreerd raken, er eens lering uit trekken?

Ik vind eerlijk gezegd de reacties nog mild en heel begripvol. Veel meer begripvol als dat ik er voor op kan brengen.

Je verzaakt je afspraken na te komen en ook nog eens daar de betrokken van op de hoogte te stellen. Je doet een mens en een paard daarmee tekort! Je zegt de eigenaar te begrijpen om vervolgens echt ons onder te dompelen in de ja maar.... Ja maar ik heb trauma, Ja maar ik ben slachtoffer, Ja maar het overkomt mij, Ja maar ik ben zielig en heb gehuild.

Iedereen die het niet goed doet in jouw ogen neem je hier op Bokt de maat en bent dan zeer veroordelend. Of dat nou eerdere oud eigenaren zijn waar je voor gereden hebt, of dat nou springstallen zijn die je zonder enig bewijs beschuldigt van barreren, of onlangs PZB. Neem jezelf eens de maat! Er valt nl helemaal niets te Ja maaren... Je laat een paard en een eigenaar in de steek, je is je kennelijk teveel moeite om daar een berichtje over te sturen, terwijl het allemaal geen moeite is om sticker verkoop acties of andersoortige acties te ondernemen en ook geen moeite om heel breeduit te communiceren op Bokt (en waarschijnlijk wel meer social media).

Dat je door een dip niet in staat bent bepaalde afspraken na te komen, dat kan ik begrijpen. Dat je dit niet meldt naar degene die op jou rekent, daar is gewoon geen enkel excuus voor geldig.

Echt dat heeft in mijn ogen allemaal niets met trauma verwerken te maken, dat heeft alles met fatsoen te maken.

Prairy
Berichten: 9114
Geregistreerd: 28-12-03

Link naar dit bericht Geplaatst: 16-08-22 12:38

Ik heb het niet zo erg als jij, maar zodra iets 'moeten' wordt, blokkeer ik ook steeds meer. En dan ga ik me schuldig voelen en wordt het alleen maar erger.

Ja, die schop onder je kont is nodig. Ja, dat weet je zelf ook wel. Nee, zo werkt het blijkbaar niet.

Wat voor mij nu werkt, is alles gewoon loslaten. Gaat het niet? Jammer dan, dan maar even niet. Het komt vanzelf weer een keer dat het wel gaat.

Ik spreek bijna niets meer af dat repeterend is, dat is voor mij frustrerend en voor de omgeving ook. Gaat het wel? Dan doe ik het. Vooruit plannen? Zo min mogelijk. Jezelf even wat ademruimte geven zal misschien meer goed doen dan nog meer afspraken met jezelf maken, die je waarschijnlijk toch ook weer niet na gaat komen, weer frustratie.

Misschien kun je met de stalhouder of eigenaresse afspreken dat je komt als het jou uitkomt en als het gaat, en dat je dan alleen dingen doet die je leuk vind en waar niemand last van heeft als je het niet doet. Dus niet voeren, niet uitmesten, maar bijvoorbeeld wel poetsen, knuffelen, een kleine wandeling maken of wat simpel grondwerk. En dat je eigenaresse dan informeert van joh, ik ga nu even, en daarna wat je gedaan hebt.

Als je geen verwachtingen hebt, hoef je ze ook niet waar te maken en is alles een win situatie. En misschien dat je dan ook waar vriendelijker voor jezelf wordt.

Earth

Berichten: 7934
Geregistreerd: 09-04-20
Woonplaats: 1,5 meter

Link naar dit bericht Geplaatst door de TopicStarter : 16-08-22 12:43

Wauw Oji, als je een persoonlijk probleem met me hebt, dan mag je me een pb sturen. Maar dit allemaal bij elkaar opsommen blijkt wel dat je geen snars begrijpt van mijn problemen en die van anderen die in een situatie zitten zoals ik.

