Bokt.nl

**Geplaatst**: 22-09-03 00:11

Geplaatst: 22-09-03 00:11

Het gaat de ene tijd beter dan de andere tijd bij mij. Verwerkt, tja wat is verwerkt?..
Het ene moment voel ik me rot als ik aan hem denk. Dan mis ik hem, en krijg ik een ontzettend schuldgevoel. Een andere keer denk ik aan hem, en moet ik lachen. Lachen om wat we hebben meegemaakt, om alle stomme dingen die we samen hebben gedaan. Dan ben ik blij, blij dat ik hem heb mogen kennen. Dat die superpony van mij is geweest. Dat hij alles voor me heeft willen doen. Trots op hem. De eerlijkheid van hem. Ja, dan kan ik echt aan hem denken en lachen Lovers

Zoveel bereikt wat ik wilde bereiken met hem..

Het is nu 9 maanden geleden (precies Knipoog

) en je moet nu eenmaal door. Verwerkt heb ik het niet denk ik. Omdat ik het er nog zovaak moeilijk mee heb. Maar geaccepteerd wel. Je kan nl niks anders doen dan accepteren. Het heeft zo moeten zijn.
Loslaten moet ik het.

Inmiddels weet ik dat ik het moet doen met wat ik heb. En weet je? Ik ben ontzettend blij met Veerle. Ik zou haar niet willen missen. Nooit meer willen missen. Het is mijn meissie. Ik ben gek op haar. Nét als dat ik gek was op Dribs. Het zijn en blijven beide mijn kanjers. Totaal verschillend, in niks lijken ze op elkaar, en toch beide zo speciaal.
De tijd met dribs wat te kort. Maar ik heb heel veel van hem geleerd. En nu ga ik proberen nog beter voor Veerle te zorgen.
Ik kan wel denken 'zucht, ik wil dribs, ik wil dribs, ik wil veerle niet, ik wil alleen dribs'. Maar dat werkt niet. (zelf ondervonden *LOL*

).
Ik ben blij met Veerle. Het zal wel een reden hebben dat het zo gelopen is.
Al kan ik er niet één bedenken.

Afbeelding

Dribs, ik zal altijd gek blijven op die kleine uk Lovers

**Geplaatst**: 22-09-03 00:30

Geplaatst: 22-09-03 00:30

Mijn Hafi Beer (Balou) Verdrietig

Nadat hij erg mager werd en wij hem niet op konden peppen, hebben we hem naar de kliniek gebracht. Daar besloot de DA om hem te opereren, op verdenking van een tumor.
Uiteindelijk bleek de maag van Beer 70 liter inhoud te bevatten Verdrietig

(normaal is het voor een paard van zijn grootte 10-12 liter!!) en hebben we hem tijdens de operatie in moeten laten slapen....
(voor het hele verhaal, moet je even op m´n onderschrift klikken!)

**Geplaatst door de TopicStarter** : 22-09-03 09:22

Geplaatst door de TopicStarter : 22-09-03 09:22

jeetje wat raar.... soms voel ik me schuldig dat we het veulen niet uit wanda hebben laten halen,maar zou dat niet nóg pijnlijker zijn? je hebt dan wel het veulen maar mijn lieve wanda is weg.....

**Geplaatst**: 22-09-03 09:44

Geplaatst: 22-09-03 09:44

ik heb ook een paard verloren.
mijn beeldschone Grannusch Merrie Cayenne viel uit de trailer en brak haar nek op de laatste trailertree.

Ik vind het een heel goed idee om zo'n forum op te richten,dan kan iedereen zijn ei kwijt en met lotgenoten praten

Ik ga jullie zeker steunen!! OK dan!

Remember Cayenne

**Geplaatst**: 22-09-03 11:05

Geplaatst: 22-09-03 11:05

Ik ben mijn bijrijdpaard Andy verloren.
Hij brak een botje bij de kogel.
Hij heeft nog een half jaar door gelopen voor dat de d.a. ons naar utrecht toe stuurde.
Hier bleek dat het gebroken was en door dat er al botontkalking had plaats gevonden konden ze het niet meer vast zetten.
Andy liep in de stap niet kreupel alleen in de draf.
We mocht ook gewoon op hem stappen van de d.a..
Hij is er zelfs een keer vandoor gegaan en hij genoot echt van het galopperen over een groot gras veld.
Als ik had geweten dat hij iets gebroken had dan had ik er nooit meer opgestapt maar volgens de d.a. kon het wel.

