Dat wist ik al wel. Dat er een nieuw paard komt en 't liefst een broertje van Joop, dat staat als een paal boven water. Maar wat doe je in de tussentijd? Zielig voor je uit staren en bedenken dat het allemaal net niks is, maar ja, daar werd ik niet vrolijker van. Met Joop reed ik altijd al meer dressuur dan bos, die kon echt dansen. Nu moet ik met minder genoegen nemen ('t zijn nou eenmaal geen dressuurpaarden en moeten toch op de lange afstanden vooral presteren en dus trainen), maar ik kan wel een beetje blijven hobbelen en lekker rondsturen.
Nu de loterij nog, want des te sneller heb ik weer een KWPNer onder m'n reet ipv een surrogaat arabiertje