Voor de rest, bedankt voor de fijne racties, maar ik ga hier niet meer reageren. Dan zal ik volgens jullie wel in de slachtofferrol stappen, maar denken jullie dat maar, ik weet zelf beter. Gelukkig de mensen om mij heen ook, die weten hoe hard ik vecht iedere dag weer. En ja, soms ga ik het gevecht niet aan, want ik knok al 20 jaar.
Ik heb de afgelopen jaren gevochten als een leeuw, ik heb mijn studie afgerond op een geweldige manier, trauma's overwonnen, mezelf zoveel beter nog weer leren kennen, nog harder geknokt. Dat jullie dan denken dat ik in de slachtofferrol stap, doet dan ontiegelijk veel pijn. Want als iemand vecht, dan ben ik het. Maar dat het niet altijd lukt, dat is dan weer iets om lering uit te trekken. En omdat ik al jaren door hetzelfde hoepeltje spring, zie ik dat er iets oet veranderen. En dat is niet gewoon even een schop onder de kont en doorgaan, maar juist terugkijken waarom iets niet lukt. Ik wil de fundering van onderaf opbouwen, om te investeren in de toekomst.Dus ja, ik graaf, ik zoek waar de kern van mijn stemmetje zit, waar de kern van mijn gevoel, die als zwarte was in een wasmachine door mijn lichaam giert zit. Zonder dat terug kijken, kan ik niet vooruit kijken, want dan ga ik weer door hetzelfde hoepeltje springen.
En dan komt er een trauma vrij met zoveel nieuwe pijn, zoveel nieuwe emoties die me volledig onderuit schoffelen, dat ik soms mijn lichaam juist de rust moet geven om dit een plekje te kunnen geven. Dan zit ik de hele dag op de bank, maar ik doe niet niks, mijn lichaam, mijn brein zijn keihard aan het werk om alles te plaatsen. En dan heb ik geen ruimte om iets te doen, want mijn lichaam zorgt er wel voor dat ik dat niet doe. En doordat ik dit doe, kan ik op sommige dagen wel wat doen. En dan heb ik plezier, en geniet ik. En kan ik genieten van kleine dingen, hoe moe en verrot ik me ergens ook voel. Maar dat lukt niet elke dag, soms ga ik op pad, stormjagen, naar vrienden toe, boodschappen doen, maar dan voel ik dat ik het die dag niet kan overwinnen. En dan neem ik mijn rust. En dat is alles behalve in de slachtofferrol stappen, maar dat is voor mezelf zorgen. Dat het die dag even niet lukt, dat ik het heb geprobeerd, maar dat mijn lichaam rust nodig heeft om van binnen hard te werken.

Ik kom er wel, want ik he de juiste mensen om me heen. De mensen die zien hoe hard ik knok, iedere dag weer. En dat ik niet in de slachtofferrol stap, maar soms gewoon even niet vecht, omdat een gevecht met jezelf aangaan het zwaarste is wat er is.

En nu ga ik even intens huilen, want ik wil dit gevecht met mezelf helemaal niet. Ik wil dat het stopt, maar daarvoor kan ik alleen maar nog harder knokken. Dus bedankt voor de harde woorden, daar wordt mijn vechtlust alleen maar groter van.

Poekkie

Berichten: 7356
Geregistreerd: 29-10-16
Woonplaats: Belgie

Link naar dit bericht Geplaatst: 16-08-22 12:46

Prairy schreef:
Misschien kun je met de stalhouder of eigenaresse afspreken dat je komt als het jou uitkomt en als het gaat, en dat je dan alleen dingen doet die je leuk vind en waar niemand last van heeft als je het niet doet. Dus niet voeren, niet uitmesten, maar bijvoorbeeld wel poetsen, knuffelen, een kleine wandeling maken of wat simpel grondwerk. En dat je eigenaresse dan informeert van joh, ik ga nu even, en daarna wat je gedaan hebt.

.


Ik denk niet dat dit een realistische vraag is naar iemand toe, toch zeker niet met dieren.
Vooral de ‘ik ga nu even’ zou me erg slecht vallen… geef iemand toch minstens 24u van tevoren een melding dat er iets wordt gedaan met zijn/haar dieren.

Nu vraag je alles te kunnen doen wat je uitkomt, wanneer het je uitkomt en dan zonder er iets over te moeten communiceren op voorhand. Zo werkt het leven niet. Ook niet voor mensen die zich verstoppen achter trauma.

