Bokt.nl

**Geplaatst**: 26-09-03 11:42

Geplaatst: 26-09-03 11:42

Heb ooit een keer een paardje voor iemand gereden die ze net hadden..
Het was een tuiger.. Zij zou M2 hebben gelopen en ze vroegen of ik het een keer wou proberen want dan kon ik meteen met een onderling wedstrijdje meedoen want mijn paardjes waren allemaal kreupel... Nou ik erop niks aan de hand echt heerlijk gereden en ze kon inderdaad alles van het M2.. Na 3 kwartier rijden ben ik gaan uitstappen.. Dus teugels helemaal lang en stappen maar en na het 2de rondje begint ze te stijgeren Zo hoog en gewoon niet meer stoppen het was echt naar boven je naar beneden laten storten en opnieuw.. Na 3 keer dat gevoeld te hebben dacht ik of ik ga nu springen of ik val met paard en al.. Nou die keus was snel gemaakt dus ben gesprongen.. (op het hoogste punt das misschien niet zo slim) Ben er wel weer op gaan zitten want hij was van mensen die nawelijks konden rijden en 2 gehandicapten jongens... Maar daarna NOOIT meer... Toen ik was gesprongen was ook het eerste wat ik zei " hier ga ik NOOIT meer opzitten"

**Geplaatst**: 26-09-03 11:53

Geplaatst: 26-09-03 11:53

Ik was bang geworden van mijn vorige pony.
Ze was heel dominant.

Een keer toen ze gewoon losliep in de bak en ik er ook in liep.
Ik liep naar haar toe en ze komt op me afrennen , ik val ze rent gewoon over me heen en ik kreeg een hoef van der tegen me slaap. Vanaf toen ben ik gewoon echt bang van der geworden en toen heb ik haar op een gegeven moment ook verkocht. Er waren wel al meerdere dingen gebeurt.

**Geplaatst**: 26-09-03 12:19

Geplaatst: 26-09-03 12:19

Ik ben op zich niet zo snel bang als ik eenmaal op een paard zit, maar ernaast... Dan ben ik dus een watje. Inmiddels ben ik al wat minder snel onder de indruk, maar als ik naast een paard sta ben ik me er altijd erg van bewust hoe groot en sterk zo'n beest wel niet is.

De laatste keer dat ik echt in de rats zat was toen Eclair me in haar stal opsloot. Haar (vrij gevoelige) rug was vuil en daar moest toch echt even een borstel overheen voordat het zadel erop kon. Omdat de 'veilig vanachter de ketting' techniek op een gegeven moment niet meer werkte (ik kon er niet meer bij) ben ik de stal ingegaan. Fout fout fout, want toen kon ik er dus niet meer uit. Ze blokkeerde de ingang en haalde uit als ik dichterbij kwam. Nou, moet je dus net mij voor hebben, ik had het niet meer! Uiteindelijk heeft iemand haar voor me vastgehouden en ben ik snel de stal uitgeglipt. Volgende keer zet ik haar wel buiten de stal vast...

Wat me ook nog heel helder voor geest staat, ook weer een naast-het-paard-ervaring, is een buitenrit van zo'n twee jaar geleden. Op het strand (waar wij niet zo nodig naartoe hoefden, maar de gids met alle geweld wel), ging het behoorlijk fout. Uiteindelijk zijn we met de paarden aan de hand naar de opgang gelopen en mijn paard flipte gewoon helemaal. Hij denderde een paar keer zowat over me heen, ik was zo bang! Onderweg naar boven kwamen we ook nog eens tegenliggers tegen, waardoor ik vlak voor mijn paard (en vlak achter het behoorlijk onrustige paard van de gids!) moest lopen. Echt, ik ben geen huilebalk, maar toen had ik het liefste op de grond willen gaan zitten om een potje te janken. Brrr, geen plezierige herinnering.

**Geplaatst**: 26-09-03 13:46

Geplaatst: 26-09-03 13:46

Ik ging eerst Miepie borstelen en toen had ik haar vast gezet aan het hek.
Ze schrok toen opeens ergens van en toen ging ze hangen. En ik met me domme kop had geen veiligheidsknoop erin gedaan, en het hek liet aan 1 kant los dus die knalde de hele tijd tegen miepie op. Waardoor ze steeds gekker ging doen, het was echt doodeng.
En daarna had ik haar ffies in de bak losgelaten, zodat ze ff kon bij komen (en ik ook Haha!

