Gisteren heb ik weer springles gehad. Op zich ging het best wel goed. We waren al vrij fanatiek bezig.
Tot dat moment: Iduna komt omhoog, ik ga naar voren zitten, Iduna besluit toch te stoppen, en ik zeil met volle vaart over de hindernis heen en landt bovenop mijn armen . Ik viel bijna flauw van de pijn en kon een arm en hand niet meer bewegen. Ondertussen was de ambulance gebeld, die kwam de bak inrijden.
Conclusie: rechterarm gekneusd, linker elleboog gebroken, botje verbrokkeld. Donderdag word ik geopereerd en wordt er een schroef ingezet.
Anders zou ik het risico lopen dat mijn arm nooit meer helemaal normaal kan functioneren.
Ik vind mezelf nu best zielig, heb erg veel pijn en heb ook erg lang over dit verhaaltje gedaan met een vinger... Dat wordt veel rijden Mayo, de komende weken!