Edit: @ TS: ik lees nu je laatste bericht. Als je deze hele filosofische storm van woorden nodig hebt om uit te leggen waarom je zelfs geen ‘hoi, ik kan vandaag wel/niet komen’ hebt kunnen sturen, denk ik dat het tijd wordt voor gespecialiseerde hulp. Imo slaagt het nergens op, en ik hoop dat je het roer kan omgooien en binnen een tijdje op deze posts kan terugkijken en denken ‘hehe wat een vreemde dingen schreef ik daar, gelukkig ben ik veel veranderd nu’. Ik wens je veel succes in het leven.
Laatst bijgewerkt door Poekkie op 16-08-22 12:51, in het totaal 1 keer bewerkt

Prairy
Berichten: 9114
Geregistreerd: 28-12-03

Link naar dit bericht Geplaatst: 16-08-22 12:50

Bij jou misschien wel poekkie. Maar dat is echt niet bij iedereen. Ik heb hier paarden in de buurt staan waarbij ik dat zo zou mogen doen, zelfs rijden als ik dat zou willen. Bij iemand anders ook. En dat zou ik niet vooraf hoeven aankondigen.

Dus misschien moet jij ook eens anders naar iets kijken en niet alleen hoe jij het zelf graag ziet en daar iemand om veroordelen.

Poekkie

Berichten: 7356
Geregistreerd: 29-10-16
Woonplaats: Belgie

Link naar dit bericht Geplaatst: 16-08-22 12:54

Prairy schreef:
Bij jou misschien wel poekkie. Maar dat is echt niet bij iedereen. Ik heb hier paarden in de buurt staan waarbij ik dat zo zou mogen doen, zelfs rijden als ik dat zou willen. Bij iemand anders ook. En dat zou ik niet vooraf hoeven aankondigen.

Dus misschien moet jij ook eens anders naar iets kijken en niet alleen hoe jij het zelf graag ziet en daar iemand om veroordelen.


Oh nee… ik zou dan al veel water bij de wijn voegen aangezien ik op maandag wil weten welke dagen mijn bijrijder komt. Vooral voor mijn eigen planning.

Tof dat jij (denkt?) dat in de omgeving kan ( te kunnen?) maar imo is het erg respectloos naar de eigenaar toe. Ik kan er met mijn hoofd niet bij om dat aan iemand als advies te geven.

Prairy
Berichten: 9114
Geregistreerd: 28-12-03

Re: Verlies van motivatie, elke keer weer

Link naar dit bericht Geplaatst: 16-08-22 12:55

Dat is dan jouw probleem, niet het mijne :)

Een afspraak is iets tussen 2 mensen en ieder beslist voor zichzelf of hij wel of niet akkoord wil gaan met de voorwaarden van die afspraak. Vragen staat vrij, nee zeggen ook.

Cayenne
Crazy Bird Lady en onze Berichtenkampioen!

Berichten: 110741
Geregistreerd: 08-08-03
Woonplaats: Haaren (NB)

Re: Verlies van motivatie, elke keer weer

Link naar dit bericht Geplaatst: 16-08-22 12:57

Maar het was prima wanneer TS zou komen of lange tijd niet zou komen. Alleen zou ze wel goed blijven communiceren en dat heeft ze niet gedaan.
Dus het lange tijd niet komen was eigenlijk niet eens het probleem.

Yv_
Berichten: 19122
Geregistreerd: 14-12-03
Woonplaats: Westland

Re: Verlies van motivatie, elke keer weer

Link naar dit bericht Geplaatst: 16-08-22 13:03

En je doel gewoon lager instellen en gewoon een manegeles volgen totdat je theapie daadwerkelijk invloed lijkt te hebben? Dan stel je geen mensen teleur, behalve je eigen portemonnee?

rien10
Berichten: 14737
Geregistreerd: 01-06-10

Link naar dit bericht Geplaatst: 16-08-22 13:07

Earth schreef:
Wauw Oji, als je een persoonlijk probleem met me hebt, dan mag je me een pb sturen. Maar dit allemaal bij elkaar opsommen blijkt wel dat je geen snars begrijpt van mijn problemen en die van anderen die in een situatie zitten zoals ik.