) en toen had ik Vickey erbij gedaan. Toen had een vriendin van mij het draadje van de mesthoop losgedaan (geen idee waarom...) maar het gevolg was dus dat Miepie vollop de mesthoop oprende, en die is best wel hoog.
Ze zakte tot haar buik in de stront maar ze bleef wel door "springen" naar het einde tot ze niet meer verder kon. Ik was haar toen achterna gerend en toen zat ik dus naast haar in paniek te bedenken hoe ik haar in godnaam uit die mesthoop kon halen, ze kon echt geen kant meer op, ze zat helemaal vast in die mest.
Maar toen kreeg ze zelf het geniale idee om om te draaien en er weer vanaf te gaan, wat wel allemaal erg snel ging. Zo snel dat ik geen tijd had om aan de kant te gaan en ik dus in de mest belandde Haha!

**Geplaatst**: 26-09-03 17:22

Geplaatst: 26-09-03 17:22

Ik ben zowiezo al geen held, maar sinds ik vorig jaar onder Sheril heb gelegen na een val vanuit volle galop, verkramp ik helemaal als ik de controle kwijt ben. Helaas heeft ze daar vorige winter behoorlijk misbruik van gemaakt. Nu heb ik een goede instructrice, en gaat het een stuk beter, maar nog steeds moet ik bewust op mijn ontspanning letten.

**Geplaatst**: 26-09-03 20:25

Geplaatst: 26-09-03 20:25

De angst voor paarden zit in mijn achterhoofd sinds mijn dochter[toen 9 ofzo]voor een manegeles op een pony moest rijden die achteraf niet bleek te zijn beleerd, Verward

en er af werd gelanceerd,eerst met haar hoofd tussen de bakrand waarbij de teugels om haar nek gingen,waardoor ze dus ook weer mee verder werd getrokken in volle galop.Al die tijd met de teugels om haar nek! ja sindsdien ben ik iewat bang voor paarden!

**Geplaatst**: 26-09-03 20:43

Geplaatst: 26-09-03 20:43

binky schreef:
De angst voor paarden zit in mijn achterhoofd sinds mijn dochter[toen 9 ofzo]voor een manegeles op een pony moest rijden die achteraf niet bleek te zijn beleerd, en er af werd gelanceerd,eerst met haar hoofd tussen de bakrand waarbij de teugels om haar nek gingen,waardoor ze dus ook weer mee verder werd getrokken in volle galop.Al die tijd met de teugels om haar nek! ja sindsdien ben ik iewat bang voor paarden!

potverdorie!! dit slaat toch alles...... Nagelbijten / Gniffelen

**Geplaatst**: 26-09-03 20:55

Geplaatst: 26-09-03 20:55

Bang van Tancreda toen ze een halfjaar/ 1 jaar was. Nog helemaal nooit in handen geweest. Een ramp als we haar uit de bak moesten halen, niet kunnen houden. Bijten, slaan, poetsen was onmogelijk (boer heeft het toen eens gedaan, maar ze bleef maar bokken en trappen!!!!). Wij wilden het natuurlij kwel voorzichtig proberen, ik bij haar in stal, rukte ze zich los, draaide zich om en met haar kont me tegen de muur drukkend. Dat ze toen niet heeft geslagen! Adners... auw!! Moet je nagaan dat dit zelfde paardje een heel lief mak paardje is geworden, mijn beste vriedin Lachen

Genderose, ook zo'n eng paard! Heel hysterisch, trappen als je bij de achterbenen/buik kwam, altijd druk, over je heen rennen, met voorbenen slaan. Ook deze is harstikke lief en rustig geworden Lovers

Bang voor BlackJack, een manege pony. Sinds hij me er expres had afgegooid, en ik een keer met hem ben gevallen. Vreselijke ervaring!

Bang voor Union, omdat hij over je heen rent, naar je dreigt, steigerd, op je rug springt blabla (nu stukken minder)

Bang voor Enanda, durfde haar stal niet in! (aanvallen, maar zodra je haar had, was ze weer heel lief )

Tja, heel wat bange momenten gekend!

