Bokt.nl

**Geplaatst**: 29-09-03 11:48

Geplaatst: 29-09-03 11:48

In al die jaren dat ik met paarden omga ben ik eigenlijk maar 3 keer echt bang geweest. De eerste keer met Roland een 3/4 arabier die ik toen al heel wat jaren had, bij zijn vorige eigenaar had hij vaak cross country en ponyrennen gedaan wat kennelijk is blijven hangen. Mijn vriendin en ik zijn toen een keer gaan buitenrijden rustig in stap. het ruiterpad kruiste daar in het bos een privetrainingsbaan van renpaarden.

We kruisen de baan, Roland ziet het kijkt om zich heen, schiet linksaf n rengalop en weg was ie.Het enige wat ik gedaan heb is een grote pluk manen pakken en het zadel en gehoopt dat hij niet over plassen heen zou springen. Ik geloof dat ik 4 keer die baan ben rondgerend en iedere keer zwaaide mijn vriendig heel blij als ik langkwam, zij dacht dat het mijn bedoeling was Verward

.

Gelukkig stopte hij na 4 rondjes maar leuk was het niet.

Vlak erna hebben we concours gehad, (met zijn allen op de pony's heen en terug met de groep was toen heel gerbuikelijk). Roland was nogal dominant en lang hengst geweest die wilde dus altijd voorop lopen. Vindt een van de begeleiders het nodig om hem bij zijn hoofdstel Boos!

vast te pakken tot de groep van 40 ponys een stuk verder weg was en liet me toen los, zonder dat ik er wat aan kon doen. Roland steigert en klapt samen met mij achterover in een sloot. Gelukkig was die zo diep dat ik hem niet op me kreeg maar over me heen. Resultaat een pony met een beschadigde rug envoor mij een hersenschudding. Dat noemde zich dan volwassen en kundig.

De derde keer is 3 jaar geleden. We menden zelf al en tijdje met Karuna maar we wilden toch ons mendiploma halen. Eerst theorie.
En toen eindelijk op de bok. Ik mocht samen met nog 2 anderen eerst in de bak, ieder een eigen aanspanning. Ik zit net op de bok, we stappen 2 rondjes, en de tinker die ik had had al een heel zware kar omdat hij nogal voorwaarts was Verward

.

Neemt hij het bit tussen de kiezen en begint in rengalop de bak door te rennen, zonder sturing. De instructeur riep nog trap op de rem, daar trok hij dus zo doorheen. Op 2 wielen door de bochten. Ik heb zitten huilen Huilen

en gillen op de kar. Uiteindelijk is de instructeur bij de leidsels kunnen komen en is er met zijn volle gewicht met nog iemand aan gaan hangen en toen eindelijk kwam hij tot stilstand.

Ik heb die les niet meer gemend, de instructeur heeft eerst nog een stuk gemend met hem en daarna alleen nog een heel ervaren man erop gelaten.

Hierdoor ben ik bijna gestopt met mennen, ik durfde gewoon niet meer. Ik heb wel mijn diploma gehaald met de rustigste en gemakkelijkste tinker die hij had.

En nu nog merk ik dat ik met Connor, die heel gemakkelijk is, nog steeds die rit in de bak niet vergeten ben waardoor ik mijn paardje minder vertrouw dan wat hij verdient. Scheve mond

**Geplaatst**: 29-09-03 16:53

Geplaatst: 29-09-03 16:53

Ik was bang van Apollon, ongveer een jaartje geleden (vorige winter en de winter daarvoor en daarvoor..).
Ze was echt helemaal doorgedraait....luisterde naar niemand meer, was gewoon niet leuk meer om mee om te gaan, tijdens het rijden bokte ze alsmaar en ging er voor elke hulp vandoor.
In de stal kon je niet komen als zij er ook stond want dan werd je er gewoon weer uigetrapt...heeft ze bij mij 1x gedaan, sindsdien is haar stal verboden terrein voor iedereen en kom ik er alleen maar in als zij eruit is.
(is de laatste 6 maanden gelukkig veel minder geworden!)
ze beet me als ik haar poetste opadelde of een deken oplegde, en aan hoevenkrabben kon je al helemaal niet denken!!!
(tijdens het poesten heb ik verschillende keren gehad dat de bostel waar ik haar achterbeen of haar kont (aan de zijkant van haar staart) mee poetste gewoon ff naar de andere kant van de stal getrapt werd.)
en dit gebeurt elke winter van de 1 op de andere dag, ik ben me er dus weer op aan het voorbereiden.....
En in de zomer houd ze er van de 1 op de andere dag weer mee op...
ik weet dus echt niet wat at beest bezielt.
We hebben al verschillende keren op het punt gestaan om haar te verkopen, en als we dan bijna beslist hebben houd ze er weer een weekje mee op....
ik snap het dus echt niet.
op zulke momenten als ik hier beschreven heb ben ik dus bang voor mijn paard..

