Bokt.nl

**Geplaatst**: 28-10-03 14:12

Geplaatst: 28-10-03 14:12

Voor mij weegt het verdriet wat je hebt om een dier als je afscheid moet nemen niet op tegen de jaren van vreugde die ik daarvoor heb beleefd met dat dier. Tuurlijk gaat dat met ups en downs. Maar ik ben mezelf niet als ik geen dieren heb.
Een warme paardeneus in je nek als je je verdrietig voelt, een warm hondenlichaam wat bij je op de bank komt liggen. Het plezier wat ze hebben als ze samen met vriendjes in de wei aan het dollen zijn, als je aan het rijden bent en hij doet extra zijn best om de moeilijke oefening toch goed te doen. De hond die vrolijk loopt te springen en spelen als hij mee mag naar stal of tijdens het uitlaten.
Nee ik zou het niet kunnen missen. En dat verdriet is er als je afscheid moet nemen, maar daarna denk je met tranen in je ogen en een glimlach om je mond terug aan de tijd die je samen hebt gehad.

**Geplaatst**: 28-10-03 15:07

Geplaatst: 28-10-03 15:07

Ik heb altijd al veel huisdieren gehad....en het afscheid is idd verschrikkelijk maar zoals hierboven al aangegeven is,ook ik zou daarom geen dieren in mijn leven willen missen....hoeveel pijn het me ook doet (en soms blijft doen) als je een maatje moet missen......

**Geplaatst**: 28-10-03 15:07

Geplaatst: 28-10-03 15:07

Vriendin van me kocht haar eerste eigen paard, wat afgekeurd werd met een 2 3-en op de straalbenen.
Toen kocht ze een andere, 3 jarige merrie. Die kreeg koliek, en stond in 2 mannden tijd 5 keer in de kliniek (oa een zware operatie). Ze heeft het beestje uiteindelijk af moeten laten maken wegens tumoren en vergroeiingen in de darmen... (ze heeft haar 6 maanden gehad en er 10 keer op kunnen rijden...)
Nu heeft ze een leuke bruine merrie van de staleigenaar gekocht. Op wat lastige dingen tijdens het rijden na heeft dit paard nergens last van gelukkig!

**Geplaatst**: 28-10-03 15:15

Geplaatst: 28-10-03 15:15

Ik zit nu steeds foto´s te bekijken, Händell als jonge hengst in de wei, voor het eerst voor de wagen, voor het eerst onder het zadel, de castratie, veel SGW menwedstrijden, dressuurwedsrtijden en vooral heel veel "buiten" foto´s...........
Ik heb alles met hem gedaan en ben overal met hem naar toe geweest.
Ik heb ontzettend veel plezier met hem gehad en ondanks dat ik nu al bijna 24 uur aan het huilen ben had ik het niet willen missen.

**Geplaatst**: 28-10-03 16:02

Geplaatst: 28-10-03 16:02

Ondanks het feit dat Toons overlijden nog heel recent is (13 oktober) kijk ik toch al met een glimlach op zijn leven terug.

Achteraf blijkt hij al die jaren dat hij van mij was al arthrose gehad te hebben, toch zou ik hem zo weer opnieuw kopen, dat lijkt misschien heel gek, maar dat dier betekende gruwelijk veel voor mij en heeft heel veel voor mij en anderen gedaan.

Het scheelt natuurlijk dat ik nog een paard heb, waardoor ik niet in een gat val. Ik moet meteen verder en heb daar ook geen moeite mee ook al is die lege box nogal confronterend...

**Geplaatst**: 28-10-03 18:56

Geplaatst: 28-10-03 18:56

helemaal met mieke en Ilindra eens
alhoewel ik zelf de keuze nog niet durf te maken het is gewoon klote om DE beslising te nemen en helaas is er voor mij niet nog paard waar ik op kan terug vallen
Maar een ding met aarden stoppen hierdoor NOOIT

**Geplaatst**: 28-10-03 19:02

Geplaatst: 28-10-03 19:02

Ja..ik ben al 10 lievelingen kwijt geraakt! Scheve mond

bijna mijn 11de denk ik (zie link in onderschrift!)
Ik vind het best moeilijk Scheve mond

**Geplaatst**: 28-10-03 20:25

Geplaatst: 28-10-03 20:25

Ja, ja ik heb dat afgelopen jaar ook gedacht. Twee paarden kort na elkaar allebei slecht (hoe krijgen ze het voor elkaar?). Het heeft bergen energie gekost, stress en tranen. Eerst dacht ik mijn merrie te verliezen en uiteindelijk heb ik 8 oktober jl. mijn 8-jarige ruin in moeten laten slapen. Ik was het flink zat allemaal.

Maar toch, als ik eraan denk dat Bep er ook niet meer zou zijn geweest........dan had ik geen zorgen meer maar zou ook heel veel vreugde missen! En zoals mijn moeder altijd zegt: niks is ook maar niks.

**Geplaatst**: 28-10-03 21:27

Geplaatst: 28-10-03 21:27

Ik heb er ook al meerdere keren aan gedacht om het heel paarden gebeuren een schop te geven omdat ik er te veel verdriet van heb.
Maar het is iets wat ik niet kan missen, zo veel mooie momenten, iedere dag weer genieten. Nee, ik zou het echt niet willen missen al zou ik af en toe willen van wel.
Ik heb foto's waarbij ik echt kan huilen van verdriet, wat ik nu niet meer heb en toen wel had. Maar ook foto's waar ik ook om kan huilen omdat het zo verschrikkelijk mooi/leuk/geweldig was op het moment dat die foto's gemaakt zijn.