Laatst nog (nou ja, paar maandjes terug) een van de eerste keren er weer op na bevalling. Enkel halster, geen zadel, en voor stal op de straat. Merrie flipte, bokken, hoofd tussen benen. Helemaal flippen. Toen scheet ik ook alle kleuren van de regenboog!
En haar aanvallend gedrag toen ik net terug was van vakantie. Ze vloog me in de bak gewoon aan!!!! Gericht trappen, slaan bijten enzo!! Eng!!

**Geplaatst**: 26-09-03 23:20

Geplaatst: 26-09-03 23:20

Ik ging Sjimmie uit het weiland halen, en zodra ik in het weiland was kwam hij als een woeste stier op me af racen, draaide zich om en gaf me een enorme knal in mijn onderrug Verdrietig

Geloof me, dat deed echt enorm veel pijn... dus ik een koude lap op me rug, helemaal blauw en paars en geel... Volgende dag, vroeg de manege baas weer of ik Sjimmie uit het weiland wilde halen, dus ik, enigzins bang Scheve mond

loop het weiland weer in, dit keer met het touw in de aanslag, dus Sjimmie stormt weer op me af, ik direct met het touw om me heen zwiepen, en toen bleef hij rustig staan en kon ik hem zo pakken. 1 maal in de manege toen ik hem vastzette bij de poetsplek drukte hij me tegen de wand en begon me in elkaar te trappen!! Verdrietig

Ik heb hem toen echt een flinke schop tegen zijn kont gegeven, en toen hielt het op. De manege eigenaar heeft hem een week later nog weggedaan, omdat hij altijd al kinderen trapte, maar hoe hij bij mij had gedaan was natuurlijk niet verantwoord op een manege, dus hij moest weg. De dag voordat hij wegging heeft hij hetzelfde wat hij bij mij deed bij de poetsplaats ook nog een keer bij de manege-eigenaar gedaan

echt niet leuk!

**Geplaatst**: 26-09-03 23:24

Geplaatst: 26-09-03 23:24

Ik ben eigenlijk heel snel bang. Te snel eigenlijk. Waar t aan ligt weet ik niet. Zodra een paard bijvoorbeeld z'n oren in de nek legt, doe ik al een stap achteruit want stel je voor...
En met rijden, als hij ergens van schrikt schrik ik eigenlijk al eerder, meer omdat hij er dan misschien wel vandoor kan gaan en dan KAN ik eraf vallen...
Erg hoor zo bang zijn. Scheve mond

**Geplaatst door de TopicStarter** : 27-09-03 08:22

Geplaatst door de TopicStarter : 27-09-03 08:22

Ik heb ook, net als Jot, niet op het ernaast lopen.
Zit er ook altijd veel liever op;
Mijn zus was op vakantie, en dus moest ik Ilkkah doen (ilkkah was toen nog niet van mij) het was toen zo verschrikkelijk warm (30 graden savonds nog) dus van rijden kwam niets.
De eerste dag waren we met haar buiten het hek gaan grazen, ging goed (mijn moeder ging mee, want ik moest toch vervoer hebben daarheen)
De tweede keer, dacht ik van: "nou laat ik maar weer met haar gaan grazen"
Had ik dat nou maar niet gedaan.... In het begin ging het top, maar toen kwamen er 2 paarden langslopen (wel met ruiter op hun rug hoor Knipoog

) en daar ging ilkkah helemaal van door het lint.... (vraag mij niet waarom)
Maar ze ging rennen, en ik al meisje van 12 (toen nog) met alleen een halster en een longeerlijn kon dus, alleen maar met haar weer terug lopen en telkens haar kop omtrekken.
Zelf vond ik dit niet zo erg, want we waren vlak bij stal nog en vond dit wel een goede les voor de volgende keer, gewoon hoofdstel zonder sperriem omdoen, dan heb je net toch iets meer te vertellen, maar mijn moeder, die het toch al niet zo op paarden heeft zei: "Dit was de LAATSTE keer dat jij alleen met een paard naar buiten ben geweest!!!"
Die had direct voor de rest van de week genoeg zenuwen gehad Haha!