**Geplaatst**: 29-09-03 22:29

Geplaatst: 29-09-03 22:29

Dat is wel apart xxappiexx, Trix heeft zoiets ook in de winter. Gelukkig niet zo erg als jouw apollon, gelukkig niet. Ik vond dat van Trix al niet om uit te houden, kan me voorstellen dat jij je in de periodes dat hij zo raar doet behoorlijk k*t voelt...
Van de ene op de andere dag kan ik vaak (meestal in de winter) een hele tijd niets meer beginnen met Trix als ik naar buiten ga. Als een gek wegrennen voor vrachtauto's, iets te groot uitgevallen auto's, zomaar als een gek beginnen te zweefbokken.... En ik moet elke week over de weg om naar les te gaan dus vorige winter was dat echt een hel Boos!

.... Voor buitenritten moest er altijd iemand mee anders was ik bang dat ik er af zou pleuren en het dier onder een auto zou rennen of wat dan ook. En toen ze 3 keer omhoog was gekomen toen ze een bord zag waar ze normaal altijd zonder problemen langsliep had ik het echt gehad. Je stapte het weiland in, en werd er weer uitgetrapt, thuis in de bak niet vooruit te branden, op de weg levensgevaarlijk en in de les alleen maar crossen.
En zo.... van de een op de andere dag was het weer verdwenen. Verward

Heel apart. Scheve mond

Ik had nergens last meer van, zo mak als een lammetje was dat beest opeens. Verward

Verder zou ik een keer een pony inrijden die er absoluut niet van hield als je ook maar een klein beetje je been eraan legde. Alles moest je loslaten, geen knie eraan, niks mocht klapperen. Bijna onmogelijk dus. En omdat het een klein welshje was met van die dribbelpasjes kon ik dat ritme helemaal niet bijhouden. Probeer zelf maar eens alles eraf te houden, allen je voeten in de beugels, en dan licht te gaan rijden. Bijna onmogelijk, echt. Mij lukte het dus ook niet en ik ben er per keer dat ik erop zat wel 10 keer afgeschoten. Echt geschoten! want dat kleine ding kon me een potje boken! Allemachtig, ik zeg nooit meer dat ik bokken uit kan zitten. Die bokjes van Trix zij koeiestrompeltjes, als het om echte bokken gaat kan IK ze niet uitzitten. Scheve mond

Ben er dan uiteindelijk ook mee gekapt, ik had het dier best ver hoor, een half uurtje en hij was alleen een paar keertjes weggeschoten en zelfs een galopje lukte al aardig.
Al die keren daarna was het alleen weer bok, bok, bok, plof!
Ik vind het nog steeds stom van me dat ik ermee gestopt ben. Van je knol afvallen hoort er gewoon bij, ook als het 20 keer gebeurt.
Het beestje loopt nu trouwens heel braaf. OK dan!

Zelfs onder kleinere kinderen, heb ik gehoord.
Als ik het nog eens zou moeten proberen ga ik door tot ik er dood bij neerval. Haha!

**Geplaatst**: 29-09-03 23:01

Geplaatst: 29-09-03 23:01

Toen Koos er vandoor ging voor de kar... Dat was echt een vreselijk drama! Hij rende de weg op met de kar en viel, rende vervolgens weer verder in een paniekvaart...
Gelukkig kwam er een vrouw langs in haar auto en schreeuwde vanuit het raampje: "Stap maar in!".... en geloof me: Ik stap nooit bij vreemden in de auto, maar op dat moment was ik zo ontzettend bang dat Koos onder een auto zou komen Scheve mond

Na deze ervaring heb ik hem nog 2 keer voor de kar gespannen, maar die 2 keer is hij er ook vandoor gegaan, dus ik durf net als Dennis niet meer te mennen met Koos... Misschien over een paar jaar, maar dan bouw ik het weer heel langzaam op.

