O, ik kon Duvel vandaag echt wel door de gehaktmolen draaien!
Ik dacht lief voor hem te zijn en in plaats van hem hard aan het werk te zetten in de bak lekker een buitenrit te maken. Nou we zijn wel buiten geweest, maar ik kan niet echt spreken van een lekkere rit.
Het begon al toen we het erf af gingen, meneer had er zin in en ging een beetje dribbelen. Nou komt dat wel vaker voor, maar meestal is dat na een lekker stukje draven wel over. Dus ik ging maar vrij vlug draven, zodat hij even lekker zijn benen kon strekken. Maar bij iedere auto die we tegemoet kwamen liep hij te klieren, te springen, te bokken en als ik hem dan terugnam met een lichte ophouding was hij meteen gepikeerd en kwam onhoog.
Nou, na een heel eind draven werd hij eindelijk een beetje rustig, dus konden we een stuk stappen. Gelukkig maar, want ik moest een stuk door de bebouwde kom en dat is toch lastig als hij dan zo springerig is.
Maar dat stuk was hij echt super, geen auto was meer eng en hij liep lekker ontspannen aan een lange teugel. We waren de bebouwde kom weer uit en het ge-etter begon weer.
We reden in de berm langs een fietspad en aan de andere kant van die berm (was een heel brede berm, met bomenstrook er ook nog tussen) was de weg voor de auto's. Ik was lekker aan het draven, gaat hij ineens helemaal scheef lopen met zijn hoofd richting de weg en zijn kont midden het fietspad op, terwijl er op die weg niet eens een auto reed! Maar er kwamen wel net een paar fietsers ons inhalen, die hij dus met zijn kont bijna van het fietspad afduwde Inmiddels begon ik al een beetje te koken en heb hem schouderbinnenwaarts (met zijn kont richting de weg en de schouder richting het fietspad) en dat ging redelijk, tot hij bij elke auto die over de weg langs ons reed weer heel gek ging lopen bokken. Gelukkig kwam ik toen op een ander stuk van het fietspad, waar de berm aan de linkerkant van het fietspad een 'ruiterpad' had, dus als hij nu naar de weg wilde kijken, draaide hij met zijn kont de bosjes in, ipv het fietspad op. En toen werd dat gekke beest weer rustig en ontspande hij eindelijk...
Vervolgens op een lekker breed stuk gras, ver weg van het verkeer lekker gedraafd en zowaar een lekker relaxed galopje gedaan dus mijn humeur werd weer wat beter en ik vond Duvel weer wat liever. Daarna ook heerlijk een heel eind rustig kunnen stappen zonder dat meneer begon te springen als er verkeer langsreed, het was weer even de gewone Duvel. Op een gegeven moment kwamen we langs een erf waar iemand met een enorme shovel een beetje onhandig aan het keren was, vlak langs de weg, dus dat hij daar van schrok, dat vond ik niet zo erg, hij maakte heel veel herrie en was heel groot, dus vooruit. Daarna was hij zelfs nog een soort van voorbeeldig toen die grote shovel ons ook nog een keer moest passeren en vlak daarachter een grote trekker.
En nog steeds lekker relaxed stappen en draven.
Daarna nog een stuk weg waar geen verkeer komt en daar nog een lekker relaxed galopje gemaakt. Aan het einde van dat pad moesten we een houten voetgangers-/fietsers bruggetje over, waar net twee wandelaars met honden liepen die Duvel wel errug interssant vonden, maar ook daar trok meneer zich niets van aan, hij stapte gewoon door alsof hij nooit een stap verkeerd zetten. En toen weer door de woonwijk en net zo makkelijk liep hij op zijn dooie gemak aan een lang teugeltje langs het verkeer en de spelende (en krijsende) kinderen.
Totdat... we de bebouwde kom weer uit waren. Toen begon hij weer te stieren en te etteren en vanaf dat moment was ik hard op zoek naar een gehaktmolen. Hij kon geen pas meer normaal stappen, alleen maar dribbelen en toen ik dan nog maar een stuk wilde gaan draven kon dat weer alleen maar scheef met zijn kont dwars. En bij de eerste de beste tegemoetkomende auto was het weer raak. Hij sprong als een idioot en ik werd nu echt boos ~~}> en heb hem een knal voor zijn kop gegeven met mijn handschoen (die ik probeerde aan te trekken, maar dat ging niet zo makkelijk). Het scheelde maar een haar of hij was in de sloot gesprongen en het trucje op zijn achterbenen deed ook weer mee. Maar ik was inmiddels dat gestier van hem wel een beetje zat en heb me even heel erg boos gemaakt, en ik geloof dat hij toen toch wel begreep dat hij beter iets meer kon luisteren, dus uiteindelijk heeft hij hetlaatste stuk voornamelijk stappend afgelgd en hij heeft bij iedere auto doe nog passeerde met zijn kop in de krul moeten lopen en dat hielp, althans, hij sprong niet meer weg, hij was alleen een beetje pissig, maar ik was witheet, dus dat interesseerde mij niet heel erg wat hij er nou van vond.
Terug op de manege vroeg zijn eigenares hoe het was gegaan. Waarop ik vroeg waar de gehaktmolen stond, want daar ging ik hem acuut door heen draaien. "O," zei ze, "heb ik daar ook nog wat over te zeggen?" Maar ik vond in dit geval van niet, hij was gewoon strond vervelend.
Maar goed, ik heb hem netjes afgezadeld en geborsteld en toen had hij ook nog het lef om heel lief om wat lekkers te vragen! Al vond ik dat hij het eigenlijk niet verdiend had, 'k heb hem toch maar die appel gegeven die ik nog had, maar niet omdat hij zo lief geweest was.
Nou ja, uiteindelijk heb ik dus toch geen duvel-gehaktballen voor jullie, maar het lucht wel op om het zo even van mij af te schrijven.