**Geplaatst**: 27-09-03 08:59

Geplaatst: 27-09-03 08:59

Toen ik net voor Luna zorgde ging ik altijd ffies zonder zadel en hoofdstel door het land crossen.Toen we daarna gingen stappen kwam zon veulentje op ons af.Ik Luna al weg te drijven,maar Luna met haar domme acties gaat aan dat veulentje snuffelen.....en toen werd het mamapaard een beetje boos.Dat beest komt vet hard aangeknard en geeft opeens een trap,tegen mij aan...1 hoef kwam op me enkelgewricht(was zwaar gekneusd en kon 5 weken emt krukke lopen) en de andere hoef kwam in me zij(was flink beurs).
Sins toen had ik het helemaal gehad,als er een paard naar me toen kwam was ik echt vet bang....Na een tijdje werd het gelukkig wel minder,maar ik let nu veel meer op met lieve veulentjes.. Tong uitsteken

**Geplaatst**: 27-09-03 16:20

Geplaatst: 27-09-03 16:20

In mijn manege jaren was ik wel vaker bang voor paarden. Maar nu niet meer omdat mijn pony heel lief en braaf is in omgang het maar ff niet te hebben over het rijden maar dat vind ik eigenlijk niet echt eng

**Geplaatst**: 27-09-03 17:13

Geplaatst: 27-09-03 17:13

Ik kan echt wel een aantal momenten opnoemen waarop ik echt bang was hoor, maar ok ik ben ook niet zo'n held....

Ik heb 1 keer meegemaakt dat een paard voor de kar onwijs aan de kletter ging, echt niet te stoppen. En dat wil ik nooit meer meemaken... Dat vond ik toch een stuk enger dan een paard wat er vandoor gaat onder het zadel. Ik had zelf de leidsels niet in handen, maar ik zat wel op de bok, het enige wat ik kon doen was me goed vasthouden. Het was ook nog eens op een niet al te brede weg met aan 2 kanten een sloot en een smalle schuin aflopende berm. De kar kwam op een gegeven moment dus met 2 wielen in de berm terecht waardoor we met alle macht moesten proberen de kar niet om te laten slaan. De kar is uiteindelijk dus wél omgeslagen, gelukkig zaten we toen niet meer in volle galop. Was wel een ravage, maar gelukkig geen gewonden en het paard kwam er ook redelijk vanaf. Toen ben ik echt een tijdje benauwd geweest om weer op de kar te stappen.

Ook ben ik een keer met een paard onderuit gegaan op het asfalt, toen het paard in volle galop terug naar huis rende en de bocht niet haalde en uitgleed.... Een paard in galop op het asfalt is nu dus ook echt 1 van mijn grootste angsten.

En een paard wat je aanvalt is inderdaad écht angstaanjagend, pas nog zou ik even een merrie longeren. Geen longeerzweep, want er werd me door de eigenaren verteld dat ze daar bang voor was en dan ging rennen. Ze liep braaf van me weg, draait ineens om en komt dus echt met open mond op me af, en snel, niet te geloven. Gelukkig kon ik net aan de kant springen en heb haar een vuistslag voor haar kop verkocht. Toen heb ik snel een logeerzweep gevraagd, want ze bleef proberen op me af te komen. Djiez, ik vond het echt gewoon eng om daar in het midden te staan toen...

**Geplaatst**: 27-09-03 18:12

Geplaatst: 27-09-03 18:12

Ik ben nooit echt bang geweest voor een specifiek paard, maar ik heb wel gehad dat toen ik na 2 jaar rijden niet meer achter paarden langs durfde te lopen, springen vond ik eng, dat soort dingen... Heb mezelf toen een schop onder de kont verkocht en alles gedaan wat ik eng vond maar eigenlijk wel wist dat dat onzin was Haha!

Dus dat isnu ook over

**Geplaatst**: 27-09-03 18:14

Geplaatst: 27-09-03 18:14

Owja, er is wel 1 paard die ik niet durf te rijden, Harino opmijn manege, in de winter dan bokt hij altijd iedereen eraf met het aanspringen in gallop, of hij duikt op het paard voor zich.. heb hem 2x gereden, 1x er nogal gemeen afgevallen, 1x heb ik besloten er halverwege af te gaan en niet meer op hem te rijden... En dat doe ik niet zo gauw, heb dat nog nooit gedaan, zelfs niet nadat ik van een welch pony 19x op 1 dag afgevallen was... Haha!

vond dat paard gewoon te link aan de hand van de verhalen en wat ik gezien had... Maar op stal... EEN LIEVERDJE!

