Geplaatst 
Ik had nl. privéles, en m`n instructrice had besloten dat we maar ff met de aanleuning bezig gingen ( Nic haar hoofd gaat dus zo: naar voren, naar beneden, naar voren, naar beneden, enz, enz...
) Om te zorgen dat Nic haar koppie stiller hield, moest ik te teugels wat korter houden, meer druk nemen en mijn handen overdreven stil houden. Dat was niet zo gemakkelijk als het leek, Nic was het er dus echt níet mee eens 
Haar eerste trucje was stilstaan en niet op mijn been reageren 
Even lukte dat, want ik kreeg haar nauwelijks vooruit 
Maar toen werd ik gemeen }> ik pakte de zweep erbij, iets wat Nic dus echt vreselijk vindt.En opeens wist ze wel hoe ze vooruit moest komen. Na een tijdje verder gestoeid te hebben gaf ze toe, ze begon netjes te ontspannen, en de arme schat zweette ook al behoorlijk
Ik dacht dus dat we het ergste wel gehad hadden, maar nee hoor Daarna gingen we bezig met wijken, iets wat Nic ook niet zo leuk vindt
Ik had al gezegd dat Nic liever lui dan moe was, oftewel, vroeger schoot ze altijd schuin opzij, zodat het leek alsof ze voor m'n been opzij ging, maar dat was het dus niet 
Mijn instructrice dacht dat het beter was om dan maar vanuit een rustige stap te wijken, en dat kon Nic ineens wel 
Ze stapte keurig over, met achterhand er netjes onder 
Op een gegeven moment werd ze wat heftig, dus toen gingen we niet meer recht opzij, of schuin naar voren opzij, maar ACHTERWAARTS opzij 
Ik lag echt in een deuk Dat gekke beest ook Omdat ze al een beetje moe was, gingen we alleen nog wat draven, maar ook dat ging niet zoals het moest
En maar protesteren, crossen, stilstaan Na een tijdje werd ze wat rustiger, en gingen we oefenen met halthouden. Ze moest goed reageren en als ze dan stilstond ook nog die achterhand eronder krijgen, waardoor Nic nóg heftiger werd 
Maar het ging verder wel netjes, dus zo`n ramp was het nou ook weer niet En toen ging het een tijdje goed, we stonden weer stil, en ze flipte 
Ze twijfelde of ze nou mee moest werken ( dus weer naar voren ) of moest protesteren ( de lucht in ) Het werd uiteindelijk een combi, ze schoot schuin naar voren de lucht in Een half rondje daarna zaten we in de `passage`, en vanuit de `passage` ging ze wijken Ik had het niet meer, echt niet Op het laatst had ze geloof ik wel door dat ze maar beter mee kon werken, want ze was ineens zo lief als een hondje
Ik denk ook niet dat ze het ooit nog in dr hoofd haalt om zo gek te doen Of.... zit ze dan toch in een identiteitscrisis?
