Gisteren was het mijn trainingsdag. Ik was zelf een beetje moe en Linda zei "zal ik hem anders losrijden?". Ik vond dat uiteraard prima.
Dat losrijden werd alleen wat meer. We zijn begonnen met de aanzet van passageren. Jeetje wat wordt dat paard dan nog mooier zeg! Voordat je de passage er goed in hebt ben je wel een héél eind verder, maar wat hij nu deed gaf al een kik! De reden dat wij nu een beetje beginnen met dat soort werk is om hem wat sterker te maken. Ik heb nl. een paard wat af en toe een beetje lui wil worden in de achterhand. Je moet constant met je gedachten bij zijn achterhand blijven. Door dat soort oefeningen krijg je ook een mooier voorbeengebruik. Op een gegeven moment ging ik er zelf op en moest ik het ook proberen. Wat een gevoel gaf dat zeg!
Ik moet zeggen, zulke lessen zijn echt heel gaaf!
Vaak als ik haar zie rijden met haar paarden en ze zie piafferen en passageren, dan denk ik vaak "ik hoop dat die van mij dat ook zo gaat doen". Misschien is er nog hoop!!???! Mijn dag kon gisteren in ieder geval al niet meer stuk.
ja leuk is dat. Ik rij nu een paard die heel snel leert, maar geduld is een vereiste zeker als ze hengstig is. De buurvrouw helpt me welleens met haar die rijdt zelf op grand prix niveau en als je dat ziet gaan denk je echt van zal mijn paard dat ook ooit kunnen. Ik denk het haast wel want ik rij haar nu 5 maand intensief en ze kan nu alle oefeningen uit de M1 al en ze is nog maar 4 en een jaar onder het zadel.
Vrijdag eerste springconcour met de Mermus SPANNEND.
Wowsers... Wat cool voor je Garfield! Hoop zelf ooit ook nog es zo ver te komen
Ik ben er ook nog lange niet, maar waar een wil is is een weg. Als je iets echt wil, dan kan je het ook bereiken. Dan moet je het onderste uit de kan halen. Het kost veel tijd en geld, maar als je iets echt wil dan heb je het er ook voor over.