**Geplaatst**: 27-09-03 18:25

Geplaatst: 27-09-03 18:25

gijsenkim schreef:
Tja, mensen zeggen wel eens "hij viel me aan!!!!" tot dat ze zo iets mee maken dan krijgen ze ineens een heel ander idee bij paarden en zeker bij hengsten. Dat is zo eng. Paarden die aanvallen zijn anders, anders dan het paard dat eens een keer op je afkomt, paarden die aanvallen zijn heel heel heel erg angstaanjagend, zelfs voor de meest doorgewinterde paardenman of vrouw. Ik heb het ooit een keer gezien en ik hoop het nooit meer mee te hoeven maken.......

Suzan mag blij zijn dat ze het nog na heeft kunnen vertellen....

Inderdaad, die hengsten zijn op zo'n moment absoluut niet voor rede vatbaar. Ze slaan op zo'n moment blind opelkaar in. Op zo'n moment besef je pas echt met hoeveel kracht en massa je te maken hebt en dat je als mens dan heel weinig te vertellen hebt en dat is behoorlijk angstaanjagend.

**Geplaatst**: 28-09-03 12:53

Geplaatst: 28-09-03 12:53

ik was en tijdje bang geweest voor mn 1e pony, hij was best dominantt, bleek uiteindelijk 3 te zijn en ik was 9, na paar maanden werd ik er dus echt elke dag afgebokt ( hij bleef net zolang doorbokken tot je ernaast lag) en dat werd een tijdje 3x per les... en toen ik een hoofdstel bij hem in wou doen en hij had eten dus wou hij geen hoofdstel in en plette me toen half tussen hem en de muur dat vond ik toen echt heel erg eng en met rijden dat ik er zovaak naast lag, ik heb toen echt een tijd naar voren gezeten omdat ik bang was er weer af te donderen en met longeren dat ie me omver probeerde te lopen en steigeren,
maar uiteindelijk is ie heel lief geworden en loopt nu beginnerslesjes!!

**Geplaatst**: 28-09-03 14:30

Geplaatst: 28-09-03 14:30

3 jaar geleden, reden ik en mijn nichtje 10 paarden op een dag van een vrouw..Dat deden we 3 weken lang,in de zomervakantie..Nu is mijn nichtje niet echt een 'paardenmeid'zeg maar.. Van haar hoeft het niet zo..

Zij reed op zo'n paard die al snel door had of je het meende of niet..En ging er dus vandoor zodra je even niet oplette .. De dag ervoor was er oefenspringen geweest in die manege en er stond nog een parcour van zo'n 150 hoog...
Ja hoor,dat beest waar mijn nichtje op zat spoot er vandoor,bokt, mijn nichtje hangt aan de zijkant van dat beest en woppa,over een hindernis van 150 heen...Ik kan je vertellen dat ik toen doodsangsten heb uitgestaan..Ik snel naar haar heen gegaloppeerd,gelukkig had ze niets...Daarna dat paard gevangen, een rotschop verkocht..En ik erop.. Na 10 minuten etteren was ie zo mak als een lammetje..

Bij mij is het eigenlijk hetzelfde als bij gijsenkim..Ben niet zo snel echt bang voor mijzelf,maar wel voor wat het paard zou kunnen overkomen.

**Geplaatst**: 28-09-03 14:40

Geplaatst: 28-09-03 14:40

De enige keer dat ik me weet te herinneren is nog bij mn vorige paardje, Cherra. In de zomer stonden ze dag en nacht in het land met zn allen, Cherra, kleine Cherra, Wytskje en Ulrique, en Wytskje, een Fries van 4 jaar, was daar de baas. Op stal was ze heel lief, kon je lezen en schrijven met dr, maar in de wei.... Je mocht van dr het land niet op komen, en als je uit jezelf niet wegging, schopte ze je er wel uit. En dan meende ze het dus echt, niet alleen dreigen met dr kont naar je toe ofzo, maar echt slaan, en als ik dan met een halstertouw zwaaide, begon ze naar me te steigeren. En dan die hoeven vlak bij mn hoofd, op zulke momenten kneep ik hem echt, dan was ik dus echt doods en doodsbang.

