Geplaatst Gisteren was ik 's middags op de kinderboerderij toen het zo hard regende. Alles was al gedaan en ik verveelde me 'n beetje, dus ben ik maar met Anita jr. de ezel gaan wandelen. Ik verwachtte veel gestaak, want normaal staat ze voor iedere plas water bang te doen en gaat ze staken. En ja, het regende pijpenstelen, dus overal plassen.
Maar tot m'n verbazing stampte ze vrolijk door iedere plas, met d'r oortjes naar voren, echt vrolijk *stamp spetter stamp spetter stamp*
. Ik moest wel lachen om haar vrolijke gedoe, maar de volgende keer hoeft ze dus ook echt niet te proberen om te staken voor 'n plas water (heb ooit 'n keer anderhalf uur voor een grote plas water gezeten met haar voordat ze eindelijk toegaf en erdoorheen liep. Bij een ezel werkt het dan gewoon niet om te slaan of duwen, dat win je nooit.)Daarna ook nog even Suus de pony uit de wei geplukt om een stukje mee te wandelen. Ik wilde even gaan testen hoe goed ze nog op de stem reageert. Er is echt al tijden niet veel meer met haar gedaan namelijk. Ze luisterde nog perfect. Als ik gewoon rustig liep en ondertussen zei dat zij moest draven, draafde ze heel langzaam naast me. Toen ik een stukje uitgestrekte draf wilde proberen begon ze ineens toch te showen. Staart de lucht in, koppie omhoog en gáán
! Op dat moment zou je echt niet zeggen dat dat dezelfde pony is die een half jaar geleden met dampigheid en lichte artrose stond te pompen. Ze is echt opgeknapt. En gewoon die korte wandelingetjes kan ze nog goed aan en vindt ze ook leuk.
Ik was wel trots op haar dat ze alles zo braaf deed. Zelfs een galopje aan de hand ging goed
. Oke, ik moest me wel hard inspannen om in een fatsoenlijk galoptempo te rennen, maar ze Suus was wel heel braaf terwijl ik zo hard m'n best deed 
.Vandaag was ik weer 's middags op de kinderboerderij en Watje het angorakonijn moest nog geschoren worden. Want ze zat weer heel vol in het haar, dus het was écht nodig. Ik had toch niet zoveel te doen, dus ben ik maar begonnen. Was de eerste keer dat ik zoiets deed, dus het was wel spannend. Ik heb vaak genoeg gezien hoe het moet, maar om het dan zelf te doen...
Watje zag er ongeveer zo uit, echt 'n Watje. (dit is 'n foto van de voorganger van Watje). De na-foto's van 'n kale Watje zijn nog niet gemaakt, maar als ik eraan denk, zal ik morgen even een poging wagen.
Het resultaat is lang niet slecht geworden al zeg ik het zelf. Het hele konijn lijkt meteen ook een heel stuk kleiner, wel grappig
.De haren van Watje pluizen ontzettend, dus toen ik klaar was, had ik praktisch al Watjes haren aan mijn kleren zitten. Ik leek net zelf 'n Angora
M'n ogen tranen nu nog door de pluisjes.En omdat het gisteren zo goed ging met Suus heb ik vandaag het tuig er weer eens opgeknupt zodat ik er achter kon lopen, soort training voor de kar maar weer. En net als gisteren ging het vandaag weer super. Ze liep zó braaf mee en luisterde zo goed. Was helemaal trots.
Waren 2 erg leuke dagen
Vol overtuiging riep je dat net aan tafel 
