Af en toe plaats ik daar nog een update.
In 2017 durfde ik na jaren twijfelen eindelijk met mijn lieve, mooie merrie te fokken. Omdat ik een aantal keer de vraag kreeg of ik daarover een volgtopic ging openen heb ik dat ook gedaan en het hele traject van dracht en veulen (en poging 2) opgetekend: [KS-MK] Bijzonder Akhal-Teke veulen op komst! Muzanna volgtopic
Omdat mijn merrie niet drachtig werd van de hengst en zelfs geblesseerd raakte heb ik er voor dit seizoen een punt achter gezet. Het volgtopic verliep echter zo leuk en werd door meerdere mensen met veel interesse en plezier gevolgd. Vandaar dit nieuwe, algemene volgtopic. Alle vaste volgers en meelezers die ook hier aansluiten mogen de rest met alle liefde overslaan, maar voor wie nieuw is: lees gerust onderstaande achtergrondinformatie zodat je helemaal “up to speed” bent.
Sinds de dag dat ik als klein meisje een magisch, parelmoerkleurig paard met blauwe ogen in de ring van een Russisch circus zag verschijnen en mijn moeder achter de schermen ging om te vragen wat voor paard dat was, riep ik “ik wil geen paard, ik wil een Akhal-Teke!”
Ik las me in over het ras (en wilde er daardoor nog liever een), kwam er nog eens enkele tegen in Duitsland en Tsjechië en wist het jaren later nog altijd zeker: ooit komt er een Akhal-Teke. Ik heb me eraan gehouden.
In 2008 doekte een van de grootste Akhal-Teke stoeterijen ter wereld op. Ik volgde deze stoeterij, gelegen aan de Zee van Azov in het zuiden van Rusland, toen al enige jaren. De eigenaar had er geen zin meer in. Alle paarden werden in de uitverkoop gedaan. Ik wist wat (goede) Tekes normaliter moesten kosten. Ik wist dat dit een gouden kans was en besloot die kans dan ook te grijpen. Ik trok de stoute schoenen aan en informeerde direct. Kijken kan geen kwaad, toch?
Mijn oog viel op een klein lelijk eendje. Een parelwit valk merrieveulen van nog geen jaar oud, behorend tot het middentype. Een echte naarling. Mijn toenmalige vriend (inmiddels mijn man en trotse eigenaar van zijn eigen Teke) koos onafhankelijk van mij voor datzelfde merrietje. Ik besloot direct weer te mailen. Ik had geluk. Omdat ik als eerste naar de jaarlingen had geïnformeerd kreeg ik de eerste keuze. Specifiek voor dit merrietje sloten zich al snel nog 7 wachtenden achter mij aan. Later vernam ik dat daar ook enkele vooraanstaande stoeterijen bij zaten. Alles ging in een sneltreinvaart vanaf het moment dat ik toegezegd had dit veulen te willen kopen.
Iets meer dan een maand nadat alle papieren ondertekend waren stond mijn eigen Akhal-Teke al in Nederland op stal.
En wát een leuk paard, zeg!
Inmiddels is ze alweer ruim 11 jaar hier. We hebben samen veel beleefd. Ik ben haar door omstandigheden bijna verloren en heb alle ambities voor de sport laten varen door de ernstige schouderblessure die ze als jong paard door een ongeluk opliep en mijn eigen gezondheid. Het hoefde voor mij niet meer. Ik was blij dat ze er nog was. Na jaren revalideren en strijd om haar stabiel te houden durfde ik een jarenlange droom na te jagen: ik wilde graag een veulen met haar fokken van een van de beste hengsten in Europa: Kardash 4. Daar droomde ik stiekem al van toen mijn merrie net in Nederland stond.
Kardash 4 (stalnaam Asat)
Kardash werd er intussen niet jonger op, maar het is gelukt! In 2018 schonk Muzanna het leven aan Manari Nur, een metallic goudvalk merrieveulen van de toen 29-jarige Kardash 4. Manari Nur, of Muzka voor intimi, was in alle opzichten een droom die uitkwam. Wat een fantástisch leuk paard.
De omstandigheden rond de dracht en geboorte waren echter eerder een nachtmerrie dan een droom en enorm heftig te noemen. Aan het begin van de dracht raakten we Muzanna bijna kwijt. Omdat men zich op stal niet aan de afspraken rond voerbeleid hield, werd ze acuut en ernstig hoefbevangen. We gingen een traject in van revalidatie en medicatie. In overleg hebben we onze plannen te verhuizen versneld en haar op stel en sprong verplaatst. Muzanna herstelde en ondanks alles bleef Muzka plakken. Privé speelde er ook van alles. En tot overmaat van ramp stierf mijn hulphond een week voor de uitgerekende datum aan een zeer zeldzame, zeer agressieve vorm van kanker - nog geen 3 weken ervoor waren we nog met een pilletje naar huis gestuurd.
Mijn man was vóór dit alles heel overtuigd: dit veulen is voor de verkoop. Twee paarden in pension is teveel. Een hengstveulen houden we misschien voorlopig nog aan, om de bloedlijn veilig te stellen, maar een merrie wordt sowieso verkocht. Ik hoor het hem nog zeggen.
