Een vriendin van mij had haar pony te koop aangeboden in de krant (en op internet) als; Pittige NRPS sportpony, 1.56 en niet voor beginners. Vraagprijs 6000 gulden.

De krant maakte daar natuurlijk van: Net voor beginners, 600 gulden. Ze werd dus helemaal gek gebeld door ponymeisjes.

Ik heb ook wel eens bijrijders gehad voor mijn paard. Ik had gezegd een bijrijder te zoeken ouder dan 18 ivm de grootte en sterkte van mijn paard. Toen informeerde er een vrouw, na hem geprobeerd te hebben, of haar dochter er ook op kon. Dochter was 7 en kon al lichtrijden! Tja, dan kan je inderdaad wel een op paard van ruim 1,75 dat nogal loperig kan zijn rijden.--> zucht.

Overigens heb ik zelf ook een keer een paard gekocht en die heb ik na 3 weken retour afzender gedaan. Ik begrijp de verhalen wel over dat je een paard liever niet op proef mee wil geven, maar je kan niet altijd alles van een paard afzien aan een paar keer proefrijden op vertrouwde bodem. Dat bleek ook bij dat paard wat ik heb gekocht. Het zou een hele brave 5 jarige zijn, die veel buiten is gereden en veel potentie had.

Nou potentie had ie ook zeker, echt een bloedmooi paard met goede gangen. Ik had nadrukkelijk gevraagd om een braaf paard voor mij te zoeken ivm de angst van mijn zus. Maar deze ruin was de liefste van de hele wereld. Dus wij proefgereden en dat ging best leuk, dus paard laten keuren en gekocht. We hadden er een goed gevoel over!

De eerste rijden had ik ineens een heel ander paard onder mijn kont. Steigeren, staken en niet willen lopen. Longeren was volledig onmogelijk en het paard was echt superdominant. Wel gewoon gereden met hulp van instructeur en ik had wel hoop dat het wat zou worden, jem oet elkaar ook leren kennen natuurlijk. Buitenritje geprobeerd, gewoon een stukje stappen na een uurje binnen--> toen stond ik dus ineens een aantal keren goed rechtop! Binnen er ook nog een keer moedwillig echt afgelanceerd --> stuitbeentje gebroken. Daarna heeft mijn vriendin hem nog 2 weken gereden en ik overdrijf niet als ik zeg dat zij echt heel netjes rijdt. Ook haar heeft hij er moedwillig afgelanceerd.

DUs de verkoper gebeld of ze dit kenden van dit paard? nee dus. Oude eigenaar gebeld --> die kende het ook niet, maar had altijd met slof of tiedemann gereden.

Uiteindelijk heb ik het paard toch weer laten ophalen en toen kreeg ik ook het verhaal dat wij hem verpest hadden! Ik vind dat de verkopende partij ook realistisch moet zijn over de kopende partij. Zij waren (bleek later) allebei GP ruiters en ik dus echt niet. Het paard werd daar op hoog niveau gereden en stond 2 uur in de stapmolen. De overgang naar mijn rijstijl en rijduur was dus veel te groot. Een beetje realistische kijk op mijn rijkunst had dus veel kunnen voorkomen.

Ik heb later gehoord dat de nieuwe eigenaar ook heel veel moeite met hem heeft gehad, maar dat zij hem er wel doorheen heeft kunnen rijden. Zij heeft er nu een supegaaf paard aan, dus daar ben ik blij om. Ik zit ondertussen wel nog steeds met problemen met mijn stuitje. En ik koop nooit meer een paard zonder uitdrukkelijk wel afspraken te maken met de handelaar over eventueel inruilen als de combi toch niet blijkt te passen. Zowel ruiter als paard zijn er niet bij gebaat om met elkaar opgescheept te blijven als het niet klikt.