**Geplaatst**: 30-09-03 00:11

Geplaatst: 30-09-03 00:11

zelf ben ik nog nooit bang geweest van een paard

Wel onder de indruk, maar nooit bang Haha!

**Geplaatst**: 30-09-03 10:56

Geplaatst: 30-09-03 10:56

Lepeltje schreef:
Dat is wel apart xxappiexx, Trix heeft zoiets ook in de winter. Gelukkig niet zo erg als jouw apollon, gelukkig niet. Ik vond dat van Trix al niet om uit te houden, kan me voorstellen dat jij je in de periodes dat hij zo raar doet behoorlijk k*t voelt...
Van de ene op de andere dag kan ik vaak (meestal in de winter) een hele tijd niets meer beginnen met Trix als ik naar buiten ga. Als een gek wegrennen voor vrachtauto's, iets te groot uitgevallen auto's, zomaar als een gek beginnen te zweefbokken.... En ik moet elke week over de weg om naar les te gaan dus vorige winter was dat echt een hel .... Voor buitenritten moest er altijd iemand mee anders was ik bang dat ik er af zou pleuren en het dier onder een auto zou rennen of wat dan ook. En toen ze 3 keer omhoog was gekomen toen ze een bord zag waar ze normaal altijd zonder problemen langsliep had ik het echt gehad. Je stapte het weiland in, en werd er weer uitgetrapt, thuis in de bak niet vooruit te branden, op de weg levensgevaarlijk en in de les alleen maar crossen.
En zo.... van de een op de andere dag was het weer verdwenen. Heel apart. Ik had nergens last meer van, zo mak als een lammetje was dat beest opeens.

appie en lepeltje, hebben jullie er al aan gedacht dat dit zomer/winterpatroon ècht wel verband met de voeding zou kunnen hebben? en dan met name het krachtvoer dat dan misschien niet voor hun geschikt is?

**Geplaatst**: 30-09-03 15:08

Geplaatst: 30-09-03 15:08

Ja dat ken ik ook, mijn tinker heeft afgelopen winter op een manege gestaan waar ze dus niet buiten kwamen en tot overmaat van ramp gaven ze hem ipv 0,5 kg per dag 1,5 kg per dag, dan krijg je dus echt tijdbommen. Veel paarden kunnen hun energie alleen goed kwijt als ze lekker in een wei of paddock staan voor een langere tijd.

**Geplaatst**: 30-09-03 19:28

Geplaatst: 30-09-03 19:28

Ik was een keer echt bang toen mn oude shet tijdens het wanderen begon te stijgeren en knoerthard in mn arm beet..... Het was niet zo'n schatje, dat geef ik toe.

**Geplaatst**: 28-07-04 21:27

Geplaatst: 28-07-04 21:27

Ik weet het,superoud topic,maar moet gwn ff reageren Knipoog

Toen Kyoto (mijn vroegere paard) (nog hengst,pas 4 jaar) pas onder het zadel was,leek ie altijd rustig te zijn.Tot hij een merrie dekte toen ik er nog op zat Schijnheilig

We gingen af en toe een keerje naar de club.En hij was vrij braaf moet ik zeggen

We gingen dus naar dressuurles,en dit was zijn eerste keer buitenrijden...En dus lekker rustig rijden...En Rianta,een merrie van de club,reed dus ook mee in de les.Rianta was hengstig maar normaal moest dat geen probleem zijn.Kyoto helemaal hitsig,zwetend onder me dribbelen,piepen Verward

En zen *piep* werd dus echt helemaal dik en stijf,zo LAAAAANg had ik em nog nooit gesien Bloos

Kyoto sprong dus achterop die merrie Bloos!