Ik heb het nooit echt kunnen verwerken.
6 jaar later overleed de baas van Andy en ik ging naar de begravenis.
Ik had niet echt veel met die vrouw want ik zag haar eigelijk nooit toen ik Andy verzorgde.
Toch heb ik heel hard moeten huilen op de begravenis.
Dit was echt het einde......het einde van Andy.....het einde van de mooie tijd.
Ik heb diep in mijn hart altijd gehoopt dat het een nachtmerrie was en dat alles weer goed kwam.
Toen de eigenaar overleed kwam de klap weer net zo hard.
Alles is nu voorgoed weg.

Ondertussen heb ik nu 2 paarden van me zelf maar Andy blijft altijd mijn nummer 1.

En nog steeds rij ik de zelfde route naar mijn paarden als dat ik naar Andy reedt.
Naast dat pas ligt een ruiterpad en Andy en ik galopeerde daar vaak over heen.
Ik moet daar steeds weer aan denken.
Het bos voelt vertrouwd en de plekjes waar ik en Andy altijd even rusten voelen als eigen.
Ik kan daar nog steeds even stil staan en de lucht diep inademen en terug denken aan vroeger.
Met mijn eigen paard ben ik al eens op zo'n plekje geweest maar ik wou er niet stil staan.
Dat plekje is van Andy en mij en dat moet zo blijven.

En na het typen van dit verhaaltje zit ik weer met tranen in mijn ogen en en brok in mijn keel.

Wat mis ik dat paard zeg!

**Geplaatst door de TopicStarter** : 22-09-03 16:28

Geplaatst door de TopicStarter : 22-09-03 16:28

ja,dat vind ik echt heel dom van die dieren arts van jullie! wat een eikel!
Boos!

**Geplaatst door de TopicStarter** : 22-09-03 18:16

Geplaatst door de TopicStarter : 22-09-03 18:16

Zo rustig
zo n uitstraling
zo lief,
zo aanhankelijk
zo trouw
dat kan alleen maar Wanda zijn
mijn lieve Wandatinker
Ik was zo blij met jou, en je lieve buikje
ik keek uit naar je veulen
Hengst? Merrie?
Wat doet het er toe?
Maar het mocht niet baten
Nog twee weken
en het veulen was het
maar je werd geveld
geveld door hevige koliek
Je moest gaan
en ging, samen met je lieve veulen
naar de eeuwige grasvelden
Ach Wanda,
Lieve meid
kon ik nog maar even
heel even
dat buikje voelen
maar rust nu maar
je hebt het verdiend
DIT IS EN GEDICHT DAT VOOR WANDA IS GESCHREVEN OP HET TOPIC [PP] GEDICHT OVER JOU LIEVELING....AANRADER!!!!! EN IK MOEST HUILEN....

**Geplaatst**: 22-09-03 19:34

Geplaatst: 22-09-03 19:34

Ik heb mijn maatje Mydenos verloren Verdrietig

Mydenos werd op een gegeven moment heel dun en had ontzettende diarre (lees hij poepte water) dus DA erbij gekomen. Die had medicijnen gegeven om de diarree te remmen. Die helpten goed en ik was dus blij dat het weer beter ging met mijn lieveling. Maar niets was minder waar. Toen de kuur was afgelopen ging het weer slechter, de diarree kwam weer terug. Dus moest er bloed geprikt worden. De DA kon zelfs amper bloed in zijn spuitje krijgen omdat het bloed heel dik was, dat zag er dus niet echt goed uit. Een paar dagen later kregen we de uitslag... het was darmkanker en er was niets meer aan te doen.
Gelukkig heb ik goed afscheid van haar kunnen nemen wat het gemis daarna wat draaglijker maakte. Maar dit wil niet zeggen dat ik haar nu niet meer mis, want ik mis haar nog iedere dag!!