We zaten in het voorjaar van 2018 emotioneel in een achtbaan en ook al wist ik dat Tekes hun mens vaak zelf uitkiezen, had niemand van tevoren kunnen bedenken dat Manari Nur dat vanaf dag 1 zou doen.
Vanaf het allereerste moment koos Muzka heel resoluut voor mijn man. Het was liefde op het eerste gezicht. Waar ik veel ervaring heb met het ras en weet hoe met ze om te gaan, kan mijn man toch werkelijk álles met Muzka. Hij hoeft haar in ieder geval niks te leren: hij vraagt iets en zij doet het. Alsof ze de Zwarte Hengst of Black Beauty is komt ze heel dramatisch hinnikend op hem af gerend zodra ze hem ziet en wijkt dan geen seconde van zijn zijde.
En zo zijn mijn man en ik dus eigenlijk toch wel onverwacht eigenaar geworden van twee Akhal-Teke merries.
Na Muzka had ik de smaak te pakken en wilde ik mijn merrie nog een keer door dezelfde hengst laten dekken. Hij had geen opvolger en een Russische keurmeester merkte op dat een opvolger toch wel gewenst zou zijn. Ik wilde die gok daarom wel wagen, ook al was de hengst inmiddels 30.
Het liep uit op een fiasco. Muzanna kwam gestrest, kreupel en flink geblesseerd terug. Bovendien bleek ze niet drachtig.
Hoewel ik wist dat het een gok zou zijn en als het niet zou lukken een alternatieve hengst op het oog had, heb ik de fokplannen voorlopig in de ijskast gezet. Of ik in de (nabije) toekomst weer ga fokken weet ik nog niet. Ik denk dat het initiatief bij mijn lieftallige echtgenoot zal liggen, want hij heeft de smaak van Tekes fokken stiekem helemaal te pakken. Hij vindt dat we ervoor moeten gaan. We zullen zien...
Volg hier onze avonturen (en dagelijkse beslommeringen) met onze Teke merries en, misschien, het begin van onze (kleinschalige?) Akhal-Teke fokkerij “Nur Teke”.
En die naam? Die is een verwijzing naar mijn eerste hulphond, mijn grote liefde Inara. Ook Manari Nur is naar haar vernoemd en elke Teke die ik ooit zal fokken zal met “Nur” een verwijzing dragen naar Inara, schijnend licht...
Ter afsluiting stel ik (buiten mijn man en ik; wij opereren achter de schermen) de twee hoofdrolspelers even officieel voor:
Muzanna
Middentype Akhal-Teke merrie (2007)
Zahmet x Melhem v. Maksut 2
Arab lijn, Atabai familie.
Licht metallic valk.
Geboren in Jejsk (Eisk), Zuid-Rusland.
Lief, intelligent, trots, bomvast. De koningin van stal.
Manari Nur
Middentype Akhal-Teke merrie (2018)
Kardash 4 x Muzanna v. Zahmet
Fakirpelvan lijn, Atabai familie.
Metallic goudvalk.
Geboren in Friesland, Nederland.
In alles een extremere versie van haar moeder.
Onverschrokken en een echt
Haar vader Kardash 4 (Stavropol, 1989) is de enige directe zoon van de legendarische Omar in Europa.
Kardash (v. Omar).
Omar (v. Opal).
Belangrijke bijrollen:
Eliwood (Eli).
Onze 3-jarige Tamaskan wolfhond. Een zoon van mijn geliefde Inara. Hij is echt de hond van mijn man. En wat Inara met Muzanna had heeft Eli met Manari. Die twee zijn echt dol op elkaar.
Bindi.
Onze Groenendaeler pup. Zij zal worden opgeleid tot mijn nieuwe hulphond. Bindi is enorm op mij gericht. Toch voeden we haar ook heel bewust op als gezinshond. Ik leid haar net als Inara zelf op.
Beide honden gaan dagelijks mee naar de paarden.
Over mezelf blijf ik liever kort en bondig, maar als achtergrond en verklaring voor de heuse epistels af en toe:
Ik ben schrijver, kunstenaar en (paarden)historicus. Mijn expertise ligt bij internationale betrekkingen, Europese geschiedenis, geschiedenis van de Koude Oorlog, koloniale geschiedenis en niet-Westerse geschiedenis (met name Centraal en Oost-Azië). Wat betref paarden ben ik vooral geïnteresseerd in de rol van paarden in de geschiedenis, oosterse paarden(culturen) en, tot slot, het Friese paard. Ik publiceer regelmatig over de historische ontwikkeling van paarden, paardenfokkerij en paardenculturen.
In dat opzicht heb ik van een uit de hand gelopen hobby die begon bij het napluizen van de geschiedenis van mijn eigen Akhal-Teke mijn beroep gemaakt.
Tot slot...
Hoe regelmatig ik updates plaats hangt van veel factoren af en niet in de laatste plaats of er voldoende interesse is.
Voel je vrij te reageren of alleen mee te lezen. Heb je vragen over mijn merries, de fokkerij, specifieke AT hengsten, het ras in het algemeen of iets anders dat relevant is of binnen mijn verdere expertise zou kunnen vallen? Trek me dan gerust even aan de spreekwoordelijke mouw.
Wil je alleen stiekem meelezen? Zet een stipje of reageer alleen even kort. Ook stille meelezers zijn van harte welkom. (Al is actief meedoen natuurlijk het leukst en voor mij het meest motiverend!)