Het meisje onder de benen van Kyoto,van de merrie afgekropen,ik me laten afglijden van Kyo,maar hij bleef gwn bezig Verward

En hij was die merrie gewoon keihard aan het neuken man Clown

Dat was dus echt ff eng,nu wel grappig maar toen wel eng (ps merrie was niet drachtig :p:p)

**Geplaatst**: 28-07-04 21:30

Geplaatst: 28-07-04 21:30

Als Herman soms geen zin heeft om de wei uit te komen en te werken... Dat hij dan hard dravend met z'n oren plat in z'n nek op me af komt in de wei... Scheve mond

En als ik dan geen stap achteruit doe heb ik 2 achterijzers in me hoofd gegrift... Scheve mond

**Geplaatst**: 28-07-04 21:46

Geplaatst: 28-07-04 21:46

Ik ben 1x onder het stroomdraadje doorgevlucht, had Hof een stukje brood oid gegeven, en opeens had ik een hele kudde haffies achter me aan Schijnheilig

En verder vind ik veulens niet zo leuk, hun kontjes dan.... Die vertrouw ik nooit!

**Geplaatst**: 28-07-04 21:55

Geplaatst: 28-07-04 21:55

1e keer dat Kane geent moest worden schrok ik heel erg van hem. Hij veranderde van een lieve knuffelige tinker in een duivel die het op de DA had voorzien. Hij ging compleet door het lint en viel echt gericht die man aan,. Ik had mijn DA nog nooit zo hard zien rennen met een idioote tinker achter hem aan. Gelukkig kon hij weg duiken in een smal steegje op het erf anders had ie hem echt gegrepen. Gelukkig kon ik hem zo pakken en was hij zo mak als een lammetje bij me totdat hij die DA weer zag. Ik snapte er helemaal niets van. Uiteindelijk heeft het bijna 3 uur geduurd totdat menneer eindelijk geent was . Het gaat nu gelukkig steeds beter. Hij doet er nu nog maar ongeveer een uur over

**Geplaatst**: 28-07-04 21:57

Geplaatst: 28-07-04 21:57

HAhahahahaahahah sorry mag er eik niet om lachen maar ik zie dat helemaal voor me ROFLOL!!!!!!
Jammer dat je het niet zelf kan doen.... misschien dat ie dan niet zo in paniek is...

**Geplaatst**: 28-07-04 22:01

Geplaatst: 28-07-04 22:01

ik heb een keer gehad dat hij geen zin had om te werken, ik wilde water uit t land halen, en ik had hem opgesloten in de bak, komt hij inene keihard galopperend op me af met zijn oren in zijn nek, heb die emmer weer over het draad vh land gezet en ben er via t andere hek uitgegaan, pfoe was echt bang! Hij heeft toen echt een tijdje gehad dat hij heeel vervelend was, toen heb ik hem een keer aangepakt en nu doet hij t eigenlijk niet meer....

Hij heeft echt het karakter van een shetlander, als hij er maar onderuit kan komen dan doet hij het. Maar als je hem dan aan het werk zet, blijft hij ook werken..

**Geplaatst**: 28-07-04 22:16

Geplaatst: 28-07-04 22:16

Ik werd op een gegeven moment echt bang voor dolly, me vorige pony.
Ze is bij ons thuis geboren, heb haar ingereden, we waren echt een team samen. Tot ze op 6 jarige leeftijd hengste kuren kreeg.. En ja dolly was zelf een merrie.
Terwijl ik aan het rijden was sprong ze gewoon als een echte hengst op de pony van me zusje terwijl die zelf ook aan het rijden was. levensgevaarlijk dus. Ook stijgerde ze vaak. Tja echt bang was ik niet, maar leuk vond ik het ook niet.
Ze kreeg hormonen, en het ging weer beter.
Tot een jaar later, het werd steeds erger, ze begon ook op mij te springen terwijl ik naast haar liep. Een keer op me rug, jas stuk, shirt stuk, maar me rug leefde nog. Een keer stijgerde ze recht voor me, en ze lande op me hand.
En de laatste keer, stijgerde ze en raakte ze me oor. die dik en paars. Stel je voor dat ik geen cap op had, of ze was volop me hoofd terecht gekomen.. had het slecht kunnen aflopen.
De dierenarts kon niets meer doen, ze werd een gevaar voor zichzelf en voor anderen.. en toen heb ik dus besloten om haar te laten afmaken..
Ik werd echt bang voor haar, mijn eigen lieve pony, waar ik echt een team mee vormde, me maatje... Het kon me nooit gek genoeg, maar door dat ze zelf dacht dat ze een hengst was, was ze zichzelf niet, en zag ze mij als speeltje waar ze wel op kon staan..
Al met al een hele moeilijke beslissing is het geweest. Maar toen was ik dus echt bang voor een paard...