**Geplaatst**: 22-09-03 19:46

Geplaatst: 22-09-03 19:46

Ik verloor mijn eerste pony.
Ze kwam in 1996, maar in april 1997 werd ze op een ochtend erg ziek. Veearts erbij, en er werd aan koliek gedacht. Ze kreeg wat spuitjes, en moest dan opknappen. Helaas het werd slechter. Dus die avond weer een veearts erbij, ze moest met spoed naar de kliniek.
Mijn super makkelijke pony wilde niet in de trailer stappen... Wij hadden even een trailer geleend (hadden we niet zelf) en hulp erbij om haar erin te krijgen, want ze wilde niet. Helaas het heeft niet geholpen. Ze is twee keer gevallen. De tweede keer tilde ze haar hoofd op, maar legde hem daarna voorgoed neer....
Max (haar zoon, van ongeveer een jaar) heeft het voor zijn ogen zien gebeuren. Ik en hij zullen die dag nooit vergeten, net voor de Pasen.

Dan heeft mijn kennis zijn paardje af moeten laten maken. Ze waren aan het mennen. Toen er van achter eentje tussen kar en stoep reed. Die nam op een of andere manier mijn kennis met kar en paardje mee. Het paardje viel, en werd zelfs nog een stuk meegesleept. De merrie brak haar been, en is zo snel mogelijk afgemaakt, ze was niet meer te helpen. Een prachtige stermerrie verloren, door een vervelend ongeluk...

**Geplaatst**: 22-09-03 19:57

Geplaatst: 22-09-03 19:57

Ik ben nooit een eigen paard verloren omdat ik die nog nooit gehad heb.
Wel ben ik hammie's een caafje en 2 konijnen verloren die ik ook altijd heel lief vond.
Verder mijn verzorgpaardje (toen...) Olava... Het was een schat met een stalen kop, altijd zo eigenwijs

Een aantal paardjes op de manege ook, ze waren super Lachen

**Geplaatst**: 22-09-03 20:01

Geplaatst: 22-09-03 20:01

toen ik mijn allereerste pony kreeg was ik dolgelukkig, alleen duurde dat geluk maar 6 maanden want toen werd ze getroffen door een hersenbloeding en hebben we haar af moeten laten maken. 3 jaar later moest ik mijn paard af laten maken wegens ernstige hoefkatrol in bijde voorbenen.

3 maanden na de komst van mijn 2e pony verloor ik haar ook bijna door een ernstige halswond. Door het doorzetten van onze DA is ze erdoor gekomen!

**Geplaatst**: 22-09-03 23:10

Geplaatst: 22-09-03 23:10

Ik ben mijn allereerste pony (was een shetlander) binnen een paar dagen kwijt geraakt hij is overleden, waaraan precies weten we niet maar waarschijnlijk koliek 's nachts

**Geplaatst**: 23-09-03 12:47

Geplaatst: 23-09-03 12:47

Helaas ben ik ook 2 paardjes verloren.......

Liberty (zeg maar Bertje) had problemen met de aanhechting tussen nek/schouder/rug

Orlando (zeg maar Vriendje) had vastgelegen in de box en 3 rugwervels gebroken en had er 3 op elkaar zitten

Dingen waar je dus niks aan kan doen maar het doet wel heel veel pijn je maatjes op zo'n manier te verliezen! Ik zal mijn mannetjes nooit vergeten!!!! Huilen

**Geplaatst**: 23-09-03 15:45

Geplaatst: 23-09-03 15:45

mijn moeder heeft er verschrikkelijk last van om het te verwerken omdat zij het ergste weet elke keer als zij ergens rijd met de auto en ze ziet een paard wat er op lijkt dan bklijkt het een ander paard te zijn vet jammer....maar jah hij leeft toch in het hard van mijn ma mee ik heb medelijden met haar en ook met jullie die dit verlies mee moesten maken

**Geplaatst door de TopicStarter** : 23-09-03 19:42

Geplaatst door de TopicStarter : 23-09-03 19:42

Fairie schreef:
Ik ben nooit een eigen paard verloren omdat ik die nog nooit gehad heb.
Wel ben ik hammie's een caafje en 2 konijnen verloren die ik ook altijd heel lief vond.
Verder mijn verzorgpaardje (toen...) Olava... Het was een schat met een stalen kop, altijd zo eigenwijs

Een aantal paardjes op de manege ook, ze waren super

nouw je mag echt wel wat opschrijven ,ook al is het niet je eigen paard hoor!!!! het is toch een paard wat je verloren hebt,of hij nou van jou was of niet...

