Rieja schreef:Bij mij moeten ze gewoon doen wat ik zeg, anders raak ik zwaar geïrriteerd. Dus 'terug' is meteen achteruit stappen, ho is direct stilstaan en verder geen gezeur. Ook geen gevreet aan dingen als ik ze aan touw heb, dat hoort gewoon niet.
Ik ben hun leider, en dus moeten ze mij gehoorzamen, klaar. Ik kan ook best gemeen doen als dat niet gebeurd, daar kan ik gewoon niet tegen.
Hier kan ik me helemaal in vinden. Ik ben er altijd mee bezig, opletten of ze wel op mij let. Dat is soms wel vermoeiend, dan wordt ik moe van mezelf, omdat ik geen "rust" meer krijg (Amy ook niet trouwens). Een poosje geleden ben ik wat zachter gaan optreden, en binnen korte tijd is het een drammerig paard geworden, daar heb ik nou wel spijt van, maar ik heb er ook van geleerd. Misschien dat het met andere paarden kan (zachter optreden) maar niet met deze. In elk geval niet als je bent zoals ik, en geirriteerd raakt als ze niet oplet.
Overigens blijft het een vrolijke drammer hoor, hoe erg ik haar ook onder de duim houdt. Ze probeert het altijd eventjes, maar als ik dan een klein teken geef dat ze op moet houden, dan luistert ze vaak ook wel heel direct. Maar het feit dat ze het toch altijd nog een beetje blijft proberen vind ik heel erg leuk aan haar, ook al tolereer ik het niet, zolang ze maar niet door blijft gaan.
Heel af en toe krijgt ze met rijden "eigen inbreng", maar dat is dan bijvoorbeeld als ik klaar met rijden ben, dan gooi ik de teugels los, ga zitten als een zoutzak, en dan ziet ze maar wat ze doet, maar meestal belanden we dan naast het hek in de kletsen-met-de-toeschouwers-houding, en Amy-vraagt-aandacht-stand, dus dat schiet ook niet echt op...