**Geplaatst**: 28-07-04 22:39

Geplaatst: 28-07-04 22:39

Ik ben een keer goed bang geweest. Niet voor het paard zelf, maar om de situatie.
Ik werkte op een manege, en reed daar een paardje genaamd Winde. Een Oldenburger merrie van Vivaldi. Voorheen was het een eigen paardje geweest en nu was het een 'niet geschikt' manegepaardje geworden. Alleen ik reed haar, kon haar als eigen paard beschouwen. Voor degene die het niet weten, Vivaldi stamt rechtstreeks af van Engelse volbloeden. Vader is Vollkorn (v. Neckar, zit o.a. ook Furioso in Haha!

)
Voorheen is zij altijd met hackemore gereden, en altijd jakkeren in de bossen. Ze had er buiten ook een getrainde (te langzaam voor de baan) engelse volbloed uitgereden, ze was dus echt snel...
Buiten was zij bijna niet te houden, reed ook met slof om buiten. Ik begeleide daar o.a. buitenritten, maar nooit op Winde. Dat kon gewoon niet met een groep kinderen erbij. Een keer was er geen paard of pony meer over om de buitenrit mee te begeleiden. Ik moest dus mee op Winde, wat ik dus eigenlijk niet wilde. Maar goed, ik was niet de baas en ik moest toch op Winde.
Ik had een groep bij van gevorderden kinderen tot een jaar of 12. Wat is op een manege nu gevorderd Verward

Een meisje reed redelijk netjes en rustig. Ik had haar dus achter mij gezet voor 'het geval dat'. Ze had ook een rustige pony onder haar kont die ikzelf wel vaker mee nam op buitenritten. (kon je rijden met halster buiten)
Winde werd heet voorop, heel heet. Ik probeerde dus of ze rustiger werd achter dat meisje. Dat ging even goed, tot er ergens een flinke krak/knal of wat dan ook te horen was. Winde schiet vooruit, zo dat meisje voorbij. Het enige wat ik dus kon roepen was dat ze moesten stoppen. Dat lukte dus ook. Maar Winde was niet te houden, ging voluit en was niet te stoppen. We renden over een smal paadje, ik kon haar dus niet omtrekken. Ik heb echt alles geprobeerd om haar tot stoppen te krijgen, maar ze ging steeds sneller, alles zoefde om me heen. Schoten fietspaden over die het ruiterpad kruisten etc... Wat had ik een schrik, een eind verderop zou een redelijk druk weggetje komen met fietsers en wandelaars. Ik kon niets meer, uit onmacht ben ik gaan trekken aan de teugels, ook dat ging niet, want ik had de slof om. De kans dat we een salto zouden maken was dus groot. Uiteindelijk gaf ik het op en wist ik me geen raad meer. Winde raaste nog steeds door. Toen zag ik ineens haar ogen, wit van angst. Waardoor weet ik dus nog steeds niet, maar toen ik dat zag wist ik wel wat te doen. Ik ben haar gaan kalmeren, kriebelen en rustig praten. Uiteindelijk bewogen haar oren, en merkte ze weer dat ik er ook nog was. Ze ging rustiger rennen en uiteindelijk kon ik haar terug nemen. Ik ben over het brede pad terug gedraaft naar de groep die ik achtergelaten had. Winde was zeiknat, zat helemaal onder het schuim, (heeft ook cornage) maar ik moest naar de groep toe. De groep was niet meer waar ik ze achtergelaten had, ik sloeg doodsangsten uit. Onderweg terug naar de manege kwam ik een man tegen en ik vroeg hem of hij een groep ruitertjes had gezien. Ja dus, een stukje terug stonden ze te wachten op me. In de schaduw, ze waren blij dat we heelhuids terug waren. We hebben de rest van de rit rustig gestapt, en alleen maar op brede paden.
Op de manege vroeg mijn baas waarom Winde zo onder het schuim stond. Ik antwoorde alleen met: Ik had je gewaarschuwd, Winde kan niet mee op buitenrit en ben toen Winde gaan afspuiten.
Ik heb nog nooit zo'n angsten uitgeslagen als toen. Voor de fietspaden en voetpaden die we toen in volle galop over zijn gegaan, voor de groep kinderen die ik bij me had. Wat was ik blij dat ik dat meisje voorop had laten lopen met die pony. Ze heeft de groep goed kunnen tegenhouden, en er netjes voor gezorgt.
Winde is nooit meer met me meegegaan op een begeleidende buitenrit, totdat ik vond dat ze er klaar voor was.