**Geplaatst**: 24-09-03 11:39

Geplaatst: 24-09-03 11:39

ik heb ook 2 paarden verloren heb het er nog steeds moeilijk mee. Mijn 1e paard heb ik 1 1/2 jaar gehad is 5 geworden was 2 weken na de keuring al voor 4 maanden kreupel en werd alsmaar slechter en slechter mocht niet meer in t land en los enzo toen maar weggebracht naar de slacht
mijn 2 e paard na een jaar aflaten maken 7 jaar oud, ongeluk gehad met haar been in t land, een zenuw beschadigd "schuld van anderen" moeilijk moeilijk.
Vreselijk zo jong en zo snel
nu heb ik al weer 4 jaar een paard en die is 31... maar toch geen vervaning voor mn vorige die vergeet ik nooit

**Geplaatst door de TopicStarter** : 25-09-03 21:51

Geplaatst door de TopicStarter : 25-09-03 21:51

nix of niemand is een vervanging voor wanda,ik heb alleen heel veel troost aan duuk/.....

**Geplaatst**: 25-09-03 21:53

Geplaatst: 25-09-03 21:53

Wij zijn er de laatste jaren ook wel wat verloren Verdrietig

Mijn eerste eigen pony was zo kreupel dat het niet meer ging en Mickey mijn showappaloosa was ernstig ziek en ze wisten niet wat het was. Tja, en op een fokkerij zoals ons zie je er nogal wat 'gaan', ook veulens Verdrietig

**Geplaatst**: 26-09-03 14:00

Geplaatst: 26-09-03 14:00

22 mei dit jaar, ik zal het nooit vergeten en nog vaak heb ik het er erg moelijk mee.

[VvdD] Mijn paard is dood

**Geplaatst door de TopicStarter** : 26-09-03 14:31

Geplaatst door de TopicStarter : 26-09-03 14:31

wat was er gebeurd dan?

**Geplaatst**: 26-09-03 15:22

Geplaatst: 26-09-03 15:22

Ik heb mijn bijrijdpaard Valesco verloren. Hij was al een tijdje ziek geweest maar leek er toch weer goed bovenop te zijn gekomen. Ik had zondag nog heerlijk met hem in de les gereden, hij liep beter dan ooit tevoren.... en maandag vond ik hem in zijn stal, hij was heel onrustig, leek op koliek. Ik ben toen met hem gaan stappen en heb de eigenaar en de da gebeld.
Toen moest hij ineens plassen, en het leek echt puur bloed dat eruit kwam...
Met spoed naar de faculteit gegaan, daar aan het infuus, de volgende dag is hij nog geopereerd maar het heeft niet meer geholpen. Hij had last van een worminfectie in zijn bloedbanen.
Valesco is maar 15 jaar geworden. Dit is nu 13 jaar geleden, maar ik denk er toch nog vaak aan.

En dan is 14 januari 2003 onze pony Sprinter overleden. Dat kwam niet echt als een verassing, het moment wel, maar we wisten dat het er aan zat te komen. Hij is heel erg hoefbevangen geweest en is daar ook voor behandeld bij de faculteit. De laatste maanden was hij constant aan de diaree en daardoor was hij heel erg vermagerd en uitgeteerd. Uiteindelijk bleek achteraf dat hij een chronische darmontsteking heeft gehad.
Op die bewuste ochtend werden we, mijn zus (sprintje) en ik gebeld door de stalhouder dat Sprinter niet meer op kon staan. Hij was zelf wel op een of andere manier uit zijn stal gekropen en lag dus op de deel. We hebben nog een tijd bij hem gezeten en hebben afscheid genomen. Toen heeft de dierenarts hem laten inslapen. Dat is allemaal heel rustig en eigenlijk best mooi verlopen.
Sprinter is bijna 30 jaar geworden... het is een deel van mijn jeugd geweest dat met zijn dood is afgesloten.

