)nou ja, vandaag les gehad op hidera, merrie van 1m60-70 (weet de preciese hoogte niet), het is een formidabel paardje, schrikt bijna nooit, is niet gemeen, reageert op de teugels (trek je aan linkerteugel gaat ze naar links, en omgkeerd) maar reageert ook op gewichtshupen, en correcte hulpen, dus een ideaal paardje om over te gaan naar moeilijkere paaden
de laatste tijd zijn we in de lessen bezig om ze los te rijden in alle drie de gangen, en de laatste kwartier mogen we ze zelfstandig nageeflijk rijden.
vandaag ook. (leuk detail, op een bepaald moment gingen alle paarden aan de kletter, hidera stond stil en dwaas te kijken wat er allemaal gebeurde
, 5 minuten later sleepte er iemand met een deken, geen enkel paard schrok, uit gezonderd 1, juist hidera, toen ze besefte dat er geeneen wegliep viel ze weer terug in haar rustige drafje 
)en het ging goed! ik kon haar mooi rond rijden, we zijn er nog lang niet, maar het begin is er
maa nu kijk ik erop terug en denk ik: waarom doe ik de moeite? ik rij haar 1 uurtje nageeflijk , en het uur na mij loopt ze constant met haar hoofd in de lucht, en de dinsdag ook, de woensdag lopen ze te zagen, de donderdag ook de vrijdag weer, en de zaterdag kan ik dan weer een uurtje haar beetje goed krijgen, en ik kan iedere les beginnen van nul
iedere keer opnieuw en opieuw...
en je ziet dan van die mensen passeren met hun duur privepaardje, dat mooi in het krulletje loopt, en ze rijden dan rond zo van: kijk eens hoe mooi men paardje loopt
het is niet fair
)
. 