**Geplaatst**: 29-07-04 00:39

Geplaatst: 29-07-04 00:39

Voor mijn eerste paard ben ik een periode echt bang geweest.
Iedere keer weer vloog ik er vanaf, stapte weer op en niets aan de hand.

Totdat ze echt goed schrok van een achteropkomende ruiter met ene zweepje in haar buitenhand die rikketikketik tegen de buitenwand deed.

Toen lag ik dus tegen het schot aan, met bloedneus, sterretjes en half verdwaasd.
Ik mocht er ook niet meteen weer op, en de eerstvolgende keer dat ik er wel weer opging was ik onzekerder.
Paard ging even hard door met op hol slaan, steigeren, bokken en noodremmen maken, daarbij was ik pas 12 en scheet dus binnen de korste keren in mijn broek als ik er op moest.

Gelukkig is dat probleem uit de wereld geholpen.

**Geplaatst**: 29-07-04 09:55

Geplaatst: 29-07-04 09:55

Ik ben meerdere keren echt bang geweest voor een paard:

De ergste keer was toen ik samen met een vriendin 2 paarden uit de bak moest halen zodat wij er zelf met onze pony's inkonden....We hadden dit al een paar x geoefend met de eigenaresse omdat wij nog maar 12 ofzo waren en het best grote paarden waren...Maar dat ging elke x goed dus wij haalden ze er vaak uit...
Tot die ene keer. Mijn vriendin had net het ene paard vast en liep ermee richting de uitgang van de bak, en net 2 meter voordat ze er is draait het paard zich heel plots om en schopt haar tegen haar ribbenkast...Die vriendin kon geen adem meer krijgen en kroop half stikkend de bak uit.. En ik stond daar maar...was echt ZO bang (vooral om mijn vriendin). Ik ben toen maar heel snel het huis ingerend en de eigenaresse geroepen.. Het liep gelukkig allemaal goed af... Lachen

Ik ben daarna wel altijd bang voor dat paard gebleven, vond het echt geen lieverdje meer...

En andere x, weer met diezelfde vriendin...Wij reden met onze 2 verzorgpony's buiten en het was winter dus ze waren wat drukker als normaal....Het ging allemaal best goed dus we besloten even langs mijn huis te rijden om een appeltje voor ze te halen omdat ze zo braaf waren geweest.
Bij mijn huis begon de pony van mijn vriendin verschrikkelijk irritant te doen, hij wou nie vooruit, ook nie achteruit en zodra je hem aanspoorde vloog hij de lucht in. Omdat mijn vriendin de bui al zag hangen, raakte ze een beetje in paniek waardoor het nog erger werd...Op een gegeven moment vloog haar pony weer de lucht in en klapte zo achterover met haar, zij viel eronder ...Vervolgens rende hij keihard naar huis toe Scheve mond

Ik heb eerst geïnformeerd of alles goed ging met mijn vriendin en ben toen met mijn pony als een speer achter die van haar aangegaan, bang dat er iets met die van haar zou gebeuren...Ook dit is gelukkig goed afgelopen Lachen

Iets anders nog is dat Pepper altijd heel bang is voor de zweep (waarschijnlijk ooit mishandeld) dus zodra er ook maar een zweep bij hem in de buurt kwam/komt dan is hij echt NIET te houden en sjeest alle kanten op...Dit heb ik vaak genoeg mee gemaakt en was ook echt geen pretje... Scheve mond

**Geplaatst**: 29-07-04 10:06

Geplaatst: 29-07-04 10:06

De enige keer dat ik echt bang was, was toen ik op het 3-jarige net geruinde paard van een vriendinnetje stapte. Ik was toen 14 en we zouden eens kijken hoe hij zich buiten zou gedragen. Ik op het beest en zij op de fiets ernaast. Ging allemaal netjes, auto's geen probleem...