**Geplaatst door de TopicStarter** : 28-10-03 21:33

Geplaatst door de TopicStarter : 28-10-03 21:33

Ach, ik zit er gewoon even helemaal doorheen. Fitz moet weer naar de kliniek en ik word er zelf momenteel moedeloos van.
En als ik dan Lia's verhaal lees, dat eerst ook leek op een 'gewone' kreupelheid heb ik het echt helemaal gehad.

**Geplaatst**: 28-10-03 23:25

Geplaatst: 28-10-03 23:25

Hey! vergeet niet dat er ook heel veel verhalen op bokt staan die wel goed aflopen! Niet vergeten hoor, komop meis Ach gut

**Geplaatst**: 28-10-03 23:34

Geplaatst: 28-10-03 23:34

Het is vreselijk als je zoveel tegenslagen hebt, maar toch weegt het op tegen het (dagelijkse) plezier vind ik.

Nou ben ik wel bemazzeld denk ik: pony 13 jaar gehad, huidige oudste paard heb ik al 17 jaar en is nog steeds superfit (ondanks een gruwelijke peesblessure op haar 4e), mijn hengst is nu 5 en heeft nog nooit iets ernstigs gehad, nog geen galletje Lachen

(en dat toch voor koersende dravers).

Maar ik zou nooit zonder paarden kunnen, je weet dat je er ooit afscheid van moet nemen, daar ben ik eigenlijk best nuchter in - en dat er altijd weer nieuwe, fijne paarden komen.... Lachen

**Geplaatst**: 28-10-03 23:40

Geplaatst: 28-10-03 23:40

Nadat ik 2 paarden in een zeer korte tijd ben verloren heb ik ook even een time-out genomen, ik heb dat wel even volgehouden, precies een paar maanden en toen ging het kriebelen.. en ben ik op zoek gegaan, precies 1 jaar en 2 dagen na het overlijden van 1 van de 2 kwam Piropo aan...
Ik heb enorm veel verdriet gehad, enorm veel onkosten, maar ik heb zo veel genoten van die paarden, zoveel van ze geleerd dat dat aan het einde overheerst bij mij.
We gaan gewoon duimen dat alles met Fitz weer okej komt Knipoog

**Geplaatst**: 28-10-03 23:46

Geplaatst: 28-10-03 23:46

Ik weet dat de tijd voor die situatie met Kasmier ook ooit zal komen. Hopelijk mag dat nog jaren duren...

Ik heb vroeger een konijntje weg moeten brengen, maar dat viel nog niet zo zwaar, daar had ik niet echt een band mee. Afgelopen januari ben ik mijn hondje Tigra verloren Verdrietig

Ik had het gevoel dat ik het liefst mee was gegaan naar de andere zijde, ze was echt m'n kindje... nog geen 2 dagen later overleed plots een dierbare vriend en weer een halve week later m'n jonge konijntje... Nou dan ben je gesloopt... ik was helemaal op, kon niets meer horen of zien over verlies...

En nu tsja, ik heb weer een konijntje en ik heb m'n grote kind Kasmier Haha!

Maar ik weet niet hoe ik er aan toe zal zijn als ik hun verlies of nog een dichtbij staand persoon... ik denk dat het dal niet diep genoeg kan zijn dan...

**Geplaatst**: 29-10-03 00:03

Geplaatst: 29-10-03 00:03

Alleen de gedachte al dat ik op een dag afscheid zou moeten nemen van Ameretto, daar word ik al helemaal misselijk van. Heb in mijn leven tot nu toe afscheid moeten nemen van twee katten en een pony die ik jaren heb gehad, om van de verschillende konijnen en cavia's nog maar te zwijgen. Iedere keer weer dat verdriet, en toch weer iedere keer een nieuw dier in je leven toelaten.

Maar een leven zonder dieren is voor mij nou eenmaal geen leven. Daarom probeer ik maar van hun aanwezigheid te genieten zo lang dat kan. En komt de dag dat ik afscheid moet nemen, dan zal ik daar tegen die tijd maar mee moeten leren omgaan. Daar wil ik nu nog niet mee bezig zijn, dan maar mijn kop in het zand...

**Geplaatst**: 29-10-03 00:09

Geplaatst: 29-10-03 00:09

Het is inderdaad niet altijd leuk. Ironique is ook weer kreupel voor de zoveelste keer... Maar aan de andere kant heb ik ook ontzettend veel plezier van dat paard. Als zij ooit weg moet zal ik ook niet stoppen met de paarden, er zal zeker weer een paard komen.

**Geplaatst**: 29-10-03 19:43

Geplaatst: 29-10-03 19:43

hoeveel paarden ik al niet naar de slacht heb weten gaan, is niet meer te tellen. waarvan ik aan sommige ontzettend gehecht was. gelukkig nooit mijn eigen paard.

**Geplaatst**: 29-10-03 22:03

Geplaatst: 29-10-03 22:03

Ik heb 1 keer een pony echt zien sterven, dat vergeet je gewoon nooit meer. Ik kan het best voorstellen dat je dan even goed baalt en er geen zin meer in hebt.
Maar paarden geven ook zoveel terug wat ik niet zou willen missen.

**Geplaatst**: 30-10-03 09:08

Geplaatst: 30-10-03 09:08

Hoi,ik weet precies wat je voelt hoor!
Ook ik heb dat gevoel,wij zijn ook in korte tijd drie paarden verloren!
Paard 4 wat wij net gekocht hebben in mei staat ook in de kliniek!
Blijkt zwaar atrose te hebben en nog veel meer dingen,te veel om op te noemen!
Wil je er over praten,pb me maar,misschien kunnen we elkaar wat oppeppen!
Angst is het meer wat hier een grote rol speelt!
Nogmaals ik ken je gevoel!
Heel veel sterkte!Dikke knuffel van Lundi-xxxx-