**Geplaatst**: 26-09-03 15:40

Geplaatst: 26-09-03 15:40

turbotinker schreef:
wat was er gebeurd dan?

Doel je op mijn overleden paard? In mijn vorige bericht staat een link, daar kan je lezen wat er gebeurd is.

**Geplaatst door de TopicStarter** : 27-09-03 10:57

Geplaatst door de TopicStarter : 27-09-03 10:57

Cleo"]
[quote="turbotinker schreef:
wat was er gebeurd dan?

Doel je op mijn overleden paard? In mijn vorige bericht staat een link, daar kan je lezen wat er gebeurd is.
[/quote]
ja daar doelde ik op.ik zal ff kijken....

**Geplaatst**: 28-09-03 14:04

Geplaatst: 28-09-03 14:04

hoi iedereen.

ja ook ik heb een heeeeeeel lief paardje verloren in mei dit jaar. Huilen

het was een hafi en hete MELISSA je kon alles met haar doen zoals onder haar door lopen, knuffelen natuurlijk en zo nog veel meer.
ook was ze zo betrouwbaar dat je er een kind van twee alleen op kon zetten. je kon echt alles met haar doen zoals votige, dressuur, springen en buiten rijden. ze was zo betrouwbaar dat je zelfs nog buiten met je ogen dicht op haar kon buiten rijden, alleen liep ze dan terug naar huis maar dat gaf niks want je reed wel even met je ogen dicht op haar buiten.

ook had ik les in de pony club wat altijd zo leuk was want de lesgeefster ging altijd op ons mekkeren omdat ze niet zo gauw aan de teugel wou lopen en heel erg sterk was daarbij.

ze is ook nog op een verjaardag van de eigenaar gestorven, m`n ouders waren er op visite omdat de eigenaar jarig was

en alles ging nog goed want ze had eerder al in de stal gelegen maar toen kreeg ze antibiotica en ging het weer goed. oke dag erna: de dierenarts zou die week de elke dag antibiotica geven om haar goed op het been te houden oke dat ging die dag nog goed volgende dag eigenaar was jarig.

ze was die ochtend heel erg gelukkig want ze hinnikte weer omdat ze eten wou hebben. oke dat ging goed, die middag tegen half drie gingen mijn ouders op visite bij hun. nou die middag tegen 4 uur ging die eigenaar even bij haar kijken en daar lag ze weer maar dit keer wou ze niet opstaan dus wij de dieren arts van veendam opbellen en het hele verhaal verteld nou zei hij, je kunt tot 20.00 bij ons terecht en na 20.00 gaan wij naar huis gaan we eten en op bed. nou oke zei de eigenaar maar ze wil niet weer opstaan. nou zei hij dat weer. dus heeft de eigenaar naar kleindijk gebelt en die kwamen er direct aan. nou kon hij geen aders vinden dus een paar keer geprikt en ja een ader. Haha!

ja denken wij het komt weer goed maar dat was niet zo ze wou nog steeds niet opstaan. wat ze ook deden. maar ze probeerde het wel (intussen had mijn moeder me opgehaalt ) dus. maar ze viel elke keer maar weer en zei de dierenarts haal de voor schot er maar uit anders haalt ze nog verwondingen op. dus wij als een gek die voorschot eruit halen en maar allemaal hooi over de tegels heen strooien en zij maar proberen he.

nou wij moesten allemaal even naar de wc dus allemaal even naar binnen om te plassen. nou het werd te laat en ik moest naar huis. nou de eigenaren even naar binnen en daar stierf ze. Huilen

. omdat ze het heeel erg benouwt had en de eigenaar zei al maar tegen haar gef het maar op.

ze stierf midden in de nacht om 2 a 3 uur s`nachts.

nou dit wou ik dus even over haar vertellen.

groetjes jessica

ps. melissa we mis you.

**Geplaatst**: 28-09-03 14:07

Geplaatst: 28-09-03 14:07

vorig jaar overleed mijn 35 jaarig paardje orlanda , maar goed ze heb een mooi en vooral lang leven gehad