Op een open vlakte wilde ik op de volte gaan rijden. Ik draaf aan, hou het anderhalf rondje vol en toen.... ZOEFFF!! Bit vast, kop omhoog en in volle galop de andere kant op! Met geen mogelijkheid meer te stoppen. Zo ver de weg heen, vlak naast de stoeprand... Ik had al visioenen van brekende benen. Hij rende wel netjes richting stal, maar op het laatste moment vloog hij nog vlak langs een verkeersbord, waar ik dus vol met mijn hoofd tegenaan klapte... Ziek

Gelukkig stond hij toen bijna meteen stil, ik kon er niet eens meer afspringen, zo dizzy was ik... Na 5 minuten kwam vriendinnetje hijgend aangefietst Haha!

Dat is echt de enige keer geweest dat ik BANG was!! Verder inderdaad vaker 'voor' het paard: O sufferd, pas nou op...

**Geplaatst**: 29-07-04 10:29

Geplaatst: 29-07-04 10:29

Bang eigenlijk niet, maar wel: wat voor een hysterisch beest heb ik nu weer gekocht?! Zaterdag was Mirk gekomen en ik had hem samen met Zijn vorige baas even op gezadeld en gereden en toen in het stalletje gezet. Dit ging allemaal fantastisch

De volgende dag nam ik hem mee uit zijn stal en aangekomen in de manege ging hij met mij aan de haal aan de hand, dat was niet normaal! Ik kon hem niet houden! Dus toen dacht ik echt: tsss... wat een achterlijk beest

Een week later was hij aardig rustiger geworden en een maand later was hij pas écht helemaal gewend

**Geplaatst**: 29-07-04 12:59

Geplaatst: 29-07-04 12:59

Op het moment dat ik echt bang zou zijn van mijn paarden, dan stop ik ermee. Bang is wel iets anders dan "respect hebben" en "altijd bedacht zijn op paardenreacties". Mijn schim is niet de makkelijkste, en ik heb er vooral als ik er op zit, veel respect voor Schijnheilig

Ik ben 1x echt bang geweest en dat was met mennen, 2 paarden voor de koets, 2 man op de bok, en ik stond achterin (wat onze redding was Scheve mond

) 1 van de paarden was jong en onervaren, het andere een ouwe rot, maat grote hackney, dus ook niet een van de makkelijkste. Het jonge paard sprong opzij (was in het bos) het oudere paard volgde op de een of andere manier (het was in draf) en de koets kantelde op 2 wielen. Als ik op dat moment niet mijn gewicht naar de goede kant had gegooid, hadden we er alle drie onder gelegen Boos!

.
Ik had het er al niet op, zit er 100x liever op dan achter........maar nu helemaal nooit meer !!! is niet mijn tak van sport. Heb de hele weg naar huis staan bibberen achter oop dat ding.

**Geplaatst**: 29-07-04 14:36

Geplaatst: 29-07-04 14:36

Ik word bang van een paard als ie me met opzet iets flikt bijv. me, een keiharde trap geven, bijten, bokken als ik aan het rijden ben. zulk soort dingen.

**Geplaatst**: 29-07-04 16:13

Geplaatst: 29-07-04 16:13

wat het gekke bij mij is, in de stal ben ik véél meer/vaker bang dan als ik erop zit. Op mijn eerste verzorgpaardje was ik niet bang terwijl hij als een gek rodeo ging rijden, en ook alles deed om mij ervanaf te gooien terwilj die in de stal een schat is. Alleen tijdens 1 van zijn serie bokken heb ik mijn spiertje gescheurd en kon dus 3 weken niets meer doen. Het enige waar ik bang voor ben is om over te klappen met steigeren als ze te hoog zijn.