Voor de rest, bedankt voor de fijne racties, maar ik ga hier niet meer reageren. Dan zal ik volgens jullie wel in de slachtofferrol stappen, maar denken jullie dat maar, ik weet zelf beter. Gelukkig de mensen om mij heen ook, die weten hoe hard ik vecht iedere dag weer. En ja, soms ga ik het gevecht niet aan, want ik knok al 20 jaar.
Ik heb de afgelopen jaren gevochten als een leeuw, ik heb mijn studie afgerond op een geweldige manier, trauma's overwonnen, mezelf zoveel beter nog weer leren kennen, nog harder geknokt. Dat jullie dan denken dat ik in de slachtofferrol stap, doet dan ontiegelijk veel pijn. Want als iemand vecht, dan ben ik het. Maar dat het niet altijd lukt, dat is dan weer iets om lering uit te trekken. En omdat ik al jaren door hetzelfde hoepeltje spring, zie ik dat er iets oet veranderen. En dat is niet gewoon even een schop onder de kont en doorgaan, maar juist terugkijken waarom iets niet lukt. Ik wil de fundering van onderaf opbouwen, om te investeren in de toekomst.Dus ja, ik graaf, ik zoek waar de kern van mijn stemmetje zit, waar de kern van mijn gevoel, die als zwarte was in een wasmachine door mijn lichaam giert zit. Zonder dat terug kijken, kan ik niet vooruit kijken, want dan ga ik weer door hetzelfde hoepeltje springen.
En dan komt er een trauma vrij met zoveel nieuwe pijn, zoveel nieuwe emoties die me volledig onderuit schoffelen, dat ik soms mijn lichaam juist de rust moet geven om dit een plekje te kunnen geven. Dan zit ik de hele dag op de bank, maar ik doe niet niks, mijn lichaam, mijn brein zijn keihard aan het werk om alles te plaatsen. En dan heb ik geen ruimte om iets te doen, want mijn lichaam zorgt er wel voor dat ik dat niet doe. En doordat ik dit doe, kan ik op sommige dagen wel wat doen. En dan heb ik plezier, en geniet ik. En kan ik genieten van kleine dingen, hoe moe en verrot ik me ergens ook voel. Maar dat lukt niet elke dag, soms ga ik op pad, stormjagen, naar vrienden toe, boodschappen doen, maar dan voel ik dat ik het die dag niet kan overwinnen. En dan neem ik mijn rust. En dat is alles behalve in de slachtofferrol stappen, maar dat is voor mezelf zorgen. Dat het die dag even niet lukt, dat ik het heb geprobeerd, maar dat mijn lichaam rust nodig heeft om van binnen hard te werken.

Ik kom er wel, want ik he de juiste mensen om me heen. De mensen die zien hoe hard ik knok, iedere dag weer. En dat ik niet in de slachtofferrol stap, maar soms gewoon even niet vecht, omdat een gevecht met jezelf aangaan het zwaarste is wat er is.

En nu ga ik even intens huilen, want ik wil dit gevecht met mezelf helemaal niet. Ik wil dat het stopt, maar daarvoor kan ik alleen maar nog harder knokken. Dus bedankt voor de harde woorden, daar wordt mijn vechtlust alleen maar groter van.

Uit deze post lees ik dat je dus WEL heel veel dingen voor elkaar krijgt. Veel zaken aangepakt hebt en succesvol hebt afgerond of nog mee bezig bent.
Kijk ook daar naar. Niet alleen naar het stuk ellende in het verleden of hetgeen niet gelukt is. Proef je successen en overwinningen!!

Edit. Je schrijft dat je hier niet meer terugkomt. Je bent boos op sommige Posts, of verdrietig. Ik zou je adviseren om ook hier je eigen aandeel te blijven zien. Niemand van ons weer dat jij al lang knokt. Dat je keer op keer zaken probeert. Dat dit al 20 jaar een issue is. Je kan anderen niet kwalijk nemen dat ze reageren zonder deze kennis van zaken. Immers: jij hebt het niet gecommuniceerd.

In het algemeen: Communicatie is altijd een wisselwerking van de zendende en de ontvangende partij. Als communicatie scheef gaat, is het zinvol om ook je eigen aandeel te bezien.
Laatst bijgewerkt door rien10 op 16-08-22 13:24, in het totaal 1 keer bewerkt

Tink89
Berichten: 2943
Geregistreerd: 16-02-14

Link naar dit bericht Geplaatst: 16-08-22 13:19

Yv_ schreef:
En je doel gewoon lager instellen en gewoon een manegeles volgen totdat je theapie daadwerkelijk invloed lijkt te hebben? Dan stel je geen mensen teleur, behalve je eigen portemonnee?


