Rosie is uitgependeld.....
Geplaatst: 10-09-03 22:26
De staleigenaresse heeft Rosie uitgependeld. Met een plukje haar en een pendel. Hiermee kan ze zien of Rosie gezond is en of ze geestelijk in orde is. Nou ik had het vermoeden dat het niet helemaal lekker zat, dus een pluk haar uit de staart en pendelen maar.
Sinds dat ze van mij is (ik heb haar nu bijna 8 weken) had ik het idee dat ze iets mankeerde met haar rug. VA zei: nee hoor mevrouwtje, helemaal niets aan het handje. Maar het zat me niet lekker. Staart scheef, uit het ritme lopen (dus niet kreupel, maar op gehoor), bijten, en als je met je hand over haar rug aaide, zakte ze gillend op de grond. Dus ze stond dus op rust. ik heb hier toen een magnetiseur bij laten komen. Hij schrok...Er zaten, na het bleek, zeven zenuwen bekneld en verschoven wervels. Dit was met een behandeling van die man verholpen. Het is een totaal ander paard geworden. Ze is vrolijk, aanhankelijk, staart weer recht, loopt weer in een goed ritme, glanst als een drolletje in het maanlicht.
Ik heb hier heel veel met mijn staleigenaresse over gehad. Dus vandaag heeft ze de pendel er over gehaald. Ze vertelde heel veel en sommige dingen kon ze niet weten. Het was heeel apart. Zo vertelde ze ze dat door het erbij halen van de magnetiseur haar rug problemen helemaal zijn opgelost. En verder is ze lichamelijk helemaal in orde. Maar geestelijk dus niet. Ze vertelde dat ze op deze stal niet meer bang is, niet meer boos is, en ook niet meer verdrietig. Ze vertelde dat het nu slechts een kwestie van vertrouwen in elkaar krijgen is. En dat kost heel veel tijd en aandacht. Rosie vond mij erg lief, gelukkig, want ik twijfelde hier erg aan. Zijn we wel een goeie combi? Ja dus, eenmaal goed vertrouwen, niet meer los te krijgen...
Het was een hele vreemde avond. Ik weet eigenlijk niet wat ik hier mee aan moet..
Sinds dat ze van mij is (ik heb haar nu bijna 8 weken) had ik het idee dat ze iets mankeerde met haar rug. VA zei: nee hoor mevrouwtje, helemaal niets aan het handje. Maar het zat me niet lekker. Staart scheef, uit het ritme lopen (dus niet kreupel, maar op gehoor), bijten, en als je met je hand over haar rug aaide, zakte ze gillend op de grond. Dus ze stond dus op rust. ik heb hier toen een magnetiseur bij laten komen. Hij schrok...Er zaten, na het bleek, zeven zenuwen bekneld en verschoven wervels. Dit was met een behandeling van die man verholpen. Het is een totaal ander paard geworden. Ze is vrolijk, aanhankelijk, staart weer recht, loopt weer in een goed ritme, glanst als een drolletje in het maanlicht.
Ik heb hier heel veel met mijn staleigenaresse over gehad. Dus vandaag heeft ze de pendel er over gehaald. Ze vertelde heel veel en sommige dingen kon ze niet weten. Het was heeel apart. Zo vertelde ze ze dat door het erbij halen van de magnetiseur haar rug problemen helemaal zijn opgelost. En verder is ze lichamelijk helemaal in orde. Maar geestelijk dus niet. Ze vertelde dat ze op deze stal niet meer bang is, niet meer boos is, en ook niet meer verdrietig. Ze vertelde dat het nu slechts een kwestie van vertrouwen in elkaar krijgen is. En dat kost heel veel tijd en aandacht. Rosie vond mij erg lief, gelukkig, want ik twijfelde hier erg aan. Zijn we wel een goeie combi? Ja dus, eenmaal goed vertrouwen, niet meer los te krijgen...
Het was een hele vreemde avond. Ik weet eigenlijk niet wat ik hier mee aan moet..