Vanwege de peesblessure stap ik dus elke dag. Althans, dat probeer ik met mijn paard. Hij voelt zich top en heeft nog nooit zo hard geglommen als nu. Ook is hij een stuk dikker geworden nu hij op rust staat. Dus, dat stappen wil nog wel eens voortijdig eindigen....
Maar vandaag dacht ik, ik geef hem wel 1 streepje (eigenlijk anderhalf, spuit schoot uit) sedalin. En ja hoor, zijn ogen gingen met poetsen al hangen, en normaal moet ik met hoeven uitkrabben zijn achterbenen ECHT GOED vasthouden, want hij spartelt nog wel eens. Dat hoefde dus niet vandaag
Nou, hoofdstel ingedaan en naar buiten gegaan. Ik wandel altijd op het terrein van de manege, want de weg op durf ik niet. Ik wandel nu ook altijd met bit in en longeerlijn, dan hou ik hem beter bij me.
Oh, wat ging het fantastisch met stappen. Hij slungelde maar achter mij aan met zo'n blik van: "ik vind dit niks aan" en we hebben een half uur gestapt, want toen had ik er genoeg van. Normaal kan dat dus NOOIT. Ik ben echt blij dat dat spul bestaat. Nu geef ik hem dat wel wat vaker, want 1 streepje is toch nog niet zo erg? Ik was er altijd tegen, en heb het zo lang mogelijk zonder gedaan, maar eens komt toch het moment dat dat niet meer gaat. (Nu dus, na 2 maanden). Ik heb liever dat het zo gaat als vandaag, dan dat hij me met vier benen de lucht ingaat.
Dus na het stappen weer naar binnen gegaan. Heeft hij nog heel lang op de wasplaats staan wachten, omdat ik zijn hoeven nog moest vetten en zijn staart en manen nog moest doen. Normaal staat hij daar dan na een paar minuten van: en nu heb ik er genoeg van }> en begint te schrapen. Nu dus niet. Wat een verademing.
Ik gebruik het spul liever niet, maar ik moet zeggen: het is een werelduitvinding!!!