Geplaatst Opzich is het wel een leuk verhaaltje geworden, de observatie, dus wou jullie even laten meelezen.
De beschrijving en uitleg heb ik er niet bij, hebben jullie niets aan verder
Observatie groep jonge hengsten
Je kunt duidelijk zien dat 1 de leider is, de jonge Friese hengst Egbert.
In de wei die diagonaal aan de wei grenst waar deze groep paarden staat, staan een aantal merries.
Egbert staat steeds met zijn neus over het draad te koekeloeren naar ‘zijn’ merries.
Als een van de andere hengsten dichterbij komt en ook mee wil kijken, wordt deze gauw weer weggejaagd d.m.v trappen en bijten.
Toch blijven de hengsten allemaal bij elkaar in de buurt, als er eentje eens verderop wil kijken, is Egbert degene die gauw achter hem aan gaat en hem weer terugdrijft naar de groep ; “ Hier blijven jij ! “
Het is een gezellig clubje bij elkaar, als ze me in de gaten hebben komen ze allemaal naar me toe in de hoop op een knuffelbeurt, zo sta ik ineens met 5 hengsten om me heen die allemaal naar voren dringen voor een knuffel en een aai.
Je zou zo niet zeggen dat dit een groep jonge hengsten is, ze zijn allemaal even braaf en volgen netjes mijn commando op als ik ze naar achteren druk omdat ik ze te drammerig vindt worden.
Fonger besnuffelt me en begint druk te flemen, hij blijft maar doorgaan. Ik ben blijkbaar erg interessant met mijn geurtjes ( kom net van stal waar ik vooral met de merries bezig ben geweest, dat zal vast wel lekker ruiken )
Na een tijdje heeft Egbert het als eerste weer bekeken bij me en gaat in een vlug drafje weer naar het hoekje toe waar hij ‘zijn’ merries het beste kan bekijken.
Een wat ielig hengstje waar ik de naam zo niet meer van weet komt naar voren, hij bleef wat achter staan toen Egbert er nog bij stond, maar nu is het net alsof hij naar voren durft te komen, ook hij krijgt een knuffel van me.
Zo te zien is hij de laagste in de groep, als de anderen weer voor hem dringen om bij me te komen deinst hij angstig achteruit en loopt een beetje sullig weg.
Daar komt Egbert weer aan, hij port zich tussen de anderen en heeft zijn oren in zijn nek, hij maakt bijtneigingen. Als hij bij mij staat is alles weer oke, de oortjes gaan weer naar voren en hij duwt zijn hoofd tegen me aan : “Aai me “
Ik vind het geknuf nou wel goed zo en besluit achter het hek te gaan staan.
De groep blijft nog even plakken maar als Egbert ineens in een galop wegstuift, gaan de anderen er gauw achteraan, nu ik er niet meer ben is hij meteen weer de leider, dus die moeten ze volgen.
Na wat gekke sprongen en wat getrap en geschreeuw in de rondte lijkt de rust terug te keren. De hele groep is lekker aan het grazen. 10 minuten later is het nog steeds zo en besluit ik dat ik genoeg heb gezien en dat het tijd is om naar huis te gaan.
Nog even controleer ik de waterbak, dit had ik beter meteen kunnen doen toen ik erbij instond, want daar komen de heren weer aan. Ik wil nu naar huis dus besluit ze verder te negeren en steevast naar de waterbak te lopen, anders ben ik over een half uur nog steeds aan het knuffelen. Fonger blijft achter me aan lopen, terwijl de anderen de boodschap hebben begrepen en afdruipen richting ‘het kijkhoekje’ van Egbert.
Fonger begint weer te flemen, ik geef hem een aai over zijn neus en klim over het hek.
Ik loop richting mijn brommer en zie vanuit mijn ooghoek dat Fonger bij het hek blijft staan. Ik geloof dat ik er een nieuwe paardenvriend bij heb.