Dat stelde ik ook voor, maar was volgens de ts zonder verdere toelichting geen optie. Geen idee waarom, want er zijn echt genoeg maneges die paardenwelzijn prima op orde hebben tegenwoordig...

oji

Berichten: 4265
Geregistreerd: 29-07-09

Link naar dit bericht Geplaatst: 16-08-22 13:30

Sorry, Earth, maar ik kan er geen begrip voor opbrengen. Als je binnen een kwartier een dergelijke post kan typen, kun je dan niet even naar de eigenaar van het paard appen, sorry, het lukt ff niet?

Jij vind dat je hard knokt misschien, maar ik zie vooral jaar in jaar uit een patroon op Bokt waarin geen verantwoordelijkheid wordt genomen voor je eigen acties, maar je wel heel veroordelend kan zijn naar andermans acties. Dat is voor mij niet okay, wat verder je trauma ook is, maar dat gedrag zul je van mij nooit begrip voor krijgen.

Prima dat je geen verantwoordelijkheid aankan, maar ga ze dan ook niet aan.

Joltsje

Berichten: 9042
Geregistreerd: 10-03-06
Woonplaats: in mijn huis

Link naar dit bericht Geplaatst: 16-08-22 13:42

lieve mensen "EVEN DE KNOP OM" werkt niet voor iedereen en door dat te roepen help je mensen juist naar beneden. sommige mensen hebben even een harde toespreking nodig, anderen niet. als ik zie wat er in dit topic gebeurd heb ik het idee dat dit bij TS niet gebeurd.

"even de knop om" is te groot en gaat niet lukken voor TS, en daardoor faal je en voel je je nog ellendiger en kom je niet meer je bed uit.

Ik heb geleerd dat je dit in delen kan oppakken en dan inderdaad zoals roodvos benoemd.
2 dagen voordat je gaat krijg je al de zenuwen. dit is het stemmetje in je hoofd (trauma stemmetje of wat dan ook) die jou probeert dwarts te zitten, dat ben jij niet. dus dat stemmetje zet je weg. je weet dat het stemmetje er is, je erkent dat het er is, maar je besluit dat je niet naar dat stemmetje gaat luisteren.

@ts, je zou een NLP coach kunnen proberen. die kijken niet terug in de tiijd, maar juist naar de toekomst. wat is je doel, welke opstakels heb je en hoe kun je die wegnemen.

daarnaast ben ik fan van Jan Geurtz die het heel mooi los van elkaar kan zien.
deze potcast is mijn favoriet: https://open.spotify.com/episode/5wK0Pp ... 2f19554add

Earth

Berichten: 7934
Geregistreerd: 09-04-20
Woonplaats: 1,5 meter

Link naar dit bericht Geplaatst door de TopicStarter : 16-08-22 13:47

oji schreef:
Sorry, Earth, maar ik kan er geen begrip voor opbrengen. Als je binnen een kwartier een dergelijke post kan typen, kun je dan niet even naar de eigenaar van het paard appen, sorry, het lukt ff niet?

Jij vind dat je hard knokt misschien, maar ik zie vooral jaar in jaar uit een patroon op Bokt waarin geen verantwoordelijkheid wordt genomen voor je eigen acties, maar je wel heel veroordelend kan zijn naar andermans acties. Dat is voor mij niet okay, wat verder je trauma ook is, maar dat gedrag zul je van mij nooit begrip voor krijgen.

Prima dat je geen verantwoordelijkheid aankan, maar ga ze dan ook niet aan.


