Het is al een tijdje geleden maar omdat ik net nieuw ben hier zal ik het even vertellen. Het is best grappig en omdat ik toch niks te doen heb zal ik het vertellen.
Ik heb drie shetty's en mijn vriendin en ik reden daar heel veel op in het bos. Daar wonen we namelijk in de buurt. Nu rijden we wat minder omdat we toch langzaam te groot worden. Nou we gingen dus zoals gewoonlijk naar het bos en omdat het best lastig is met drie pony's en laten we Bino altijd in het bos los en langs de weg nemen we hem als handpaard. Nou ik reed Sammy en mijn vriendin Kasper. In het bos moeten we eerst langs zo'n koeienwei met allemaal van die langharige koeien met grote horens. Koeien, kalfjes en één stier. Nou wij draven een beetje en dan weer verder in stap. We praten rustig, dan kijk ik weer naar voren en zie ik daar zo'n super dikke kop van die stier. Ja, hij stond echt op de weg!!! Ik ben al bang voor die beesten sinds ik 2 was of zo, ik draai Sammy om en in rengallop ga ik er vandoor, haha. Dan wil ik zo'n weggetje in maar ik hoor mijn vriendin keihard schreeuwen (zij wist namelijk nog helemaal niet wat er aan de hand was hoorde ik later). Ik dacht: O nee laat Kasper lopen, hij staat daar namelijk vaak stil en wil dan niet meer verder. Precies op die plek. Ik gallopeer gewoon verder zonder één seconder erover na te denken om terug te gaan en Kasper te halen. Ik kijk achterom maar gelukkig komt Kasper ook. Niet echt wat je noemt snel maar hij komt! Ik race dus dat weggetje in met Kasper en Bino achter me aan. Na een stuk verder te zijn stoppen we en na er even over gepraat te hebben lagen we in een deuk van het lachen. Toen we eindelijk uitgelacht waren gingen we langzaam en heel voorzichtig weer terug. We wouden toch echt nog wel even weten waar die stier nu was dus wei (zonder pony's) weer terug naar het bos. We waren dus echt super bang want zonder pony ben je lang zo snel niet Elke steen of wat dan ook wat we zagen dachten we meteen : de stier! Maar we hebben hem (gelukkig) niet meer gezien. Later hoorde ik van mijn vriendin dat het dus echt klopte dat hij vrij rond liep maar hij wel weer gevangen was. De volgende dag gingen we weer langs die koeiwenwei, echt heel voorzichtig en toen ik riep daar, daar is hij, schrok mijn vriendin zich rot. Ze dacht even dat hij op de weg stond maar hij stond gelukkig weer in de wei. We hebben toen als nog lekker gereden
Nou dat was het, haha, best een raar verhaal maar zulke dingen beleven we dus met de pony's. Vaak is het erg grappig maar soms ook wat minder ...

Groetjes Nadine