Verder ben ik over het algemeen niet zo bang, zolang ik er maar op zit, dan heb ik het idee dat ik meer controle heb. Als ik er naast loop en hij gaat gek doen, vind ik het wel wat enger, vooral als je bekijkt wat er dan eventueel zou kunnen gebeuren....

**Geplaatst**: 28-09-03 14:58

Geplaatst: 28-09-03 14:58

samantha23 schreef:
Ik ben eigenlijk heel snel bang. Te snel eigenlijk. Waar t aan ligt weet ik niet. Zodra een paard bijvoorbeeld z'n oren in de nek legt, doe ik al een stap achteruit want stel je voor...
En met rijden, als hij ergens van schrikt schrik ik eigenlijk al eerder, meer omdat hij er dan misschien wel vandoor kan gaan en dan KAN ik eraf vallen...
Erg hoor zo bang zijn.

Dit herken ik helemaal. En waarom??? ik heb niet echt veel val-ervaringen. Van mijn vorige paard ben ik in 10 jaar maar 3 of 4 keer afgevallen, maar hij schrok wel heel vaak, altijd gespannen lopen. Ik denk dat ik dat als ruiter van hem heb overgenomen. Ik ben dus ook erg 'kijkerig' geworden en zie achter elke grasspriet spoken. Als hij zijn oortjes naar voren deed verkrampte ik al, wat zou hij nu weer zien, wat gaat-ie doen? ga ik vallen? Best jammer, het vergalde echt mijn plezier in het rijden. Het is ook een van de belangrijkste redenen geweest dat ik hem heb verkocht.
Ik heb nu sinds een tijd een fijn verzorgpaard die echt nergens bang van is en heel braaf overal langs durft, dat geeft me weer wat vertrouwen terug.

**Geplaatst**: 28-09-03 15:00

Geplaatst: 28-09-03 15:00

Ik heb ook wel eens de schrik gehad met mijn pony. Ze viel je weleens aan in de wei, maar dan ook echt trappen en bijten. In de stal heeft ze ook wel eens mij tegen de muur gedrukt en maar door trappen...Maar nu is ze zo mak als een lammetje. Kunt nu zonder zadel in de wei rijden, en in de stal kun je nu alles doen met haar!!

**Geplaatst**: 28-09-03 15:21

Geplaatst: 28-09-03 15:21

Voo0r geen miljoen ga ik nog wandelen met onze Magic.
Drie jaar geleden had ze een blessure en mochten we alleen wat met haar wandelen.
Op een dag waren er wat mensen aan het rijden en hun hond moest buiten de bak wachten.
Op het moment dat ik met Magic langs liep sprong die hond tegen het schot aan langs de kant van de bak.
Magic schrikt,springt naar voren en ramt naar achteren ,helaas daar stond ik.
Mijn schouder heeft maanden uit het lood naar voren gestaan(er was niets gebroken,alleen spieren ,pezen en gewrichtskapsel was stuk).
Als ik nu met haar loop hoor en zie ik alles waar zij weleens van kan schrikken en dat doet ze dan ook vol overtuiging Clown

leuk spelletje hoor

Zelf als Antoinette een stukje met haar gaat lopen ben ik plaatsvervangend bang Verdrietig

IK heb nog geprobeerd die mensen aangeklaagd te krijgen,helaas niet gelukt. Boos!

**Geplaatst door de TopicStarter** : 28-09-03 15:25

Geplaatst door de TopicStarter : 28-09-03 15:25

Dat zou ik ook niet meer doen, is ongeveer hetzelfde als ik heb met Praal Prinses...

**Geplaatst**: 28-09-03 18:43

Geplaatst: 28-09-03 18:43

Mijn pony die ik had toen ik een jaar of 11 was heeft mij een keer in mijn keel getrapt. het viel allemaal wel mee maar de schrik zat er goed in en af en toe nog steeds. Paarden die heel erg dreigen op stal enzo daar kom ik niet bij inde buurt. Bij ons op de manege staat dus zo'n paard. Dat beest is iets van 1.70 m en valt je gewoon aan als de boxdeur opendoet. Nou ik kijk wel uit!!
Voor de rest ben ik eigenlijk helemaal niet bang voor wat paarden doen.