Deze reactie betuigd dat je het niet begrijpt, dat kan ik me voorstellen als je dat niet hebt meegemaakt. Ik kan urenlang typen, hele verhalen schrijven, vrienden appen, bellen met mijn moeder. Maar zodra er een trauma aanhangt, wil je lichaam dat niet meer. Je lichaam gaat in verzet, het herinnert zich wat voor gevolgen zo'n simpel appje eerder had. Afwijzing, in jou als persoon, afwijzing in wat je doet, afwijzing in wie je bent. Stel ik stuur een appje: 'Hey, het gaat niet zo lekker, ik kon nog even niet. Ik houd je op de hoogte.' Dat is kinderlijk simpel wanneer ik het nu typ. In mijn brein gebeurt er echter wat anders. Ik durf niet eens het gesprek met de eigenaar ervoor te pakken, mijn brein gaat in vermijding. Want wat mijn brein alleen maar denkt, maar mijn gevoel zegt is: 'als jij dat appt, dan gaat ze vast zeggen dat ik het toch niet waard ben en dat ik niet goed genoeg ben. Dan gaat ze zeggen dat ik op moet donderen want ik ben stom en dan ben ik het paard kwijt. En dat wil ik niet, maar ik durf het niet te zeggen. Want als ik er iets van zeg, dan gebeurt het zeker, dan val ik door de mand en dan ziet ze hoe ik ben.' En daarbij voel ik me echt verschrikkelijk. Het zijn de gedachtes én de gevoelens. De gedachtes maken dat ik me zo zwart voel van binnen, als ik dat gevoel aan jou zou kunnen geven voor heel even, zou je misschien snappen wat de zwaarte is van 'gewoon een appje'. En ja, ik heb cognitieve therapie gehad, en ik kan tegen mezelf zeggen dat het niet zo is, dat ik goed genoeg ben. Maar dit gevoel is mijn kern, die kern die alles bepaalt in mijn leven. Daar kun je cognitief tegenaan vechten wat je wilt, maar het gevoel is dan te sterk. En dan ga je vermijden, want dan hoef je even niet te dealen met al die gevoelens en gedachtes.

Dus het is niet een appje, het is veel meer dan dat. Ik hoop dat je het zo iets meer begrijpt, al zoek ik geloof ik niet eens naar begrip van jou. Misschien typ ik dit wel voor mezelf, zodat ik het ook leer begrijpen. Want soms ben ik nog een puzzel voor mezelf ;)

AnnoNiemand

Berichten: 911
Geregistreerd: 16-05-18

Link naar dit bericht Geplaatst: 16-08-22 13:51

Ik heb dit helemaal niet, maar wat ik wel herken is dat ik heel specifiek ben in welke paarden ik leuk vind en welke niet. Vroeger als penny meisje vond ik ieder paard GEWELDIG. Dat heb ik nu totaal niet meer. Ik vind mijn eigen paarden fantastisch, maar ‘ die bruine kwpn’er die er ook staat’ heb ik helemaal niks mee. Ik voel ook geen enkele behoefte om daar iets mee te doen en zo heb ik dat met veel meer paarden. Als ik me even inbeeld dat ik dus zo’n paard zou verzorgen, zou ik ook totaal geen zin hebben om er iets mee te doen. :') Dus misschien ligt er ook een stukje bij jou, dat je niet echt een klik hebt met het paard?

Anoniem

Link naar dit bericht Geplaatst: 16-08-22 13:58

Ik zou wel blij worden van iemand die spontaan met m'n paardjes gaat knuffelen. Dus Earth als je toevallig in de buurt van Loenen zit ;). Hoef je alleen mar een appje te sturen als je wel gaat, niet als je niet gaat. Zou anders zonde zijn als ik toevallig net met ze weg ben..
Misschien dat zoiets het wat laagdrempeliger voor je maakt en misschien wat makkelijker soms niet naar het stemmetje te luisteren en juist eens te doen wat je zelf graag wil.
Verder zou ik je adviseren om eens naar een cranio sacraal therapeut te kijken of naar yoga te gaan. Je hebt ook trauma yoga. Deze 2 hebben mij enorm geholpen uit mijn hoofd te gaan, en de verbinding met je lichaam en gevoel weer te vinden.

daydream

Berichten: 598
Geregistreerd: 18-10-04

Link naar dit bericht Geplaatst: 16-08-22 14:01

Hoi Earth,

In ieder geval heel veel sterkte en succes. Ik vind het heel knap de dingen die je wel voor elkaar kreeg wat je in een recente post noemt.

divided
Berichten: 838
Geregistreerd: 07-03-21

Link naar dit bericht Geplaatst: 16-08-22 14:04

Ik wil op je laatste post graag nog even inhaken.
Ik begrijp dat trauma's en disfunctionele patronen hele vervelende dingen kunnen doen en ik begrijp wat je schrijft en dat het dus eigenlijk fysiek niet lukt om wat te sturen.
Maar; onder de streep heb je nu hetzelfde resultaat.

Communicatie gaf je de angst voor afwijzing als je open bent over jezelf. 'Straks ben ik het paard kwijt'
Juist omdat je nu niet gecommuniceerd (lees: jezelf kwetsbaar opgesteld) hebt, is uitgekomen waarvoor je bang was.

