Vanmiddag tussen de buien door even met haar geoefend. Voetjes geven, vaststaan, stappen en halthouden en iets nieuws: terug!
Nou had ze dat natuurlijk al een paar keer meegemaakt als ze bijna op mijn tenen stond of gewoon in de weg.
Maar nu bewust, terug gezegd en een klein beetje druk op haar borst. Eerst keek ze heel verbaasd naar mijn hand op haar borst en deed netjes een stapje naar achteren. Na een paar keer had ze het al in de gaten!
Kan ik zoooo intens van genieten. Een klein paardje opvoeden..... En dat ze dan ook nog luisterd...
Op zo'n moment ben ik echt heel trots op mijn vrouwtje!
Het is ook eigelijk maar zo iets doms, zo iets kleins wat (bijna) ieder paard kent. Maar toch, wilde het even vertellen hoe trots ik ben!