In de stal ben ik wel vaak bang vooral tijdens ponykamp zat ik op een paard van 1.70 ongeveer (miss. iets lager) en tijdens het rijden was die een schat en in de stal keerde die zijn kont naar je toe, op zulke momenten ben ik bang ja. Bloos

**Geplaatst**: 29-07-04 16:17

Geplaatst: 29-07-04 16:17

Tijdens en na een 'ongeluk' met een jong paard ben ik heel bang geweest.

Ik werkte op een handelstal en had al wat paarden zadelmak gemaakt en ingereden zonder problemen. Toen ik met een merrie moest beginnen. Die merrie had al een heel apart karakter, als ze ergens geen zin in had deed ze het ook niet. Wat je dan ook probeerde.

Nou het zadelmak maken ging eigenlijk super, kon bij wijze van spreken zo opstappen en wegrijden. Alleen als ik er voor de eerste keer opging deed ik dit in een longeerkraal eerst even aan een longeerlijn. Hier hadden we de eerste keer al problemen met het weglopen, dus ging de zweep er even goed achter en geen vuiltje meer aan de lucht.

Totdat ik de eerste keer in de grote bak zou gaan rondsturen. Het begin ging eigenlijk super. Het meisje dat me altijd hielp stond in het midden en ik op een volte erom heen. Stappen, draven, beetje sturen, overgangen enz.. allemaal goed OK dan!

Dus wilde ik helemaal op eigen kracht de andere kant op en dan weer stap, draf enz.. Ik ging even naar het midden om mijn zweep over te nemen in de andere hand zodat deze niet in het hek zou komen.

Toen ik weer weg wilde rijden bedacht de merrie dat ze geen zin meer had en was met geen mogelijkheid meer vooruit te krijgen. Niet met zweepje, niet als het andere meisje achter haar ging staan we hadden echt alles gedaan.
Dus de enigde optie was om nog maar even aan een lijn te knippen en dan weer de longeerzweep erachter.
Op het moment dat we dat deden draaide de merrie in de lijn, raakte in paniek en denderde alle kanten op.

Eenmaal bij het hek aangekomen (met haar kont) kwam ze omhoog en raakte haar evenwicht kwijt. We vielen dus samen om en ik dacht toen we op de grond lagen dat het over zou zijn, inderdaad stond de merrie gelijk op maar ik zat met mijn voet in de beugel en mijn been om de longeerlijn. En de merrie begon natuurlijk te bokken en te springen.
Uiteindelijk kwam ik los en wist het andere meisje het paard te kalmeren. Geloof me, ik was blij een cap op te hebben Knipoog

Na deze val heb ik een maand niet kunnen rijden (gescheurde spier in mijn bovenbeen) en was daarna best bang geworden.
Zeker toen ik met de volgende jonge paarden voor het eerst in de grote bak moest.

Ook toen Magic begon te dreigen met achteruit lopen en omhoog komen (bleek ze te doen door pijn) werd ik wel erg bang. Maar van haar heb ik het uiteindelijk gewonnen.
Een hele tijd heb ik daarom ook niet op andere paarden gereden, maar begin nu heeeel langzaam over mijn angst heen te komen

**Geplaatst**: 29-07-04 16:53

Geplaatst: 29-07-04 16:53

Voor mijn eigen paard ben ik eigenlijk nog nooit bang geweest, gelukkig.

Wel een keer op de manege voor een manegepaard.. Ik zou op een merrie, Frenchie genaamd, rijden. Was allemaal oke, had er nog niet eerder op gereden en het dier zou braaf zijn, op enkele, toen ik ze hoorde, Indianenverhalen na. Ik opgezadeld, naar de bak, opgestapt en weggereden. Dat ging goed, tot we gingen aandraven. Beest kreeg helemaal de kolder..... Bokken, steigeren, rennen enz. Het was echt gericht bokken om je er af te krijgen. Beest bleef maar doorgaan, toen ben ik er maar afgesprongen en heb toen geweigerd nog ook maar één stap op dat beest te zetten. Toen was ik echt wel bang..
Ik houd niet van dat soort onvoorspelbare paarden. Dit paard scheen het wel vaker te doen hoorde ik na de tijd. Paard is inmiddels weg, erkocht of naar de slacht weet ik niet..