En nogmaals ik begrijp dat het in je hoofd anders werkt op het moment, maar ik wilde 'm er graag even uitpikken want het is interessant.

Ik herken het namelijk; op het moment dat het moeilijk wordt de communicatie afsluiten juist omdat je je dan kwetsbaar moet opstellen en er een kans op afwijzing bestaat. Dan maar liever opgeven en dan alsnog het resultaat krijgen wat je verwachtte maar dan was het in ieder geval jijzelf die daar de 'controle' en het oordeel over had en niet de afwijzing van een ander.
Uiteindelijk hebben beiden hetzelfde resultaat: ofwel jijzelf hebt je eigen oordelen en storende gedachten bevestigd, ofwel een ander.
En zo kan je het nooit goed doen eigenlijk.

In de laatste jaren ben ik milder naar mijzelf geworden, ben ik mij meer gaan openstellen en waarempel; ik krijg veel meer begrip dan ik had verwacht. Verwachtingen die jij je laat opleggen zijn namelijk een heel groot deel invullingen van jezelf. Op het moment dat je communiceert, ook over je moeilijkheden, worden de verwachtingen concreet aan beide kanten en blijkt het heel vaak wel mee te vallen. En dan kom je een keer in een positieve spiraal in plaats van een negatieve self-fulfilling prophecy.
Maar goed, begin er maar eens aan hè :D ik hoop dat je voor jezelf wat meer ruimte kunt maken om open te zijn naar anderen. Júíst richting de mensen die daar ook open in zijn! Het klinkt namelijk door alsof de eigenaar van je verzorgpaard best iemand was die hier begrip voor kon opbrengen had je het gecommuniceerd.
En ja alsnog loop je dan soms tegen een afwijzing aan.
Maar ik snap ook niet iedereen.
Zolang jij jezelf dan maar niet óók afwijst. En dat is natuurlijk ook een beetje de crux en wat extra complex is aan een trauma.
Laatst bijgewerkt door divided op 16-08-22 14:10, in het totaal 2 keer bewerkt

Joltsje

Berichten: 9042
Geregistreerd: 10-03-06
Woonplaats: in mijn huis

Link naar dit bericht Geplaatst: 16-08-22 14:05

inderdaad er zijn nog genoeg opties humpiedumpie zegt.

een bijrijder daar zitten verplichtingen aan vast, dat gaat nu even niet. maar random paardenknuffelaar is wat anders en zou op meer plekken waarschijnlijk wel kunnen. dat je gewoon afspraken maakt dat je gewoon random kan komen en even knuffelen. of een appje vooraf inderdaad

rien10
Berichten: 14737
Geregistreerd: 01-06-10

Link naar dit bericht Geplaatst: 16-08-22 14:11

Stel je een probleem voor als een
Heipaal. 20 meter lang. 25 x 25 cm groot. Hard. Onbuigzaam.
Als je begint die heipaal in de grond te slaan, lijkt het een monsterklus. Zo’n groot ding de grond in rammen? Bijna onmogelijk. Totdat je de hulp inroept van een professionele heiier met zijn sterke machine. En een half uurtje is de paal daar, op jouw aanwijzing, op de door jou gewenste locatie in de grond geramd. Nu ziet de onoverwinnelijke heipaal er uit als een plakje beton van25 x 25 cm wat net boven de grond uit piept. Hij is overwonnen en lijkt zo groot en massief niet meer.
Zo ook een overwonnen probleem. Vertrouw op mensen die heipalen de grond in hebben zien gaan en zeggen: heus, begin maar. Doe maar. Op een gegeven moment ziet het er heel anders uit.
Mensen in je omgeving zien niet welk deel van de heipaal in de grond zit. Dat deel is jouw strijd, jouw zelfoverwinning. Maar dat geeft niet. Je leeft niet voor de erkenning van anderen.

Durf te vertrouwen op de goede afloop. Neem stap 1. Dan stap 2. Of stap anderhalf, ook goed.

