Desiree schreef:Ik kan geheel met jou meevoelen, heb zelf een merrie die net zo vreselijk is. 9 van de 10 x ben ik niet aan het rijden maar probeer ik haar zover te krijgen dat ze zich laat rijden. Maar die ene 10e keer, dan voelt ze fantastisch aan. MAar het werkt vaak wel ontmoedigend ja. Ze ondermijnt mijn hele zelfvertrouwen. er zijn paarden die me een heel goed gevoel geven en het beste in mij naar boven halen, die me doen geloven dat ik het goed kan. MAar mijn merrie doet juist het tegenover gestelde. En ik probeer te veranderen, ik doe echt mijn best, maar wat ik ook doe, het is nooit genoeg. En ik herken me ook heel erg in wat Anneomie hierboven zegt. Je doet er alles voor en je krijgt er niets voor terug. En dan mag je nog niet ongeduldig worden ook, laat staan kwaad...
Precies de situatie zoals ik die had met mijn vorige paard. áls ik haar zover had om voor me te werken; GEWELDIG, wat een superpaard. Maar goed, mijn zelfvertrouwen was dus helemaal niets meer en ik werd nog bang voor het paard ook, vandaar mijn beslissing om haar te verkopen.
Ik kan gewoon niet met deze type paarden overweg. Ik denk dat dit soort paarden ook maar bij bepaalde mensen passen.