Geplaatst Ik zag er een beetje tegenop aangezien we (ik en maris) vannacht (ja vannacht tot een uur of half 3 waren we nog bezig...) herinneringen enzo aan het ophalen waren, het veel over Gen hebben gehad, en ik weer wat wanhopige momenten had gehad...
Natuurlijk gewoon gegaan, maar niet met een vrolijk gevoel.
Dat werd gelukkig al snel anders. Eenmaal lekker bezig ging het allemaal lekker
Myst wilde graag naar buiten, zijn regendeken opgegooit en wilde hem in de bak zetten, maar er was net iemand mij voor. Dan maar in het 'modder' weitje. Normaal gesproken rolt hij daar niet, en normaal hoeft zijn regendeken daar niet op, maar gelukkig dat ik dat nu wel deed want meneer ging toch in de modder rollen
Ik hem daar een pluk hooi gegeven, aangezien er op dat stukje niet veel te doen is, maar meneer heeft geen hap gehad
Hij vond het leuker om bij het hek te staan >;) Ik gaan uitmesten (hij had de drollen weer lekker verstopt
) en toen Myst weer gehaald. Even snel borsteltje erover, maar niet te grondig, omdat ik hem in de bak ging losgooien en hij dan vrijwel altijd gaat rollen (vandaag dus echter niet >;) ). Hij had er lekker zin in, en zijn meeste energie was er al uit. Toen ben ik hem gaan longeren. Het ging stukken beter, ik leer het nog wel eens
Hij was heel braaf, maar op een of andere manier is hij bij mij nooit echt super fris, terwijl ik van zijn vrouwtje anders hoor In de bak even gestapt. Toen ik even met hem ging 'praten' en kroelen, bleek hij dat wel fijn te vinden volgens mij, aangezien hij zijn jongeheer het daglicht liet zien
Hem op stal gedumpt met zweetdeken, en de knijn en caavs gevoerd en Mysts eten klaar gezet.
Daarna nog even gepoetst. Hij was harstikke lief!!! Vorige week was hij ook al stukken liever, maar nu nog liever! Hij genoot heerlijk, ging lekker met zijn lip mee met de poetsbewegingen en het voelde alsof er nou eindelijk een klikje tussen ons was
Even een fijn moment 
Het komt nog wel eens goed tussen ons Soms heb ik momenten, is dat paardengebeuren nog wel iets van mij? Zal ik er niet gewoon mee stoppen aangezien het vaak zo zwaar ligt... Of ik dat nog wel wil een nieuw paardje, opnieuw beginnen en op een gegeven moment ook weer moeten missen...
Maar als ik dan zo'n dagje bezig ben weet ik dat ik het nooit zou kunnen opgeven dat paardengebeuren
, ik ben zo helemaal in mijn element... 