Earth

Berichten: 7934
Geregistreerd: 09-04-20
Woonplaats: 1,5 meter

Link naar dit bericht Geplaatst door de TopicStarter : 16-08-22 14:13

LunarEclipse schreef:
Ik wil op je laatste post graag nog even inhaken.
Ik begrijp dat trauma's en disfunctionele patronen hele vervelende dingen kunnen doen en ik begrijp wat je schrijft en dat het dus eigenlijk fysiek niet lukt om wat te sturen.
Maar; onder de streep heb je nu hetzelfde resultaat.

Communicatie gaf je de angst voor afwijzing als je open bent over jezelf. 'Straks ben ik het paard kwijt'
Juist omdat je nu niet gecommuniceerd (lees: jezelf kwetsbaar opgesteld) hebt, is uitgekomen waarvoor je bang was.

En nogmaals ik begrijp dat het in je hoofd anders werkt op het moment, maar ik wilde 'm er graag even uitpikken want het is interessant.

Ik herken het namelijk; op het moment dat het moeilijk wordt de communicatie afsluiten juist omdat je je dan kwetsbaar moet opstellen en er een kans op afwijzing bestaat. Dan maar liever opgeven.
In de laatste jaren ben ik milder naar mijzelf geworden, ben ik mij meer gaan openstellen en waarempel; ik krijg veel meer begrip dan ik had verwacht. Verwachtingen die jij je laat opleggen zijn namelijk een heel groot deel invullingen van jezelf. Op het moment dat je communiceert, ook over je moeilijkheden, worden de verwachtingen concreet aan beide kanten en blijkt het heel vaak wel mee te vallen.
Maar goed, begin er maar eens aan hè :D ik hoop dat je voor jezelf wat meer ruimte kunt maken om open te zijn naar anderen. Júíst richting de mensen die daar ook open in zijn! Het klinkt namelijk door alsof de eigenaar van je verzorgpaard best iemand was die hier begrip voor kon opbrengen had je het gecommuniceerd.
En ja alsnog loop je dan soms tegen een afwijzing aan.
Maar ik snap ook niet iedereen.
Zolang jij jezelf dan maar niet óók afwijst. En dat is natuurlijk ook een beetje de crux en wat extra complex is aan een trauma.


Bedankt voor je reactie. Dat is ook een beetje de crux, het wordt een self-fulfilling propecy, het cirkeltje is rond. Want ik wist dat dit eraan zat te komen, het voelde bijna alsof ik het bij de eigenaar wilde neerleggen. Maar hoe ik het dan cognitief ook helder heb, mijn gevoel schopt dan alles in de war :+ Dus zelfs als ik weet dat het mis gaat, wanneer ik bijna zie dat ik de kuil voor mezelf aan het graven ben, dan nog stap ik erin.
Zo voel ik me dan, en dan straf ik mezelf af dati k het zover heb laten komen. Maar ergens moet ik niet zo hard zijn voor mezelf, omdat ik weet waarom ik het doe, maar goed, zo werkt het dus niet :')
Afbeelding

Er zijn idd nog zat opties en ik krijg per pb echt hele lieve berichten. Maar ik ga het eerst allemaal een plekje geven, en dan maar kijken hoe ik verder ga :)

Joltsje

Berichten: 9042
Geregistreerd: 10-03-06
Woonplaats: in mijn huis

Re: Verlies van motivatie, elke keer weer

Link naar dit bericht Geplaatst: 16-08-22 14:27

TS, maar je kan het hoor. jij kan het tij keren en de vicueze cirkel verbreken. stapje voor stapje. blijf in jezelf geloven

divided
Berichten: 838
Geregistreerd: 07-03-21

Link naar dit bericht Geplaatst: 16-08-22 14:28

Ik begrijp dat hoofd en gevoel wat dat betreft heel erg uit elkaar kunnen liggen. Je daar bewust van zijn kan het soms heel erg moeilijk maken op het moment dat er nog veel negatieve emotie bij zit. Het maakt namelijk extra makkelijk om naderhand lekker jezelf af te straffen en te beoordelen want 'je wist tenslotte hoe het zou lopen'. Maar zoals je zelf al weet is dat zo eenvoudig niet om die emotie uit de vergelijking weg te halen.

Heel veel succes, het is zeker geen makkelijke weg. Ik denk ook dat EMDR je heel erg kan gaan helpen om de heftige emotie terug te nemen zodat stappen nemen naar een wat meer functionele gedachtegang en minder zelf-sabotage iets minder onmogelijk wordt.