Nimber schreef:ligt aan de opvoeding maar ook heel erg aan het karakter hoor.
Mijn hengst gaat ook de hele dag in de wei en gedraagd zich daar heel braaf.
Maar hij kan dus nooit eens met een ander paard op de wei.
Ik vrees dat er niet veel van mijn ruin over blijft als je 'm soms tekeer ziet gaan in zijn box als Lodewijk langs komt.
Weet wel dat als je 'm hengst laat dat je 'm ook veroordeelt tot een leventje alleen.
Als het misgaat zitten die verkeerde manieren er wel in en die raak je niet kwijt door alleen te castreren.
Naar mijn mening is het geweest het beste voor het paard zelf als er toch geen goedkeuring als dekhengst in zit om 'm te laten ruinen.
Veel meer rust in de tent
Wil ik toch even op reageren ... Mijn hengst loopt samen met een ruintje op de wei en dat gaat helemaal goed! Je hebt er dus echt wel die samen kunnen, meer nog, ze zijn dikke maatjes, ravotten op z'n tijd eventjes samen, en staan vaak even te kroelen samen en slapen zelfs echt rug aan rug met elkaar . Héél af en toe probeert de hengst even "z'n liefde te uiten" naar de ruin wat al snel resulteerd in een bokje en dan weet hij het ook ineens weer .... Nope, die wil niet van m'n liefde weten . Het is kwestie van jongs af aan je hengst sociaal op te voeden en dit niet te stoppen ineens! Er zullen wel karakters zijn die niets van een ander mannelijk paard moeten weten, maar er zijn er dus ook die er geen problemen mee hebben (of heb ik nu weer erg veel geluk?)