Boeiend, dacht ik. School is stom. Ik kon niet zonder haar. Gelukkig zouden de eigenaren haar nooit verkopen. We bleven voor altijd bij elkaar. Pas als ze héél, héél oud was mocht ze doodgaan. Rustig inslapen.
Ik hield zó veel van haar.. Veel mensen vinden dat overdreven. Zoveel kan je niet van een dier houden. Onee? Ik deelde elke dag van m’n leven met haar. Ik wist al haar reacties en kende haar door en door.
Ik had er vaak over nagedacht hoe erg ik het zou vinden als zij doodging.
Erg dus.
Maar het was erger. Nu een jaar geleden.. Zomaar..Ineens.. door koliek.
Eerst zag ik haar elke dag, beleefde van alles met haar, en van de een op de andere dag was ze weg. Gewoon verdwenen. Dood.. aan het levenloze lichaam dat op het erf lag had ik niks. Dat was stephanie niet. Na twee dagen was het weg. Maar zij was al lang weg..Toen ik haar zag..zo ziek.. zo erg veel pijn, met haar hoofd bonkend tegen de muur. Met haar benen schoppend tegen haar buik, en het zand uit de bak in haar ogen.. er brak iets van binnen. ik ging kapot hieraan. Ik wilde noooit meer iets met paarden te maken hebben. Ze is ingeslapen. Met haar hoofd bij mij.
Nu dus een jaar geleden, en ik rijd weer, ik verzorg weer paarden, een maand erna alweer zelfs.ja, het was moeilijk want ik verwachtte stephanie te zien in faith. Maar het was zo’n ander paard..uiteindelijk kon ik het goed vinden met dit voor mij nieuwe paard.. en nu zie ik haar nog vaak, maar ik rijd op lisa.. maar vandaag..had ik mn hoofd bi dat mooie paardje, die een jaar geleden verdwenen is…
STEPH I MISS U….
k mis haar ook wel eigelijk, maar de pijn die jij ervan heb is veel erger....meisje ik ben er voorje he je weet het!! kus! 
