Geplaatst Toen ik hem drie maanden geleden ging rijden, liep hij heel erg te zoeken, een rechte lijn afwenden was meer een soort zigzaglijn, hij zwabberde heel de bak door. Voorwaarts was hij ook niet en aan zijn mond moest je helemaal niet zitten. Neus in de wind en rug eruit. Doorzitten was ook bijna niet te doen, direct die rug er weer uit en blijf dan maar eens ontspannen en niet storend zitten...
Nu, drie maanden en een ander bitje verder, loopt hij 200% beter. Het bleek dat zijn peperdure dubbelgebroken K&K aurigan bit tegen zijn haaktanden aantikte tijdens wendingen en ophoudingen en zo. Het middenstukje was gewoon te breed. Resultaat: een paard wat knarsetandde, constant zijn bit tussen zijn kiezen pakte en dus bijna niet te sturen was. Hoger hangen was voor mij geen optie, ik hou niet van hoog opgetrokken mondhoeken. Nu heeft hij dus een simpel enkelgebroken watertrensje en het is een heel ander paard. Mooi licht in aanleuning, swingt de pan uit en zit als een leunstoel, zelfs met strekken en middendraf. Al gooit hij dan natuurlijk wel hoger op.
Hij is ook voorwaarts nu en laat zich prima sturen. Het enige waar we nog op moeten oefenen is laterale gangen. Werk op drie hoefslagen gaat goed, maar vier is nog te veel voor hem. Als ik hem met meer druk zou rijden, zou hij het vermoedelijk wel doen, maar dan komt er een hoop spanning in zijn lijf en dat wil ik zo veel mogelijk vermijden. Hij vindt galop aanspringen ook nog een beetje eng, dan komt hij nog even omhoog. In het begin kwam hij pas na een half rondje terug naar beneden, nu ontspant hij weeral na twee galopsprongen, en blijft daarna ook goed te rijden. Ook meer verzamelen is dan geen probleem, maar dat aanspringen is nog eng. Maar ook dat komt vast goed! Minimars is een Toppertje! 
Jaaaa, wij komen er wel saampjes…